Dezer dagen vinden opnieuw op heel wat plaatsen militantenbijeenkomsten en informatievergaderingen plaats van het ABVV en ACV om de nationale betoging van 7 oktober voor te bereiden. Ook heel wat sociale bewegingen en Hart boven Hard starten volop de mobilisatie op.
Wij hopen van harte dat deze manifestatie opnieuw een enorm succes wordt, en al onze leden en militanten zullen daar voluit hun steentje aan bijdragen. Toch denken wij dat het ook broodnodig is lessen te trekken uit de vorige grote mobilisaties, om van de betoging van 7 oktober een startschot voor een nieuwe beweging te maken die dit keer wel echte resultaten haalt. De manifestatie mag geen eenzaam hoogtepunt worden, gevolgd door een nieuwe ronde symbolische acties en “overleg” over kruimels, of nog minder.
Al wat we verkregen, hebben we voor moeten strijden
Al onze sociale en democratische verworvenheden hebben we afgedwongen door strijd en onze onderlinge solidariteit. We hebben nooit iets cadeau gekregen. De regering Michel-De Wever wil dit kapot krijgen. Ze wil ons niet enkel pluimen, maar ook die solidariteit breken. Dit is een regering van en voor de rijken en het patronaat.
Michel-De Wever pakt het stap voor stap aan. Ze verstoppen hun echte bedoelingen, maar doen niets per toeval, er zit een strategie achter. Een voorbeeld: er komt een indexsprong, daarna een verlaging van de patronale bijdragen aan de sociale zekerheid, enz. Zodra dat gepasseerd is komt er een nieuwe aanval op de index, en op de sociale zekerheid.
Wij zijn met velen. We staan sterk als we samen in actie zijn. Dat hebben we in 2014 nog maar eens getoond, met de enorme betoging van 6 november, met de provinciale stakingen en de nationale 24-urenstaking op 15 december. Op dat moment waren de bazen en hun politieke supporters in het defensief, ook in Vlaanderen, tegen onze sociale meerderheid. Als we toen de strijd hadden verder gezet, was Michel-De Wever gevallen. Dan zaten we nu niet met een pensioenleeftijd op 67 en een verhoging van de BTW, onder veel meer.
Maar de leidingen van onze vakbonden maakten een grote vergissing: zij dachten dat we onze » kracht genoeg hadden getoond, dat we het daar bij konden laten. Zij dachten dat dit volstond om de regering te doen terug krabbelen en toegevingen van het patronaat te verkrijgen, door sociaal overleg.
De meerderheid van de ACV-leiding beging nog een grotere flater: zij dacht dat door de indexsprong te aanvaarden ze later, dankzij de politieke vrienden van de CD&V, een belastingvermindering voor de werkende bevolking zou kunnen krijgen, gecompenseerd door een belastingverhoging voor de rijken (de fameuze “tax shift”). Het ACV werd over de ganse lijn gerold, en haar leden met hen.
De realiteit onder ogen zien
We moeten de realiteit onder ogen zien: de mobilisaties in de herfst van 2014 waren magnifiek, maar we hebben niks binnen gehaald! De regering is er in geslaagd zowat al haar plannen door te drukken, en in ons eigen kamp is er verdeeldheid geslopen. Dit zorgt voor ontmoediging. Heel wat werkenden zeggen nu: betogen, staken, dat dient tot niets. Maar hieraan toegeven, is geen oplossing. Zo reageren, dat is het spel van de regering spelen, die op onze passiviteit mikt om nieuwe aanvallen te lanceren.
Rechts wil de openbare diensten afbreken, de collectieve arbeidsovereenkomsten weg krijgen. Dit toont goed het doel van rechts en de patroons: alle solidariteit binnen de werkende klasse moet kapot!
Deze keer moeten we gaan om te winnen. Waarom hebben we vorige ronde verloren? Omdat de strategie van onze leidingen verkeerd was, en ze niet genoeg in vraag is gesteld. Er is een andere aanpak nodig, en al wie hiervoor wil opkomen, moet zich samen organiseren om er toe te komen. Van de basis tot de top moeten we onze verantwoordelijkheid opnemen om een koerswijziging van onze bonden af te dwingen.
Zowel bij het ABVV als bij het ACV trekken velen de juiste conclusie: de strategie van het mikken op sociaal overleg is een val, we moeten gaan voor het ten val brengen van deze regering. Maar ze blijven gevangen binnen hun eigen vakbondsstructuur en de overlegstrategie van die structuur. De strijdbare delen van het ABVV en het ACV zouden beter samen het initiatief nemen: De Algemene Centrale, de metaalcentrale van het ABVV-Wallonië-Brussel en de linkerzijde binnen de ACOD zouden de hand kunnen reiken aan de CNE (Franstalige christelijke bediendencentrale) en de LBC, en omgekeerd.
