Het tussentijds rapport van de Waarheidscommissie over de Griekse schuld is een echte bom, een vlijmscherpe aanklacht tegen de Europese commissie, de Europese Centrale Bank, de regeringen van de EU (inbegrepen de vorige Belgische regering), het IMF en alle politieke krachten die er mee samenwerken.
De Waarheidscommissie, die door het democratisch verkozen Grieks parlement werd ingesteld, toont in haar rapport, met harde bewijzen, aan dat “de onhoudbaarheid van de Griekse schuld vanaf het begin duidelijk was voor de internationale schuldeisers, de (toenmalige) Griekse autoriteiten en de zakenkranten. Nochtans hebben de Griekse autoriteiten, samen met bepaalde andere regeringen binnen de EU, samengezweerd tegen de herstructurering van de Griekse schuld in 2010 met als doel de financiële instellingen te beschermen. De zakenmedia hebben de waarheid voor het publiek verborgen gehouden, door een toestand te schilderen alsof het hulpplan verondersteld werd Griekenland te helpen, en door tegelijk een verhaal op te bouwen waarin de bevolking haar lot verdiende omwille van haar eigen vergissingen.”
Het rapport legt bloot dat ”minstens 10% van de fondsen (van de hulplannen voor Griekenland van 2010 en 2012) bestemd werden voor lopende uitgaven van de regering”. De zogenaamde «hulp» werd onmiddellijk door de schuldeisers zelf beheerd, het gros ervan verdween onmiddellijk in hun eigen zakken.
Met betrekking tot de gevolgen van deze politiek in Griekenland, zegt het rapport het volgende: “Er was sprake van schending van de verplichtingen met betrekking tot de mensenrechten van de kant van Griekenland zelf en van de kredietverstrekkers, het is te zeggen de landen van de Europese Unie die leningen verstrekten, de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het IMF die deze maatregelen aan Griekenland oplegden. Al deze actoren hebben verzuimd de schendingen van de mensenrechten als gevolg van een politiek die ze Griekenland verplichtten te volgen, te evalueren, en hebben eveneens op directe wijze de Griekse Grondwet geschonden door in de feiten Griekenland de meerderheid van haar soevereine rechten te ontnemen.”
Het rapport besluit dat de “Griekse openbare schuld onhoudbaar is, gelet op het feit dat Griekenland niet in staat is deze te honoreren, zonder haar capaciteit om haar fundamentele verplichtingen in zake de mensenrechten na te komen, te schaden. Bovendien levert het rapport voor elke schuldeiser het bewijs van betekenisvolle gevallen van illegale, illegitieme en kwaadwillige schulden.”
Het nationaal secretariaat van de SAP feliciteert de leden van de Waarheidscommissie over de Griekse schuld van harte, en in het bijzonder onze kameraad Eric Toussaint, die er de wetenschappelijke coördinator van is. Door voor de ganse wereld de waarheid te vertellen, draagt hun opmerkelijk werk in grote mate bij aan de internationale solidariteit met het Griekse volk in haar gevecht met de witteboordencriminelen die willen doorgaan het te versmachten totterdood… of tot de nazi’s van Gouden Dageraad de vruchten plukken van de situatie.
Dit is de echte waarheid: Voor de schuldeisers volstond het niet om de Griekse bevolking te laten bloeden om te vermijden dat Duitse, Franse en Belgische banken verlies zouden lijden. Het volstond niet om het verlies van één miljoen arbeidsplaatsen te veroorzaken, een daling van de lonen van 38%, een daling van de pensioenen van 45%, een daling van de inkomens van de huishoudens van 30%, of een verhoging van 98% van de armoedegraad, of van 43% van de kindersterfte. Nee, bovendien wisten ze perfect dat hun zogenaamde “hulpplannen” Griekenland in een oceaan van schulden en wanhoop zouden duwen waar het land nooit zou uit geraken. Ze hebben bewust gehandeld, het was een misdaad met voorbedachten rade.
