De laatste maanden hebben we spontaan enkele keren moeten terug denken aan Ali Hassan al-Majid. Ali wie? Als Iraaks minister van Informatie in de regering van Sadam Hoessein stuurde hij het ene zegebericht na het andere de wereld in, ook toen de vijandelijke tanks de hoofdstad al binnen reden. Hij staat sindsdien synoniem voor iemand die zijn dromen en wensen voor werkelijkheid neemt en de harde realiteit straal negeert. Je vraagt je misschien af wat dat met beweging.net te maken heeft? Wel, laat ons eens kijken naar het parcours dat de beweging de afgelopen maanden gereden heeft.
Voor en na de verkiezingen van 25 mei en in de aanloop naar het congres waar beweging.net boven de doopvont werd gehouden, zag de leiding er geen graten in dat N-VA en CD&V het op een akkoord gooiden om een nieuwe Vlaamse regering in mekaar te knutselen. Het is niet aan ons om coalities te smeden, stelde Develtere. En ja, het programma van de N-VA spoort niet helemaal met het programma van de christelijke arbeidersbeweging, maar als die partij wat te fors wil uithalen is daar nog altijd de CD&V om voor ons de meubelen te redden.
Wij zijn van mening dat het voorbehoud dat Develtere maakte t.o.v. van de N-VA eerder voor de bühne was. Beweging.net was, om het nog zacht uit te drukken, de coalitie N-VA-CD&V niet ongenegen. Daarmee zakte de christelijke arbeidersbeweging twee keer door het ijs. De jarenlange vervlechting van de beweging met de CVP/CD&V maakte de leiding blind voor de ontwikkelingen in de partnerorganisaties. Het is een publiek geheim dat het ACV bijvoorbeeld al lange tijd eerder te rade ging bij andere partijen zoals de PS of CDH dan bij de CD&V. De “hondse trouw” die de leiding nog steeds aan de dag legde t.a.v. van de CD&V was in de meeste geledingen van de christelijke arbeidersbeweging al jaren weggeëbd. En dat die partij dan ook nog zoete broodjes bakte met de N-VA was voor vele militanten een brug te ver.
De leiding van beweging.net was zich blijkbaar van geen kwaad bewust. Wat bewijst dat de band met de CD&V en haar programma zwaarder doorweegt voor de leiding dan de belangen en het programma van de vele deel- of partnerorganisaties van de beweging. Of hoe de leiding zich door haar verwevenheid met de CD&V van de eigen achterban heeft vervreemd.
Naarmate de plannen van de Vlaamse regering langzaam doorsijpelden en het regeerakkoord uiteindelijk alle twijfels wegnam, zwol vanuit alle hoeken en kanten het protest tegen Bourgeois I aan. Uitgerekend op dat moment liet Beweging.net via een persbericht (23/07) weten verheugd te zijn over ‘de grote rol, erkenning en appreciatie voor vrijwilligers en hun organisaties’ die in het regeerakkoord was ingeschreven. En als klap op de vuurpijl, je houdt het niet voor mogelijk, stond er te lezen dat het akkoord “hoopvol (is) voor een sociaal, efficiënt en verantwoord beleid dat rekening houdt met alle Vlamingen”.
Il faut le faire! OK, als de vergelijking met de informatieminister van Sadam Hoessein misschien wat ver gezocht is, het blijft – terwijl zowat iedereen in de culturele sector en in het middenveld op zijn achterste poten stond – wel een sterke variant van de butler die, terwijl het huis afbrandde, de eigenares gerust stelde met ‘tout va très bien Madame la Marquise’.
Gelukkig kon het middenveld rekenen op meer dan wat gewoon weerwerk van ACV en LBC. Daar bleef geen spaander heel van het Vlaams en federaal regeerakkoord. Alle partnerorganisaties van beweging.net onderschreven enthousiast de “alternatieve septemberverklaring” van Hart boven Hard en maken zich nu klaar voor de nationale betoging van 6 november van het Gemeenschappelijk Vakbondsfront, de provinciale stakingen en de nationale staking op 15 december.
En zie, beweging.net heeft nu ook eindelijk het licht gezien. Waar er eerst vooral “hoopvol” tegen de regeerakkoorden werd aangekeken met natuurlijk de opmerkingen dat de besparingen op een sociale en rechtvaardige manier dienden aangepakt te worden, veranderde de toon. Begin september was er een eerste kritiek te horen op de invoering van een gemeenschapsdienst door de federale regering. En met het persbericht van 9 oktober “Wie zelf werkt, betaalt voor wie geld laat werken” sloot beweging.net aan bij de harde oppositie van ACV en LBC. In Visie (17/10) wordt beklemtoond dat het federaal regeerakkoord “onverstandige en onevenwichtige maatregelen” oplegt die helemaal niet onschuldig zijn. Het gaat wel degelijk om “bewuste keuzes”, stelt Patrick Develtere, keuzes die niet de onze zijn.
Binnen de christelijke arbeidersbeweging staan we vandaag op een keerpunt. Sinds 14 juni van dit jaar, de dag waarop het ACW zichzelf omvormde tot beweging.net, kreeg de beweging niet alleen een nieuwe naam maar ook een andere organisatiestructuur. Het is nu aan de partnerorganisaties om hun eigen visie, ook op het politieke gebeuren, te ontwikkelen en het is de taak van beweging.net om die visies te steunen, op elkaar af te stemmen en te promoten. Wat zich de laatste maanden heeft afgespeeld toont aan dat het ACV en de partnerorganisaties zich “onafhankelijk” hebben opgesteld, zowel tegenover de partijen in de Vlaamse en federale regering als tegenover beweging.net. En dat laatste heeft alvast geloond. Beweging.net heeft, zij het schoorvoetend, de standpunten van de partnerorganisaties bijgetreden.
Het is duidelijk dat beweging.net helemaal nog niet klaar is met die nieuwe rol. Het is niet langer beweging.net die namens de christelijke arbeidersbeweging standpunten in neemt. De politieke opdracht van beweging.net is de standpunten die leven bij de achterban van haar partnerorganisaties op te pikken en te steunen. Dat is evident een serieuze omslag die niet eenvoudig te nemen is. En als beweging.net er bovendien wil aan vasthouden dit enkel via de kanalen van de CD&V te doen, dan zitten we met een zwaar probleem. Want dan zouden we mogen verwachten dat de standpunten van de christelijke arbeidersbeweging ook duidelijk vertolkt en gehoord worden binnen de CD&V.
Maar daar was op het “goedkeuringscongres” van de CD&V op 9 oktober niets van te merken. Wij hebben al eerder bedenkingen geformuleerd bij het spel dat opgevoerd wordt met “onze” mandatarissen in de CD&V. Of moet het nog bewezen worden misschien dat ‘onze’ mandatarissen eerst en vooral CD&V-mandatarissen zijn? Als dat niet snel verandert zijn er nog weinig redenen waarom de partnerorganisaties steun zouden verlenen aan de opstelling van beweging.net in de CD&V.
Wij geloven dat het tijd is om het geweer van schouder te veranderen. Laat ons geen tijd meer steken in “onze” mandatarissen in de CD&V. Laten we schoon schip maken en ons richten tot alle partijen die echt bereid zijn om de standpunten van de (christelijke) arbeidersbeweging te verdedigen. Het is het proberen meer dan waard. Zeker als we, zoals Develtere in Visie, van een samenleving dromen waar het niet ieder voor zich is, niet het geluk of kapitaal van enkelen, maar de welvaart van allen.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op de blog van Beweging- CAB- voor een strijdbare en politiek onafhankelijke christelijke arbeidersbeweging.
