Volgens de Chinese autoriteiten telde de provincie Xinjiang, ook gekend onder de naam Oost-Turkestan, in het jaar 2014 181 terreurgroepen. Ze werden allemaal gearresteerd. Omdat deze provincie het autonome gebied van de Oeïgoeren is, een volk met een moslimcultuur dat een Turkse taal spreekt, zijn deze groepen, althans volgens de machthebbers, islamitische terroristen. In China wordt elke minderheidsgroep die weerstand biedt aan de overheersing van de Han-meerderheid snel gerangschikt onder het etiket terrorist. Minderheden die ijveren voor meer vrijheid worden afgeschilderd als “separatisten” die de eenheid van China ondermijnen, dus de veiligheid van de Staat. Het zijn verraders en vijanden.
Er wordt zeker geweld gepleegd in deze regio, maar het is niet duidelijk wie daar verantwoordelijk voor is. Peking beschuldigt de Islamitische Beweging van Oost-Turkestan en de Islamitische Partij van Turkestan, maar het is de vraag in hoeverre die partijen een echt bestaan leiden en of ze in staat zijn om op te treden. Het djihadisme is weliswaar niet helemaal vreemd aan een zeker geweld, zoals bleek met de aanval op een markt in Urumqi waar 39 doden vielen (22 mei 2014), maar het staat daarentegen vast dat de Oeïgoren het slachtoffer zijn van politieke en religieuze onderdrukking, dat de verplaatsingen van mensen wordt gecontroleerd, dat de autoriteiten het vertrek van moslimminderheden stimuleren en dat bepaalde repressieve acties door de censuur worden verzwegen, zoals de dood van 59 Oeïgoeren op 28 juli 2014 in Yarkand (Le Monde vn 26 maart 2015). Dit alles heeft als resultaat dat de Oeïgoren massaal het land ontvluchten. Van Europa tot Thailand met Turkije in het voorbijgaan wordt de kwestie van de vluchtelingen alsmaar erger, niet zozeer voor de regeringen (die weigeren om hun humanitaire verlichtingen waar te maken) als voor de vluchtelingen zelf.
In plaats van de oorzaken van de exodus onder ogen te zien, een exodus die gedeeltelijk te maken heeft met het gebrek aan kritiek op de regimes in kwestie (China is een belangrijke klant), maar nog veel meer met de militaire destabiliserende zogenaamde humanitaire interventies in de moslimwereld, heeft men de mond vol over de “clash der beschavingen” (Sarkozy & C°), het versterken van de antiterroristische maatregelen (aan de rechter- en de linkerzijde van rechts) en over de strijd tegen het “fundamentalisme”, d.w.z. tegen de “onbeschaafde” islam zoals die “christenen” beweren die denken een tolerante en egalitaire godsdienst te belijden die de grondslag is van “onze” beschaving. Het zijn natuurlijk allemaal maar woorden, maar woorden met een gevaarlijke draagwijdte, gericht tegen, zoals reeds is opgemerkt, tegen onze vrijheden.
Hoe zit het met de “clash van de beschavingen”? Het aanvaarden ervan houdt logisch gezien een echte oorlog in, namelijk die tussen de “beschaafden” tegen de minder beschaafden of gewoon barbaren. In dit geval is de vijand niet meer menselijk in de zin dat de “beschaafden” er aanhechten: alle middelen zijn dus gepermitteerd om die ontmenselijkte vijand (die geen vijand is waarvoor het oorlogsrecht geldt) te vernietigen. We hebben deze praktijken meegemaakt in de koloniale oorlogen en op onze bodem in de 2de wereldoorlog. En waar gaan we die oorlog voeren? Bij ons, in Europa waar de “vijanden van onze beschaving” een thuishaven hebben gevonden? En met welke middelen? Die welke Frankrijk gebruikte in de Algerijnse oorlog?
En hoe zullen we het “fundamentalisme” bestrijden, een begrip vatbaar voor heel wat dubbelzinnigheden? Worden de jongeren die de djihad-toer opgaan gedreven door een bepaalde interpretatie van de islam, of eerder door een zucht naar avontuur om deze dorre wereld de rug toe te keren waar ze geen baan vinden, gediscrimineerd worden, aan hun lot worden overgelaten en de systematische vernederende identiteitscontroles moeten ondergaan? Zullen we ze kunnen overtuigen met het gezeik over grondwettelijkheid, democratie en ander humanistische waarden?
Met betrekking tot meer antiterroristische maatregelen zie ik maar een oplossing: het invoeren van concentratiekampen waar iedereen die ooit extremistische islamitische neigingen vertoond heeft, ondergebracht wordt. Na de moslims volgen dan zij die extremistische opvattingen hebben over de sociale kwesties, en vervolgens… Men is nu al bezig om de acties van vakbondsmensen en zij die ageren in alternatieve sociale bewegingen te criminaliseren.
De Chinese president Xi Jinping heeft verklaard dat we de terroristen moten herleiden tot “in de straten wild rennende ratten terwijl iedereen roept sla ze dood!”. Dit is een oproep tot lynchen. We moeten dit antwoord dat even barbaars is als het terrorisme verhinderen.
