Wat voorafging: het regende klachten tegen prof Jürgen Pieters wegens seksuele intimidatie. In 2016 werd hij “vrijwillig” op non-actief gezet. Nu komt hij terug lesgeven. De studenten en slachtoffers werden niet ingelicht.
Jürgen Pieters is wat je krijgt als je 200 jaar lang seksuele intimidatie aan je laars lapt en zoveel doofpotoperaties hebt dat je ze haast moet uitbesteden aan een externe firma.
Pieters is het soort creepy kerel die in een beter universum op minstens 200 meter afstand van scholen zou moeten blijven maar nu in een enorme machtspositie geplaatst wordt, als prof die lesgeeft en oordeelt over studenten, met de nodige vriendjes om hem op die positie te houden. Het soort kerel waarvan je hoopt dat je kinderen er nooit mee in aanraking gaan komen, maar daar staat ie dan.
Met alle mannen in dergelijke posities heb je hetzelfde. Ten eerste durven er weinig slachtoffers klacht indienen. Als er dan toch klachten zijn – minstens dertien officiële klachten in dit geval, wat indrukwekkend en pijnlijk veel is – kan iemand in een dergelijke machtspositie heel wat trucs gebruiken om aan de macht te blijven. Studenten kan je afstraffen en intimideren, lager personeel ontslaan, je hebt vriendjes die je een hand boven het hoofd houden… De universiteit is een echt mannenbastion, de old boys club beschermt elkaar.
De universiteit heeft de studenten en de slachtoffers van Pieters niet ingelicht over zijn terugkeer. Aan de personeelsleden is dan weer gevraagd om geen vragen te beantwoorden en iedereen door te verwijzen naar de persverantwoordelijke. Netjes. De universiteit heeft blijkbaar ook een “risico-analyse” gemaakt, dat vind ik dan weer in-en-in treurig. Welk risico? Voor toekomstige slachtoffers of voor imago-schade?
Het is duidelijk dat het enige doel van de universiteit is om de imagoschade te beperken. Dan nog lijkt me dit een stomme zet. Maar wie ben ik. Jürgen Pieters krijgt wat minder loon, in plaats van gewoon hoogleraar is hij nu hoofddocent. Hij zal dat grootmoedig accepteren als een zeer lichte sanctie… of nee wacht, hij is al in beroep gegaan om zijn degradatie aan te vechten.
De feministische groep FEL schreef vorig jaar een open brief aan de Universiteit Gent. Na de affaire Willem Elias aan de Vrije Universiteit Brussel in 2015 [Elias heeft toen ontslag moeten nemen als decaan] hadden wij gehoopt dat andere universiteiten daarna een beleid zouden uitwerken over hoe om te gaan met seksueel geweld en intimidatie. Helaas is er nog niets veranderd. De universiteiten hadden hier tijd voor kunnen uittrekken. Maar nu staat Pieters alweer voor de klas. “Durf denken,” zeggen de marketeers van de UGent. Durf. Denken.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk als column in Overvallen op de kruispunten op De Tweede Sekse.
