Meer dan drie maand na de verkiezingen van 25 mei zijn de onderhandelingen over de vorming van de federale regering nog steeds niet afgerond. Maar dat er een stevig rechtse regering zal komen, daar kan niet meer aan getwijfeld worden. De ballonetjes die de afgelopen weken werden opgelaten, tonen de marsrichting van de komende coalitie maar al te duidelijk aan: verlaging van de patronale bijdragen aan de sociale zekerheid, dwangarbeid voor de langdurige werklozen, enz.
De Robin Hoods van het grootkapitaal, die van de armen nemen om het aan de rijken te geven, willen de komende jaren meer dan 17 miljard euro uit de zakken van de bevolking graaien, in het bijzonder door de sociale zekerheid aan te vallen. Het N-VA wil liefst nog een miljard of twee extra besparingen, om het patronaat met een nog grotere lastenverlaging nog een extra dikke cadeau te geven.
Om zulke bezuinigingsoperatie te lukken, willen ze de vakbonden nog verder verzwakken. Op dezelfde moment hebben degenen die ons wijsmaken dat we “met zijn allen” de broeksriem moeten aanhalen, maar liefst 4 tot 6 miljard euro veil voor de vervanging van de F-16’s van het Belgisch leger. Nieuwe gevechtsvliegtuigen die hoogstwaarschijnlijk vooral zullen ingezet worden om een land als Afghanistan “veiliger te maken”. België gaat intussen lustig door Afghaanse asielzoekers uit te wijzen naar hun land van herkomst, met als voorwendsel dat hun land veilig is!
Als kers op de taart wil rechts de oudste kerncentrales van het land langer openhouden. Al zal dit een black-out deze winter misschien niet kunnen voorkomen. Maar wat kan je verwachten van dezelfde heerschappen die ons voorhouden dat de kapitalistische markt ook de ecologische krisis en de klimaatsverandering kan oplossen?
We mogen onszelf niks wijs maken: de regeringen die na 25 mei gevormd werden, op welk niveau ook, hoe ze ook samengesteld zijn, gaan de werkende bevolking opnieuw laten bloeden. Zoals steeds gaan jongeren, vrouwen, mensen van migrante oorsprong,… het hardst getroffen worden. De rechtse regeringen op het federaal niveau en in Vlaanderen lopen zeker op kop, met nu al gerommel in het onderwijs en de sociale en sociaal-culturele sector als resultaat.
Maar de sociaal-liberale regeringen in Wallonië en Brussel, met de PS en in Brussel ook de sp.a, blijven niet achter op hun homogeen rechtse evenknieën. Het is een hersenspinsel te denken dat zij “het minste kwaad” zijn. Ook al is de begroting daar ook nog niet bekend, toch bekent de “Verklaring van regionale politiek” die door de rood-orange regeringen in Wallonië en Brussel werd aangenomen al kleur: harde besparingen.
Het enige verschil met de rechtse regering in Vlaanderen en op federaal vlak, ligt in de timing die de PS en Cdh in Brussel en Wallonië willen aanhouden. Zij willen een salami-taktiek hanteren waarbij ze de mensen wijsmaken dat ze “de koopkracht van de gezinnen zullen waarborgen”. Ze kondigen trouwens al aan dat een ambtenaar op vijf in het Waals gewest niet zal vervangen worden, en 140 miljoen euro besparingen in 2015 voor de Federatie Wallonië-Brussel. Ook het Waalse patronaat maakt zich geen zorgen: «het zal pijn doen», dixit de gedelegeerde bestuurder van Union Wallonne des Entreprises, de Waalse patroonsorganisatie. Ook in het zuiden van het land hebben de mensen dan ook best geen illussies dat er een reddingsnet is op het niveau van het gewest of de gemeenschappen.
Tegenover deze pletwals blijven de vakbonden momenteel erg passief. Bij het ABVV lijkt het er op dat de interne machtsspelletjes binnen het apparaat over de opvolging van Anne Demellene de gemoederen minstens evenzeer beroeren dan het noodzakelijk antwoord op de anti-sociale golf die op ons afdondert. Het ACV wacht samen met de rest van beweging.net, het vroegere ACW bang af hoe ze uit de ARCO-ramp raken. Nochtans is er meer dan ooit nood aan sociaal verzet op het niveau van de aanvallen die op komst zijn.
De kersverse verkozenen van PTB-GO zullen zeker een stem geven aan de werkende bevolking in de parlementen, maar het doorslaggevende terrein om krachtsverhoudingen op te bouwen ligt op straat, in de bedrijven, in de scholen en universiteiten. De regeringen en patroons bereiden opnieuw een grote anti-sociale hold-up voor, laat ons het sociale verzet en een politiek alternatief voorbereiden. Basta, ’t is genoeg geweest!
