• FRANÇAIS (LCR)

sap-rood.org

SAP

antikapitalistische lenteschool 2017
  • home
  • Wie zijn wij?
    • SAP
    • Uitgavenfonds Ernest Mandel
  • België
    • politiek
    • syndicaal-sociaal
    • verkiezingen 2014
  • internationaal
    • Afrika
      • Algerije
      • Burkina Faso
      • Egypte
      • Kenia
      • Marokko
      • Soedan
      • Tunesië
    • de Amerika’s
      • Argentinië
      • Bolivië
      • Brazilië
      • Chili
      • Colombia
      • Cuba
      • Ecuador
      • Guatemala
      • Haïti
      • Honduras
      • Mexico
      • Peru
      • Puerto Rico
      • Venezuela
      • Verenigde Staten (VS)
    • Azië
      • Cambodja
      • China
      • Filippijnen
      • Maleisië
      • Pakistan
      • Thailand
      • Vietnam
    • Europa
      • Italië
      • Luxemburg
      • Nederland
      • Noorwegen
      • Oekraïne
      • Portugal
      • Rusland
      • Schotland
      • Slovenië
      • Spaanse Staat
      • Turkije
    • internationale instellingen
    • Midden-Oosten
    • Oceanië
  • themas
    • antifascisme
    • antiracisme
    • cultuur
    • ecologie
    • economie
    • feminisme
    • geschiedenis
    • biografieën
    • jongeren
    • LGBT+
    • migratie
    • strijd en bewegingen
    • Uitgavenfonds Ernest Mandel
  • onze blogs
    • Ida en Evie schrijven
    • blog Flor Vandekerckhove
    • blog Marijke Colle
    • blog Pips Patroons
  • linkse linkjes
  • e-shop

België volgens de New York Times

1 mei, 2014 door Pips Patroons

welly-moules-fritesMen zegt soms, niet helemaal ten onrechte, dat journalisten alles weten over niets. Zo blijkt althans in een artikel dat verscheen in de New York Times van 23 september 2013 in verband met de herdenking van de Slag bij Waterloo die in 1815 een definitief einde maaklte aan Napoleons heerschappij. 

We begrijpen dat België geen gemakkelijk onderwerk is, maar er zijn grenzen. Het artikel deed me denken aan de journalisten Jan Kalebas en Piet Salie van het weekblad Privaat die in De Juwelen van Bianca Castafiore zonder enige schroom beweren dat Gent in de Belgische Ardennen ligt en over de hele wereld befaamd is voor zijn tulpenvelden rond het kasteel van Mollenbeek van admiraal Hadok. 

Volgens de auteur van dit prestigieus Amerikaans dagblad, een zekere Tagliabue (het Italiaanse blue betekent zowel os als idioot) bestond België niet voor 1815, wat klopt, maar dan verklaart hij dat de Vlaamse bevolking onder het gezag viel van het Koninkrijk der Nederlanden en de Waalse bevolking van Frankrijk. 

Fout: het hele gebied van het huidige België behoorde tot het Franse keizerrijk.  En Tagliabue’s hersenen blijven verder spinnen. We leren dat de Walen vochten aan de zijde van Napoleon en de Vlamingen aan die van de Britten (hij vergeet de Pruisen).  Nonsens: zowel de Vlaamse als Waalse soldaten vochten in de Grande Armée en geloof ik, met weinig enthousiasme. Meneer Tagliabue had toch even een blik op Wikipedia kunnen werpen voor hij zijn gewrocht de wereld instuurde.

Dit gebrek aan historische cultuur geeft hem desondanks de verklaring voor communautaire crisis die België in beroering brengt, dat koninkrijk van de Saxen-Coburgs dat vandaag twee koningen heeft (Philippe en Albert), drie koninginnen (Mathilde, Paola en Fabiola), vijf regeringen (federaal, Vlaams, Waals, Brussels en Duits), twee gemeenschappen (de Vlaamse en de franstalige), drie regio’s (Vlaanderen, Wallonië en Brussel) en tien miljoen inwoners. Daarin moet je ergens de Duitstaligen plaatsen maar ik ben vergeten hoe. U begrijpt dat België een moeilijk ding is, dat we hier niet te maken hebben met een pan mosselen geaccompagneerd door friet en mayonaise. Maar dat is geen excuus voor een krant als de NYT.

