Ruim 150 militanten van de drie grote overheidsvakbonden (ACOD, FCSOD en VSOA) protesteerden op woensdag 13 april 2016 tegen de nieuwe plannen van de regering inzake de ambtenarenpensioenen.
Diploma-bonificatie en ziekteverlof
Deze plannen houden onder meer de afschaffing in van de diploma-bonificatie, waardoor ambtenaren de studies die nodig zijn om een bepaalde functie te mogen uitoefenen, kunnen laten meewegen in de berekening van hun pensioen, en beperkingen inzake het ziekteverlof (het zogenaamde ziektekrediet zou worden afgebouwd, waardoor ambtenaren net als in de privésector na meer dan een maand ziekte zouden moeten terugvallen op het ziekenfonds – alleen… ambtenaren dragen daartoe niet bij aan de sociale zekerheid). Als doekje voor het bloeden wordt de contractuele ambtenaren een zogenaamde ’tweede peiler’ voor hun pensioen aangeboden. Er wordt wel niet bij gezegd wie dat gaat betalen…
Flexibiliteit of willekeur
Deze maatregelen komen bovenop het beruchte ‘beslist beleid’. We denken daarbij aan het invoeren van flexibiliteit inzake de plaats van tewerkstelling voor federale ambtenaren (die daardoor met een vingerknip kunnen worden overgeplaatst naar verafgelegen kantoren of diensten), aan het invoeren van willekeur in de wijze waarop mutaties kunnen worden bekomen, aan de verstrenging van de evaluatieregels en aan de verscherping van het tuchtrecht. Deze laatste vier maatregelen werden enkel door de socialistische overheidsvakbond ACOD in hun geheel verworpen. De christelijke en liberale bonden gingen onder voorwaarden akkoord met de drie eerste maatregelen.
Van verdeeldheid…
Het resultaat leek daardoor een breuk te veroorzaken in het gemeenschappelijk vakbondsfront bij de federale ambtenaren. Weliswaar riep de ACOD onmiddellijk op tot een 24 urenstaking op 26 april 2016. De dreigende verdeeldheid woog echter in negatieve zin.
…tot herstel gemeenschappelijk front
De beste militant van de vakbonden blijkt echter de federale regering zelf te zijn. Door de ambtenarenpensioenen opnieuw in het vizier te nemen, lijkt zij het gemeenschappelijk vakbondsfront opnieuw aaneen te smeden. Zowel de christelijke als de liberale overheidsvakbond lieten weten zich aan te zullen sluiten bij de federale stakingsactie van de ACOD.
Week van de Openbare Sector
Naast de staking op dinsdag 26 april organiseert de ACOD in het gehele openbaar ambt ook een ‘Week van de Openbare Sector’. Die week begint op maandag 25 april met het verspreiden van pamfletten op tal van openbare plaatsen. De ACOD hoopt zo toch enig weerwerk te kunnen bieden tegenover de voortdurende antisyndicale mediacampagnes over vakbonden en openbare diensten. Op dinsdag 26 april is er dan de 24-urenstaking voor de federale ambtenaren, maar daarnaast zullen er ook allerlei provinciale acties georganiseerd worden.
Het is goed te weten dat deze provinciale acties slechts gepland werden toen bleek dat er in het kader van het veiligheidsniveau 3 geen toestemming zou gegeven worden voor een nationale manifestatie te Brussel. Op 27 april organiseert de ACOD dan weer twee (of drie?) intersectorale militantenconcentraties. De Vlaamse ACOD-militanten zullen daartoe verzamelen in Leuven en de Waalse in Charleroi. Als er toelating bekomen kan worden, zal er ook te Brussel zo’n concentratie doorgaan. Tenslotte zal men op 28 en 29 april proberen de visie van de ACOD over het regeringsbeleid in de media vorm te geven (zo nodig door het plaatsen van betaalde advertenties).
38-urenweek?
Op te merken valt dat de actiegerichtheid van de ACOD – hopelijk inderdaad gevolgd door de christelijke en liberale collega’s – in eerste instantie losstaat van de actieplannen van het interprofessionele ABVV. Op dinsdag 19 april wordt er immers opgeroepen voor een interprofessionele militantenconcentratie te… Brussel. Via deze manifestatie wil het ABVV vooral de nadruk leggen op haar verzet tegen de plannen van minister van Werk Kris Peeters (CD&V) inzake de hervorming van de arbeidsmarkt. Meer bepaald keert het ABVV zich tegen de activering van langdurig zieken, tegen de ‘versoepeling’ van de interimarbeid en tegen de afbraak van de 38- urenweek.
Panama
De woede bij de werknemers in de privésector over deze plannen is ongemeen groot. Niet verwonderlijk als we tegelijk moeten vaststellen dat de multinationals nauwelijks belastingen betalen (en er mee wegkomen!) en dat rijke profiteurs ongestoord gebruik kunnen blijven maken van belastingparadijzen zoals Panama. De ontevredenheid neemt dan ook hand over hand toe. De vraag blijft of de vakbondsleidingen hun onderlinge meningsverschillen over strategie en tactiek kunnen overwinnen om een dynamiek te ontketenen die de woede van de werknemers (openbaar én privé) ook daadwerkelijk perspectief kan bieden? Want zoals de vakbonden zelf zeggen: Nu is ’t genoeg – de maat is vol!
Enkele foto’s van de actie (foto’s Remy Martin)
