Een maand na het aan de macht komen van Syriza namen Henri Wilno en Yvan Lemaitre een interview af met Antonis Davanellos, lid van de leiding van DEA, een van de revolutionaire organisaties die deel uitmaken van het Links Platform binnen Syriza. Op het laatste congres van Syriza behaalde het Links Platform ongeveer een derde van de stemmen voor haar voorstellen.
Wat is jouw appreciatie van het akkoord dat binnen de Eurogroep werd bereikt op 20 februari?
De regering probeert te voorkomen dat de economie en de Griekse banken gewurgd worden door de eisen van de krediteuren. Tsipras wou een uitstel bekomen van 6 maanden, hij heeft een uitstel van 4 maanden gekregen. Hij vroeg dat gedurende deze periode de financierders geen nieuwe maatregelen zouden opleggen, zoals ze hebben gedaan met Samaras: meer in het bijzonder nieuwe aanvallen tegen de pensioenen en een verhoging van de belastingen op consumptie tegen de werkende klassen. Hij vroeg ook dat het onder curatele stellen van Griekenland door de Troïka zou ophouden.
Het door de Eurogroep goed bevonden akkoord schept wat tijd, 4 maanden, maar op maandag 23 februari moest de regering een concreet programma voorleggen met voorgestelde hervormingen die Syriza bereid zou zijn aan de bevolking op te leggen om zo haar engagementen om de schuld af te betalen te respecteren. Dat is het eerste probleem, maar het akkoord legt eveneens een toezichtsrecht op, niet door de Troïka maar door de Europese instellingen en het IMF.
Het gaat hier dus over een zeer bindend akkoord, en ik geloof dat de regering van Syriza een andere manier gaat zoeken om zich van deze voorschriften te ontdoen.
Wat denk jij van de verkiezing van de conservatieve politicus Pavlopoulos als president van de republiek?
Geconfronteerd met grote economische moeilijkheden op economisch vlak en bij de Griekse banken, meer bepaald tegenover de kredietverleners, gelooft de leiding van Syriza dat zij nood hebben aan een bredere consensus. En daarom heeft Tsipras gekozen voor een rechtse politieker als president. Dit is volgens mij een serieuze vergissing. Tot nu toe lukte Syriza erin om een consensus op te bouwen van onderuit door de steun te bekomen van de werknemers en van de volkse klassen.
De keuze voor Pavlopoulos is een politieke boodschap die verwarring zaait in de realties tussen Syriza en de volkse lagen, te meer omdat hij verkozen is voor een duur van vijf jaar met 233 stemmen die kwamen van Nieuwe Democratie (rechts) en Syriza.
Anderzijds, mogen we het feit niet onderschatten dat het presidentschap van de republiek geen neutrale positie is: die kan politieke initiatieven nemen en moeilijkheden creëren voor de regering, vooral in situaties van politieke crisis. Daarom waren wij gekant tegen dit voorstel.
Hoe verklaar je dat de regering geen enkele controlemaatregel neemt op de banken terwijl ze geconfronteerd wordt met enorme geldafhalingen?
Deze passiviteit heeft dezelfde verklaring, het zoeken naar consensus. De regering heeft aan het hoofd van de banken oude sociaal-demokraten aangesteld, liberalen dus. Zij doet dit omdat ze de consensus in het land wil verbreden maar ook op internationaal niveau. Ik geloof dat deze politiek zeer gevaarlijk is. De banken zijn in handen van sociaal-liberalen die in de jaren-90, mee hebben gedaan aan hun privatisering. De regering gelooft dat zij kan samenwerken met deze kaders die vanuit de Pasok komen en die nu een belangrijke rol proberen te spelen om hun druk uit te oefenen.
Wat zijn vandaag de verhoudingen tussen Syriza en de volkse klassen, en hoe staan de mobilisaties ervoor?
De leden van Syriza zijn de ruggengraat van de mobilisaties die plaatsvonden na de verkiezingen zowat overal in het land. Deze solidariteismobilisaties met de regering verzetten zich tegen de chantage van de Troïka, maar ze zijn er ook op gericht om de regering in de richting van de inhoud van de slogan “geen stap achteruit!” te duwen.
De voorbije jaren was Syriza in het hart van alle mobilisaties en door toedoen van deze deelname hebben wij een militante en democratische organisatie gevormd dewelke niemand zal kunnen manipuleren , of gemakkelijk zou kunnen bedriegen zonder reactie.
Verklaring van Gianna Gaitani, parlementslid van Syriza (Thessaloniki) naar aanleiding van haar onthouding tijdens de stemming voor de het presidentschap van de republiek.
“Ik heb niet deelgenomen aan de bijeenkomst van het parlement voor de verkiezing van de president van de republiek. Ik was eigenlijk, omwille van overtuigingsredenen en politieke traditie, niet in staat om door een stem uit te brengen het voorstel van Syriza te steunen, de partij waarvoor ik verkozen ben. Ik ga op een kordate manier het politiek project van Syriza, haar engagementen en haar programma en de linkse regering verder blijven steunen.
Ik geloof niet dat dit politiek project te rijmen valt met de consensusverhouding met Nieuwe Democratie en de politieke leiders ter rechterzijde.
Ik geloof nog steeds dat door het collectief functioneren van Syriza, door de actie van haar leden en door de betrokkenheid van de parlementaire groep, dat dit project tot een overwinning zal leiden.”
Bron: NPA. Nederlandse vertaling door Bruno De Wit.
