Met de regering Michel gaat er geen week voorbij zonder een nieuwe aanval op de werkende mensen. Consumenten, zieken, gepensioneerden, werklozen, loontrekkenden of ambtenaren, jongeren of ouderen, mannen of vrouwen (vooral de vrouwen!), heel de rechterzijde heeft recht op zijn kleine (of grote) asociale maatregel.
Alvorens op vakantie te gaan, kon Michel 1 zich zelfs de luxe veroorloven om bijkomende beslissingen te nemen die niet in de verkiezingsprogramma’s of in de regeringsverklaring stonden.
Onder het voorwendsel van de tax-shift die een verschuiving van lasten op inkomens uit arbeid richting inkomsten uit kapitaal moest inhouden, is het net het omgekeerde dat zich voordoet: de werkgevers betalen minder “sociale lasten” (eigenlijk uw indirect loon dat op een solidaire manier er voor zorgt dat werkloosheidsperiodes, ziekte en pensioenen wordt gefinancierd) en u betaalt meer belastingen. B.v. de BTW op elektriciteit zal terug op 21% komen, en dit slechts enkele maanden na de daling naar 6%. En natuurlijk zal deze verhoging van de BTW “geneutraliseerd” worden in de berekening van de gezondheidsindex.
Deze nieuwe vermindering van sociale bijdragen voor de patroons (die volgens Michel 1 van 33 naar 25% zal gaan) is natuurlijk een zware slag voor de sociale zekerheid. Een die nieuwe opofferingen voor de werklozen, gepensioneerden, invaliden en zieken. Met dit nieuwe geschenk zal de vermindering van sociale bijdragen door de ondernemingen dus meer dan 13 miljard € bedragen. Wat dus wil zeggen dat de staat hen meer terugbetaalt dan dat de belasting op hun winsten hen had gekost! De belastbare bedrijfswinst van de ondernemingen steeg van 47,13 naar 91,89 miljard € tussen 2001 en 2009. Als men de belasting van de ondernemingen bekijkt in diezelfde periode dan is die echter relatief stabiel gebleven, tussen 8,5 en 12 miljard euro’s.
De regering heeft eveneens op een drafje de verhoging van de beginleeftijd voor pensionering (naar 67 jaar) gestemd, zonder enige aanpassing voor de zware beroepen te voorzien. Gehaast als hij was om de vervanging tijdens zijn vakantie aan superminister Galant over te laten, vergat Charles Michel zelfs te signaleren dat de enige overgebleven “positieve” maatregel in de regeringsverklaring, zijn gruwelcatalogus, de twee maand gewaarborgd inkomen (betaald door de werkgever) in geval van ziekte eenvoudigweg wordt afgeschaft onder druk van het patronaat.
Door dit pakket aan onpopulaire maatregel nu aan te nemen, wil de regering verhinderen dat de sociale onrust zich verder zet na de parlementaire rentrée die zal samenvallen met de nationale betoging die door de 3 vakbonden op 7 oktober wordt georganiseerd.
Michel 1 stoppen?
Ondanks 6 maanden van gedwongen sociale winterslaap, neemt de woede overhand toe.
Men houdt geen rekening meer met verontwaardigde reacties. Ook al is de periode niet erg gunstig, toch zouden bepaalde syndicale militanten sneller en verder willen gaan in het weerwerk. Het merendeel van de reacties op de sociale media eisen gewoonweg de val van de regering. De vakbondsleidingen nemen op dit moment genoegen met een verontwaardigde analyse van de maatregelen, maar we kunnen er niets uithalen dat verwijst naar een eventueel actieplan. De manifestatie van 7 oktober is dan ook nog ver.
Van de kant van de politieke oppositie verschuilt zich achter harde woorden een gematigde reactie. In een interview in Le Soir verwoordde Laurette Onkelinx de echte intenties van de PS. De titel van het artikel was: “We kunnen deze regering afremmen, we moeten het doen” Maar dat is alles behalve een alternatief. “Afremmen”? Dat is alsof Laurette aan Charles Michel zou vragen om op te letten voor het einde van de straat…
Zelfs wanneer ze verwijst naar Stephane Hessel: “De verontwaardiging is er vandaag. Let op, ik roep niet op om de wapens op te nemen”, bespeurt men toch een zekere berusting: “ Wij strijden in het parlement, daar waar we kunnen.” “De sociale bewegingen strijden met hun wapens. Wij ook, met onze middelen. Ieder zijn rol.”
Als het hart bloedt van haar voorzitter wanneer hij denkt aan de uitgesloten werklozen, dan haalt Onkelinx deze maatregelen niet aan (met duizenden uitgesloten sinds begin 2015!) die voorkomen in de misdadige lijst van de rechtse regering…
Enkel op onze eigen kracht rekenen
Charles Michel is op vakantie. Dat is geen reden om hem niet te vergasten op een triomfantelijke terugkeer. Gedurende deze twee maanden moeten we een echt strijdplan voorbereiden waarbij 7 oktober de meest belangrijke vervaldatum is, het hoogtepunt van de algemene (her)mobilisatie om deze ongeluksregering te doen vallen.
Tot dan moeten alle strijdbare militanten een werk in de diepte uitvoeren in de ondernemingen waar ze werken, onder vrienden, buren, de druk heropvoeren in de vakbondsgeledingen, in het verenigingsleven, om zo dit perspectief levensvatbaar te maken.
Zeven oktober moet geen dag worden waarop we de verjaardag van Michel 1 vieren, maar de dag waarop we hem verjagen!
