De nieuwe federale regering staat in de steigers en om de hoek loert het sociaal verzet. Niet enkel de vakbonden laten van zich horen, ook de gewone man en vrouw in de straat organiseert zich, de thermometer van de onvrede geeft dan ook hoge waarden aan.
Waarom?
Simpel, de uitspraak: “De mensen kozen voor deze regering is nog in zekere mate verdedigbaar.”, maar geen enkele politieker die er van durft maken: “De mensen kozen voor dit regeerprogramma”, want daar wringt het schoentje natuurlijk. Er zijn een resem maatregelen genomen waar men niet voor kon kiezen omdat ze in niet één programma stonden ingeschreven, en toch worden ze nu koud geserveerd aan de kiezer.
Er zijn een resem maatregelen genomen waar men niet voor kon kiezen omdat ze in niet één programma stonden ingeschreven, en toch worden ze nu koud geserveerd aan de kiezer.
Overleg zou veel kunnen rechtzetten maar de titel van dit stuk is niet voor niets: De mythe van het sociaal overleg.
Twee voorbeelden van de laatste dagen maken veel duidelijk.
Het ABVV-bouw was afgelopen weekend kop van jut. Zij hebben hun achterban, 7000 werkende mensen, geïnformeerd over de sociale afbraak op bestaande afspraken, die Open VLD en CD&V in een vorige legislatuur hielpen opstellen, van het brugpensioen. Niet enkel ABVV-bouw liet deze contractbreuk weten aan haar mensen, ook wij deden dat bijvoorbeeld bij ons op het bedrijf en met ons elk zichzelf respecterende vakbondsafgevaardigde in gans België. Het gaat dus om wel wat meer bedrogen mensen dan enkel die 7000 uit de bouw.
En vandaag zijn de studenten niet uit het nieuws weg te slaan wegens de verhoging van het studiegeld.
Los van het feit dat niet één politieke partij uit de meerderheid, in hun respectievelijke verkiezingsprogramma’s, eerlijk schreef het inschrijvingsgeld te zullen verhogen, kan je zien dat ook de manier van uitvoering, bij beide genomen maatregelen, parallellen vertoond.
Wat hebben beide zaken gemeenschappelijk?
Signalen werden gegeven, maar deze regering is hoegenaamd niet van plan om van enig sociaal overleg de inzet te maken. Studenten werden reeds een eerste keer ontvangen door vertegenwoordigers van deze regering en ze kregen nul op het rekest. Dat was dus het sociaal overleg, je mag komen zeggen wat je te zeggen hebt, we zullen luisteren maar dan is het: “Salut en bedankt.”
En hadden diezelfde vertegenwoordigers van de regering een greintje respect voor al die duizenden werknemers, die er al decennia zware arbeid hebben opzitten, dan hadden zij de vakbonden uitgenodigd om hier over te praten. Een menselijke zelfreflectie, vermits er nog niet één oplossing bestaat om dat langer werken ook mogelijk te maken, om te bekijken of er mogelijkheden zijn om de foute beslissing bij te sturen.
Maar dat deed men niet, men koos voor het tegenovergestelde. Men schoot op alles en iedereen dat bewoog, verkrachtte de inhoud van het debat tot wat ordinair vakbondsbashen en stak een gans weekend zijn middelvinger op naar al die werknemers die worden getroffen.
De mythe van het sociaal overleg
Op zowat elke regionale zender, in actualiteitsprogramma’s op de grotere zenders, in debatten en interviews overal in het land werd al vele malen de zin geroepen: “Laat ons beginnen met het overleg!”
Ik zou een andere zin willen lanceren die de politiekers van de oppositie eens zouden kunnen vragen: “Wat is er nog wel bespreekbaar?” Achter het antwoord hoeven we niet te raden: “Niets!”
En daarom speek ik over de mythe van het sociaal overleg, want eerlijk is eerlijk, de sociale afbraak in wetgeving gieten, dat is absoluut geen kerntaak van het ABVV, van niet één enkele vakbondsorganisatie wat dat betreft. En dat is wel de inzet van deze asociale regering.
Sven Naessens is vakbondsmilitant in de chemische sector in Antwerpen. Hij lanceerde ook een alternatieve mail-actie “inzet, sociaal overleg” naar de politici en de vakbondsleidingen. Je kan de brief hier invullen: http://www.sblog.be/nadenken/en-gaf-zijn-mening/alternatieve-actie-inzet-sociaal-overleg/
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op de blog van Sven Naessens.