En nu eisen die bloedzuigers nog meer offers. Zie hier dat ze de Griekse regering beschuldigen van onverantwoordelijkheid en irrealisme, omdat ze zich wil verzetten (ook al heeft ze tegelijk beloofd – wat een vergissing- de schulden terug te betalen). Zie hier dat Hollande, Merkel, Gabriel, Lagarde, Draghi en andere waterdragers van de financiële sector, liberalen en sociaalliberalen door elkaar, het Griekse volk dreigen met de meest verschrikkelijke straffen, nog erger dan wat het nu al moet ondergaan. Of wat te denken van een Michel die uitroept dat “de speeltijd gedaan is”, of van die media die ons voorhouden dat “elke Belg” 600€ zal moeten terugbetalen in het geval van een Griekse beslissing de schuld niet terug te betalen? Of van die journalist van Le Monde, respectabel orgaan van de “geciviliseerde burgerij” in dat land van de mensenrechten bij uitstek, die openlijk oproept tot een “democratische staatsgreep” om Europa te redden van de regering Tsipras, nochtans aan de macht gekomen op basis van de wil van de Griekse kiezers? (1)
Dit is onaanvaardbaar. De realiteit steekt de fictie voorbij: we leven in een wereld waar de bankier Shylock uit de “Handelaar van Venetië” van Shakespeare zou gekregen hebben wat hij ter compensatie van de schuld die door Antonio niet werd terugbetaald, eiste: een pond vlees van het levende lijf van zijn schuldenaar. Nee, we mogen dit niet pikken, we moeten tegen deze barbarij in opstand komen!
De commissie heeft zich gesteund op de juridische noties van illegale, illegitieme of kwaadaardige schuld, iets wat haar rapport een grote kracht verleent. Men kan deze visie vanuit marxistisch oogpunt aanvullen: het geleende kapitaal is opgebouwd uit meerwaarde die werd geaccumuleerd door uitbuiting van arbeidskracht. Dat is de reden waarom wij ons uitspreken voor het simpelweg annuleren van de schuld, met compensatie voor de kleine obligatiehouders (en een specifieke oplossing om het verlies te compenseren van pensioenfondsen die hebben geïnvesteerd in staatsbonnen).
De toepassing van deze eis is functie van de krachtsverhoudingen. Echter, de conclusies van de Waarheidscommissie bieden juist een prachtig argument ten voordele van de kwijtschelding van de schuld. Want wat dit rapport aantoont, is dat de heersende klasse lak heeft aan haar eigen juridische categorieën, haar eigen moraal, haar eigen doctrine, ja zelfs aan haar eigen “democratie” en haar eigen nationale grondwetten. En dat is heel verhelderend…
Heel verhelderend over de greep van het financiële kapitaal, haar onstilbare winsthonger en haar wil daar de ganse samenleving aan te onderwerpen. Heel verhelderend ook over de natuur en de functie van de Europese Unie, die zich hier heel duidelijk toont als een pure oorlogsmachine in dienst van de 1%. Heel verhelderend ten slotte over de dienstbaarheid aan dat kapitaal van nationale regering die nochtans beweren enkel op het algemeen stemrecht te berusten. Heel verhelderend en uiterst verontrustend.
Uiterst verontrustend, want de arrogantie, de cynische brutaliteit en de totale afwezigheid van enige scrupules van de heersende klasse in deze zaak, geven gelijk aan diegenen die het hebben over een “neo-feodalisme”, een terugkeer naar de ideologie van een Herenvolk dat zich als een superieur ras opstelde, dat van nature recht had op alle rijkdom. Het is dus oorlog, niet enkel voor de sociale verworvenheden die in de naoorlogse periode werden verworven, maar ook voor de democratische rechten en de mensenrechten, die door de Waarheidscommissie over de Griekse schuld terecht onder aandacht worden gebracht.
In deze oorlog heeft de 99% er geen belang bij zich poeslief te gedragen. Maar wat zal de Griekse regering met de resultaten van de audit aanvangen? Blijft ze hopeloos proberen tot een compromis te komen met “de instellingen”? Of neemt ze de antikapitalistische maatregelen die zich opdringen: het niet-betalen van de schuld, de socialisatie van de banksector en de controle op kapitaalbewegingen?
Het antwoord hangt niet enkel van de krachtsverhoudingen in Griekenland zelf af, en dan vooral van de krachtsverhoudingen tussen de linker- en rechterzijde binnen Syriza. Ze hangt ook en bovenal af van de internationale solidariteit, en van de beslissing- of niet- van de vakbeweging daar eindelijk volop haar rol in op te nemen. Het Europees Vakverbond lijkt niet gehaast dit te doen, dat is wel het minste dat men kan zeggen. Het ABVV en de CNE (Franstalige christelijke bediendenbond) verdienden dan ook enkel meer lof voor hun steun bij ons aan de solidariteitsmanifestatie van 21 juni.
Handen af van het Griekse volk. Kwijtschelding van de schuld!
Het nationaal secretariaat van de SAP, 19 juni 2015
Noot:
1) Arnaud Leparmentier in Le Monde van 18 juni 2015