En wat is nu de historische verklaring voor de communautaire kwestie in België volgens onze spitsvondige journalist? Ze is zo simpel dat we er eerder aan hadden moeten denken: de Vlamingen vochten in Waterloo tegen de Code Napoléon en voor het gewoonterecht, maar de Walen net omgekeerd. Geen van beiden zijn dat ooit vergeten en blijven wrok koesteren. 

De Leeuw van Waterloo

De Leeuw van Waterloo

De Belgische problematiek is dus niet te wijten aan Voltaire of Rousseau, noch aan de discriminatoire culturele politiek van de Franstalige elites, noch aan het reactionaire nationalisme van sommige Vlamingen en evenmin aan de problemen die voortvloeien uit de economische crisis: het heeft gewoon te maken met Waterloo, die “sombere vlakte” en “geef ‘m toch maar te drinken, zei mijn vader” in Victor Hugo’s bekende gedicht.

Die historische analyse heeft Meneer Tagliabue getrokken na te rade te zijn gegaan bij mensen van hoge komaf zoals graaf Georges Jacobs de Hagen (een industrieel) en de gravin Nathalie du Parc Locmaria (schrijfster). Maar hij heeft me toch iets geleerd dat ik niet wist en had moeten weten.

De Wellingtons, afstammelingen van de hertog die (met behulp van Blücher) Napoleon de pan in hakte, zijn de erfgenamen van de gronden rond Waterloo, een bron van profijt goed voor zo’n 160.000$ per jaar. Enige proteststemmen tegen deze Britse roof hebben zich een poos geleden laten horen, maar Didier Reynders, minister van staat en federaal minister heeft het parlement laten weten dat er geen sprake kon zijn van de naasting van de Belgische bezittingen van de Wellingtons want zij zijn daar de wettige eigenaars van, zoals beslist in het Verdrag van Londen van 1839 waarin de grote mogendheden, waaronder Groot-Brittannië, de onafhankelijkheid van België waarborgen. Soevereiniteit is een relatief ding.

We stellen nu de vraag: Kun je vertrouwen hebben in de journalisten? Ask a stupid question en je krijgt een idioot antwoord. 

photomontage “Welly moules frites”: Little Shiva

 

 

 

Print Friendly, PDF & Email

Categorie: blog Pips Patroons

 Facebook Twitter Flickr YouTube E-mail
hallo kameraad
lid-wrden
strijdfonds

zoeken

FeMiNiSmE–YeAh!archief Ernest Mandel IRJ 2017
Anticapitalista

cultuur

Film: Der Junge Karl Marx van Raoul Peck

Door Michael Löwy

De film Der Junge Karl Marx die de grote Haïtiaanse filmmaker Raoul Peck aan de jonge Marx wijdde, is een echt meesterwerk. Het is tevens het werk van een cineast die kant koos: die van de onderdrukten en uitgebuitenen die strijden voor hun emancipatie. Vandaar zijn belangstelling voor een zekere … [Meer lezen ...]

Tags

abortus asiel asielzoekers BBTK-SETCa Bechdel beweging bezuinigingen cinema culture ecologische economie Fellini Feminisme film FN FOD Financiën Gender IIRE indignados K&SR klimaatsverandering klimaattop COP 19 kolonialisme koopkracht overheidsdienst politiek Racisme Soberheid sociaal sociale Sorrentino staking stakingsrecht storm Taubira theorie Ulrike Meinhof vakbeweging vluchtelingen vrouwen werkloosheid
Pips Patroons

Pips Patroons werd geboren in Antwerpen, bracht zijn kindertijd door in Congo en studeerde geschiedenis in Gent en in Leuven. Hij woonde sinds 1995 in Engeland en vervolgens in Frankrijk. In 2016 ging hij terug naar België. Hij is al heel wat jaren actief in radikaal links en werkt vandaag aan een essay over de Vlaamse ideologie.
Viva la IV!

Onze oude website kan je nog steeds hier raadplegen.

kalender artikels

februari 2023
Z M D W D V Z
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728  
« okt    

image bank

  • DSC_0141
  • DSC_0140
  • DSC_0139
  • DSC_0137
  • DSC_0138
  • DSC_0136
  • DSC_0135
  • DSC_0132
  • DSC_0133

categorieën

andere hulpmiddelen

  • archieven
  • sitemap
  • folders te downloaden

SAP-LCR