De nieuwste begroting van de federale regering roept om een sociale tegenactie op niveau van de aanvallen. De SAP vraagt de vakbondsleidingen eindelijk hun rol op te nemen. Het is tijd om de handschoen op te nemen. Met een echt actieplan kunnen we winnen. Daartoe zijn duidelijke ordewoorden onontbeerlijk.
Een nieuwe horrorlijst
De nieuwste federale begroting is niets minder dan een nieuwe horrorlijst. Zij straft opnieuw de slachtoffers van de crisis. De vergoeding voor langdurig zieken zal dalen. Het minimum brutoloon voor jongeren gaat naar beneden. Wie werkloos is, krijgt later minder pensioen. Treinbestuurders, brandweerlui en militairen zullen langer moeten werken voor een minder gunstig pensioen.
Wie hard werkt en hoopt daardoor ook beter te verdienen, is er aan voor de moeite: loonstijgingen zullen er niet zijn. De flexibilisering van arbeidsduur en nachtarbeid zal de werkdruk nog opvoeren. Ambtenaren die hopen op verlichting van die werkdruk door de komst van nieuwe collega’s, mogen dat door nieuwe besparingen vergeten. Nieuwkomers (zoals asielzoekers) zullen langer moeten wachten voor ze beroep kunnen doen op fiscale en sociale rechten.
Een schadelijke politiek
Deze politiek mag de rijken dan plezieren, zij is schadelijk voor de samenleving. De financiering van de sociale zekerheid zal verder ondermijnd worden. De kwaliteit van de gezondheidszorg zal achteruit gaan. De werkloosheid zal niet opgeslorpt worden. De armoede zal verder uitdijen. De schuldenlast van de overheid zal niet dalen. Veelbesproken investeringen zullen niet gebeuren. De fiscaliteit zal niet rechtvaardiger worden.
De val van het sociaal overleg
In december 2014, toen de regering in de hoek gedrumd was door de stakingen en manifestaties, beslisten de vakbonden de acties stil te leggen “om een kans te geven aan het overleg”. Wat een vergissing! De regering en het patronaat herwonnen hun zelfvertrouwen. Vandaag worden alle maatregelen eenzijdig opgelegd door de regering. De vakbonden zullen toelichting krijgen, maar meer ook niet.
De marge voor een ambitieus interprofessioneel akkoord wordt door de regering eenzijdig geschrapt. De palavers in het Nationale Pensioencomité zijn een maat voor niets. Overleg omtrent flexibiliteit wordt herleidt tot de keuze uit een opgelegd menu. Ondertussen worden nieuwe aanvallen voorbereid op het stakingsrecht, via het vehikel van een ook al eenzijdig op te leggen “minimale dienstverlening” bij het openbaar vervoer.
Hoog tijd om te reageren, maar met een andere strategie
Goed dus dat de vakbonden bij De Lijn zich voorbereiden op actie. Goed ook dat de vakbonden bij de NMBS eind deze maand zullen beslissen over een omvattend actieplan. Alleen is dat niet genoeg.
De regering valt alle werkende mensen en alle uitkeringsgerechtigden aan. Het is nodig dat het gewicht van 3,5 miljoen vakbondsleden in de schaal wordt gegooid. Het is nodig dat de vakbeweging zich niet laat verdelen door zogenaamd sociaal overleg in de sectoren. Het is nodig dat een actieplan afgekondigd wordt dat het mogelijk maakt te winnen, door aan te sturen op de algemene staking “tot de finish”.
De crisis werkelijk bestrijden
Om zo’n actieplan te lukken, moet wel duidelijk zijn waarom er actie gevoerd moet worden. Niet om “het overleg opnieuw een kans te geven”. Wel om de intrekking van deze en eerdere maatregelen te bekomen? Wel om te gaan voor de val van de regering.
Laat ons klaar en duidelijk opkomen voor eisen die de crisis werkelijk bestrijden: terugschroeven van alle maatregelen genomen sinds de financiële crisis van 2007, herfinanciering van de sociale zekerheid en de openbare sector, een verbod op ontslagen in bedrijven die winst maken, drastische en onmiddellijke verkorting van de arbeidsduur zonder loonverlies en met compenserende aanwervingen, een democratische doorlichting van de overheidsschuld, een substantiële crisisbelasting op de grootste fortuinen.
Sociaal verzet op het niveau van de antisociale aanvallen
Met deze regering heeft de werkende bevolking al heel veel verloren, en riskeert ze nog meer te verliezen. Met een andere strategie, een vastberaden aanpak, kan ze twee keer zoveel terugwinnen. De SAP roept dan ook de vakbondsleden en – militanten op alle niveaus op om het voortouw nemen in een breed maatschappelijk verzet.
En ja, dat is een politiek gevecht. In het belang van hun achterban en in volle onafhankelijkheid van de politieke partijen, hebben de bonden het recht en de plicht een programma op tafel te leggen dat vertrekt van de belangen van de meerderheid van de bevolking en daarvoor tot de finish gaan. Het blokkeren van het CETA – akkoord toont aan dat dergelijke aanpak wel degelijk mogelijk en zinvol is. Door zo breed mogelijke mobilisatie kunnen we ook op andere terreinen succes behalen.
Wil je hier mee voor gaan?
Neem contact met ons op: info@sap-rood.org of 0496 20 76 37.
