• FRANÇAIS (LCR)

sap-rood.org

SAP

antikapitalistische lenteschool 2017
  • home
  • Wie zijn wij?
    • SAP
    • Uitgavenfonds Ernest Mandel
  • België
    • politiek
    • syndicaal-sociaal
    • verkiezingen 2014
  • internationaal
    • Afrika
      • Algerije
      • Burkina Faso
      • Egypte
      • Kenia
      • Marokko
      • Soedan
      • Tunesië
    • de Amerika’s
      • Argentinië
      • Bolivië
      • Brazilië
      • Chili
      • Colombia
      • Cuba
      • Ecuador
      • Guatemala
      • Haïti
      • Honduras
      • Mexico
      • Peru
      • Puerto Rico
      • Venezuela
      • Verenigde Staten (VS)
    • Azië
      • Cambodja
      • China
      • Filippijnen
      • Maleisië
      • Pakistan
      • Thailand
      • Vietnam
    • Europa
      • Italië
      • Luxemburg
      • Nederland
      • Noorwegen
      • Oekraïne
      • Portugal
      • Rusland
      • Schotland
      • Slovenië
      • Spaanse Staat
      • Turkije
    • internationale instellingen
    • Midden-Oosten
    • Oceanië
  • themas
    • antifascisme
    • antiracisme
    • cultuur
    • ecologie
    • economie
    • feminisme
    • geschiedenis
    • biografieën
    • jongeren
    • LGBT+
    • migratie
    • strijd en bewegingen
    • Uitgavenfonds Ernest Mandel
  • onze blogs
    • Ida en Evie schrijven
    • blog Flor Vandekerckhove
    • blog Marijke Colle
    • blog Pips Patroons
  • linkse linkjes
  • e-shop

De woede neemt overhand toe…

6 augustus, 2015 door Freddy Mathieu

 

mich-sap-rafMet de regering Michel gaat er geen week voorbij zonder een nieuwe aanval op de werkende mensen. Consumenten, zieken, gepensioneerden, werklozen, loontrekkenden of ambtenaren, jongeren of ouderen, mannen of vrouwen (vooral de vrouwen!), heel de rechterzijde heeft recht op zijn kleine (of grote) asociale maatregel.

Alvorens op vakantie te gaan, kon Michel 1 zich zelfs de luxe veroorloven om bijkomende beslissingen te nemen die niet in de verkiezingsprogramma’s of in de regeringsverklaring stonden.

Onder het voorwendsel van de tax-shift die een verschuiving van lasten op inkomens uit arbeid richting inkomsten uit kapitaal moest inhouden, is het net het omgekeerde dat zich voordoet: de werkgevers betalen minder “sociale lasten” (eigenlijk uw indirect loon dat op een solidaire manier er voor zorgt dat werkloosheidsperiodes, ziekte en pensioenen wordt gefinancierd) en u betaalt meer belastingen. B.v. de BTW op elektriciteit zal terug op 21% komen, en dit slechts enkele maanden na de daling naar 6%. En natuurlijk zal deze verhoging van de BTW “geneutraliseerd” worden in de berekening van de gezondheidsindex.

Deze nieuwe vermindering van sociale bijdragen voor de patroons (die volgens Michel 1 van 33 naar 25% zal gaan) is natuurlijk een zware slag voor de sociale zekerheid. Een die nieuwe opofferingen voor de werklozen, gepensioneerden, invaliden en zieken. Met dit nieuwe geschenk zal de vermindering van sociale bijdragen door de ondernemingen dus meer dan 13 miljard € bedragen. Wat dus wil zeggen dat de staat hen meer terugbetaalt dan dat de belasting op hun winsten hen had gekost! De belastbare bedrijfswinst van de ondernemingen steeg van 47,13 naar 91,89 miljard € tussen 2001 en 2009. Als men de belasting van de ondernemingen bekijkt in diezelfde periode dan is die echter relatief stabiel gebleven, tussen 8,5 en 12 miljard euro’s.

De regering heeft eveneens op een drafje de verhoging van de beginleeftijd voor pensionering (naar 67 jaar) gestemd, zonder enige aanpassing voor de zware beroepen te voorzien. Gehaast als hij was om de vervanging tijdens zijn vakantie aan superminister Galant over te laten, vergat Charles Michel zelfs te signaleren dat de enige overgebleven “positieve” maatregel in de regeringsverklaring, zijn gruwelcatalogus, de twee maand gewaarborgd inkomen (betaald door de werkgever) in geval van ziekte eenvoudigweg wordt afgeschaft onder druk van het patronaat.

