Op 5 januari overleed Paul De Wit, sinds vele jaren steunend lid van de SAP. De SAP drukt haar innige deelneming uit met zijn echtgenote Judith, en zonen Stefan, Jurgen en Bruno.
Paul was een zoekend iemand in zijn leven. Via een christelijk engagement, ondermeer bij christenen voor het socialisme, is hij uiteindelijk humanist pur sang geworden.
Zijn enorme inzet voor de verdediging van de mensenrechten, via Amnesty International, was daar het toonbeeld van. Paul was eind jaren ’70 oprichter van Amnesty International in Puurs. In de loop der jaren zou hij in de streek heel wat solidariteitswerk organiseren met de volksbewegingen in Latijns-Amerika, dissidenten in Oost-Europa, enz.
Hij vond zijn politiek engagement bij een internationalistische revolutionaire partij, de 4e Internationale en de Belgische afdeling ervan, de SAP. De revoluties in Midden Amerika in de jaren ’70-’80 stemden hem hoopvol en deden hem radikaal afkeren van de Kerk en al haar epigonen.
Zoon Bruno, zelf ook actief in de SAP, vertelt: “ik herinner me nog toen in ’77, 10 jaar na de dood van Che, mijn pa me het krantenartikel hierover liet lezen en ik -nog- niet wist wie dat was. Hij was verbaasd dat ik dat niet wist. Dat is het moment geweest dat ik Che ben beginnen lezen en mijn vader richting SAP opschoof, om uiteindelijk steunend lid te worden en ons actief te steunen (pamfletten uitdelen, deelnemen aan acties, de vlag dragen, Rood versturen,…) samen met ons mama.”
“Probeer elk onrecht waar ter wereld ook diep te voelen, dat is de mooiste eigenschap van een revolutionair”, zei Che. “Mijn vader leefde naar deze raad.”