Onze verantwoordelijkheid op nemen, houdt vandaag in de eerste plaats in dat we elk haatdiscours afwijzen dat zondebokken zoekt voor wat mis loopt in de maatschappij: tegen mensen met hun oorsprong in de migratie, vluchtelingen, holebi’s, vrouwen, enz. Zulke taal spreidt het bedje voor extreem rechts. Solidariteit is een principe dat zich niet in stukjes laat kappen!
Het betekent ons moeien met al wat ons aangaat. Dit houdt ook in dat we gaan voor echte democratie in eigen rangen, in onze vakbonden, op alle niveaus. Het betekent gevechtjes tussen bonden, centrales, regio’s, enz. afwijzen, gaan voor vergaderingen op de werkvloer, allen actief in de strijd betrekken.
Duidelijke eisen
Onze verantwoordelijkheid op nemen, betekent duidelijke eisen hebben, om aan de werkende bevolking terug te geven wat van haar gestolen werd, die het geld halen waar het zit:
- Intrekking van de indexsprong
- Intrekking van het pensioen op 67 jaar
- Intrekking van de maatregelen rond het vervroegd pensioen
- Intrekking van de maatregelen tegen de werkzoekenden en de schoolverlaters
- Intrekking van de besparingen op cultuur, welzijn en de openbare diensten
- Handen af van de zieken en gehandicapten
- Afschaffing van de verlaging van de patronale bijdragen aan de sociale zekerheid
- Intrekking van de verhoging van de BTW op elektriciteit
- Vrije loononderhandelingen, afschaffing van de wet op de loonnorm
- Weg met interim-jobs en andere nepstatuten
- Opnieuw geïndividualiseerde rechten in de sociale zekerheid
- Opheffing van het bankgeheim, een vermogenskadaster en een belasting op de grote vermogens
- Audit van de openbare schuld en afschaffing van de illegitieme schuld
Het betekent van onze vakbonden een actieplan in gemeenschappelijk front eisen dat crescendo gaat naar de algemene staking tot de finish om deze eisen af te dwingen. Gedaan met acties zonder vervolg en symbolische wandelingen!
Onze verantwoordelijkheid op nemen, houdt in kristalhelder te zijn over de politieke dimensie en gevolgen van onze strijd: ja, wij willen deze regering verjagen, hoe sneller hoe beter! Stop met te vertrouwen op zogenaamde “politieke vrienden“ die van onze mobilisaties gebruik maken om terug in de regering te komen, en ons dan een mes in de rug planten. Dat ze zich engageren om te regeren op basis van onze eisenbundels, of naar de duivel lopen!
Onze verantwoordelijkheid op nemen, betekent in alle onafhankelijkheid mobiliseren om de werkende klasse een nieuw politiek instrument te geven. We mogen de politiek niet langer aan de politici overlaten. Laat ons opkomen voor een eigen politiek verlengstuk voor onze eisen, een open, levendige, democratische en pluralistische beweging, geen nieuw apparaat dat haar lijn oplegt.
Het betekent de strategie van het eeuwig “overleg” stop zetten en overgaan naar een strategie die uitsluitend mikt op het opbouwen van krachtsverhoudingen doorheen strijd, eenheid in de actie en internationalisering van onze strijd. Het “medebeheer“ van het Belgisch systeem heeft al lang zijn beste tijd gehad. We zitten in een ander tijdperk, een ander regime. We zitten onder de dictatuur van de EU en de instellingen. Griekenland toonde het maar al te duidelijk: je kunt niet breken met het besparingsbeleid zonder de EU te breken.
Samen voor een antikapitalistisch alternatief!
Onze verantwoordelijkheid op nemen, betekent opkomen voor een antikapitalistisch, ecosocialistisch en feministisch alternatief. Gedaan met hoop te stellen in een “relancebeleid” binnen het kapitalisme! Dit systeem heeft ons enkel nog de vernietiging van onze levens, ons klimaat en onze planeet te bieden. Onze levens en onze planeet zijn meer waard dan hun winsten!
De nationale manifestatie van 7 oktober praktisch
De nationale betoging van het gemeenschappelijk vakbondsfront start om 11u aan het Noordstation in Brussel. Je kan de pamfletten, affiches en achtergrondinformatie hier (ABVV) of hier (ACV) downloaden.
Zin om mee te doen met de SAP? Wil je meer info over onze standpunten? Lid worden? Neem contact op: mail naar: info@sap-rood.org of bel naar: 0496/ 20 76 37.