Door dit pakket aan onpopulaire maatregel nu aan te nemen, wil de regering verhinderen dat de sociale onrust zich verder zet na de parlementaire rentrée die zal samenvallen met de nationale betoging die door de 3 vakbonden op 7 oktober wordt georganiseerd.

Michel 1 stoppen?

Ondanks 6 maanden van gedwongen sociale winterslaap, neemt de woede overhand toe.

Men houdt geen rekening meer met verontwaardigde reacties. Ook al is de periode niet erg gunstig, toch zouden bepaalde syndicale militanten sneller en verder willen gaan in het weerwerk. Het merendeel van de reacties op de sociale media eisen gewoonweg de val van de regering. De vakbondsleidingen nemen op dit moment genoegen met een verontwaardigde analyse van de maatregelen, maar we kunnen er niets uithalen dat verwijst naar een eventueel actieplan. De manifestatie van 7 oktober is dan ook nog ver.

Van de kant van de politieke oppositie verschuilt zich achter harde woorden een gematigde reactie. In een interview in Le Soir verwoordde Laurette Onkelinx de echte intenties van de PS. De titel van het artikel was: “We kunnen deze regering afremmen, we moeten het doen” Maar dat is alles behalve een alternatief. “Afremmen”? Dat is alsof Laurette aan Charles Michel zou vragen om op te letten voor het einde van de straat…

Zelfs wanneer ze verwijst naar Stephane Hessel: “De verontwaardiging is er vandaag. Let op, ik roep niet op om de wapens op te nemen”, bespeurt men toch een zekere berusting: “ Wij strijden in het parlement, daar waar we kunnen.” “De sociale bewegingen strijden met hun wapens. Wij ook, met onze middelen. Ieder zijn rol.”

Als het hart bloedt van haar voorzitter wanneer hij denkt aan de uitgesloten werklozen, dan haalt Onkelinx deze maatregelen niet aan (met duizenden uitgesloten sinds begin 2015!) die voorkomen in de misdadige lijst van de rechtse regering…

Enkel op onze eigen kracht rekenen

Charles Michel is op vakantie. Dat is geen reden om hem niet te vergasten op een triomfantelijke terugkeer. Gedurende deze twee maanden moeten we een echt strijdplan voorbereiden waarbij 7 oktober de meest belangrijke vervaldatum is, het hoogtepunt van de algemene (her)mobilisatie om deze ongeluksregering te doen vallen.

Tot dan moeten alle strijdbare militanten een werk in de diepte uitvoeren in de ondernemingen waar ze werken, onder vrienden, buren, de druk heropvoeren in de vakbondsgeledingen, in het verenigingsleven, om zo dit perspectief levensvatbaar te maken.

Zeven oktober moet geen dag worden waarop we de verjaardag van Michel 1 vieren, maar de dag waarop we hem verjagen!

Print Friendly, PDF & Email

Categorie: syndicaal-sociaal

 Facebook Twitter Flickr YouTube E-mail
hallo kameraad
lid-wrden
strijdfonds

zoeken

FeMiNiSmE–YeAh!archief Ernest Mandel IRJ 2017
Anticapitalista

cultuur

Film: Der Junge Karl Marx van Raoul Peck

Door Michael Löwy

De film Der Junge Karl Marx die de grote Haïtiaanse filmmaker Raoul Peck aan de jonge Marx wijdde, is een echt meesterwerk. Het is tevens het werk van een cineast die kant koos: die van de onderdrukten en uitgebuitenen die strijden voor hun emancipatie. Vandaar zijn belangstelling voor een zekere … [Meer lezen ...]

Tags

abortus asiel asielzoekers BBTK-SETCa Bechdel beweging bezuinigingen cinema culture ecologische economie Fellini Feminisme film FN FOD Financiën Gender IIRE indignados K&SR klimaatsverandering klimaattop COP 19 kolonialisme koopkracht overheidsdienst politiek Racisme Soberheid sociaal sociale Sorrentino staking stakingsrecht storm Taubira theorie Ulrike Meinhof vakbeweging vluchtelingen vrouwen werkloosheid
…en presto, het grooit!

"Van ieder naar zijn vermogen, aan ieder naar zijn behoeften."
--Karl Marx

Internationaal Revolutionair Jongerenkamp

IRJ 2017
Viva la IV!

Onze oude website kan je nog steeds hier raadplegen.

kalender artikels

april 2023
Z M D W D V Z
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30  
« okt    

image bank

  • DSC_0141
  • DSC_0140
  • DSC_0139
  • DSC_0137
  • DSC_0138
  • DSC_0136
  • DSC_0135
  • DSC_0132
  • DSC_0133

categorieën

andere hulpmiddelen

  • archieven
  • sitemap
  • folders te downloaden

SAP-LCR