Na een korte nachtrust, vertrekt onze ploeg van militanten richting stakingspiketten met in de rugzak het pamflet “Besparingen basta, Michel buiten!”.
Een deel van de ploeg trekt met de versterking van kameraden uit Henegouwen en Waals-Brabant richting de industriezone van de Hauts-Sarts, een gebied met een sterke syndicale mobilisatie! Alles ligt plat, met stakingspiketten aan iedere ingang van dit enorm industriegebied. We stappen tot aan een piket dat zich warm houdt door een groot vuur. Een politieman komt eveneens kijken: “Wie is verantwoordelijk voor de opgebrande banden?” Het antwoord: “Charles Michel!” Ambiance!
Luis is hoofd-afgevaardigde van de arbeiders van het ABVV van Techspace Aéro en heeft de situatie onder controle. Ik maak van de gelegenheid gebruik om hem te interviewen. “Sinds verschillende weken bereiden we ons voor. We hebben vakbondsassemblees gehouden en de onaanvaardbare maatregelen uitgelegd: alles wat aan de loopbaan raakt, niet alleen de verlenging, maar ook de pre-pensioenen; de nieuwe aanvallen tegen de publieke diensten, tegen het stakingsrecht en de minimumdienstverlening.
Andere vakbondsafgevaardigden voegen hieraan de indexsprong en de loonblokkering toe. “Geen sprake van onderhandelingen als het enkel gaat over het kiezen van welke koord waarmee ze ons gaan ophangen. Deze breekpunten zijn niet onderhandelbaar”, voegt Luis toe. “Of het met deze regering is of met een andere, wat ons aangaat is de strijd tegen de antisociale maatregelen. De 25.000 werklozen die op 1 januari 2015 hun uitkering zullen verliezen, dat is niet Michel I maar Di Rupo I. Ook in het Waalse Gewest moeten we besparingen ondergaan.”
De andere afgevaardigden aan het piket voegen eraan toe: “Onze secretaris-generaal van het ABVV heeft gezegd dat indien na 15 december, de regering De Wever-Michel het aandurft om deze onaanvaardbare maatregelen door het parlement te jagen, we onmiddellijk zullen reageren en de beweging verharden. We zullen erop toezien dat woord wordt gehouden.”
We trekken naar een volgend piket. De woede is er groot: “Het is tijd om de oudere werknemers rust te gunnen in een situatie dat er geen werk is voor de jongeren en men ze zelfs hun werkloosheidsuitkeringen afpakt. De strijd moet verhard worden. De regering moet vallen. We hebben een regering nodig die naar ons luistert. Als het doorgaat zoals nu zetten we onze bivakmuts op en slaan we alles stuk. We zijn het beu.”
Kleine pauze in de Fabrik in Herstal, een cultureel centrum met conferenties en spektakels. Het is daar dat het gemeenschappelijk vakbondsfront zijn hoofdkwartier heeft gevestigd. Het voelt warm aan, niet alleen de koffie en de croissants, maar vooral deze zichtbare uitdrukking van de vakbondseenheid, wat niet zo vaak voorkomt in het Luikse! p
Het is de gelegenheid om een jonge vrijgestelde van het ACV te ontmoeten. “Waarom ik staak? Ik aanvaard de onaanvaardbare beslissingen van deze uiterst-rechtse regering niet. Ze willen onze sociale verwezenlijkingen van jarenlange strijd afnemen. Ik strijd tegen de indexsprong, opdat de werklozen niet nog meer worden verarmd, opdat de werknemers en werkneemsters niet de langer de eersten zijn om op te draaien voor de crisis, om alle onrechtvaardigheden te stoppen. We moeten doorgaan tot de algemene staking, tot de val van de uiterst-rechtse regering. Ik aanvaard ook geen Di Rupo bis want dat is geen oplossing. Wat we nodig hebben is een linkse regering die vakbondswaarden respecteert. Geen alternatief? In de vakbond hebben we alternatieven, te beginnen met een belasting van de grote vermogens.”
We verlaten Herstal. We moeten met de auto door een deel van de stad Luik om tot de luchthaven te geraken. Het was wachten geblazen door de filtrerende vakbondsblokkades op verschillende plaatsen. Met onze SAP-vlag door het raam van de wagen geraakten we er iets sneller door!
Eenmaal ter plaatse treffen we een goed uitgerust piket aan van rode en groene vakbondsmilitanten van de luchthaven en van TNT. Onze flyer wordt goed onthaald en vooral de omslag “Besparingen basta, Michel buiten!” kan op veel instemming rekenen.
We bellen met een kameraad van onze ploeg die een ronde deed in de buurt van Seraing waar de staking zeer goed werd opgevolgd, net zoals in het centrum van Luik. Een leerkrachte die aanwezig was op het piket van het atheneum van Soumagne, meldt ons dat na discussie met de collega’s en de leerlingen, deze laatsten overtuigd waren van het belang van de staking en rechtsomkeer maakten. Eveneens interessante discussies op het piket van het groot winkelcentrum van Belle-Ile dat volledig gesloten werd door de uitbater na een discussie met de vakbondsmilitanten. De syndicalisten van het ABVV en het ACV hopen dat er in het kader van de nationale staking van 15 december een betoging in eenheidsfront door de straten van Luik wordt georganiseerd.
Die dag was er ook een betoging: op 1 november in de namiddag trokken een 300-tal personen van verenigingen, werklozen, verschillende collectieven, syndicalisten, organisaties van radicaal-links door de straten van Luik. We waren er met onze spandoek “Besparingen basta, Michel buiten!”
