Als u denkt dat het geloof in het complot om een islamitische heerschappij over de wereld te vestigen een nieuwe fobie is, dan bent u er glad naast. Dat geloof is al 200 jaar oud en het is geboren in de schoot van het imperialisme.
De idee van een dergelijke samenzwering werd ons ingelepeld door de populaire literatuur en meer bepaald door de avonturenroman. Het begon met James Buchan (1875-1940). Deze Schotse politicus en schrijver werd geboren in een onbemiddelde milieu van een dominee. Hij verdedigde de vrijhandel, het vrouwenstemrecht en een inperking van de bevoegdheden van het Hogerhuis, maar verzette zich tegen sociale hervormingen van de Liberale partij, die hij beschouwde als aansporingen tot klassenhaat. Na bewezen imperiale diensten als koloniaal ambtenaar in Zuid-Afrika en in de militaire inlichtingsdiensten, werd hij gepromoveerd tot baron Tweedsmuir en eindigde hij zijn leven als gouverneur van Canada. Zijn zware taken hebben hem niet belet om een uitvoerig œuvre bijeen te schrijven.
John Buchan, gouverneur van Canada
John Buchan is vooral bekend voor zijn roman The Thirty-nine Steps die het licht zag in 1915 en in 1935 door Alfred Hitchcock werd verfilmd. De held van dit spionageverhaal is de avonturier Richard Hannay die een jaar later een carrière begint als geheim agent in de roman Greenmantle (1916). Groen is de symbolische kleur van de islam.
Dezelfde in een ander kostuum
Het Britse kolonialisme was niet onbekend met de islam. India werd bevolkt door miljoenen mensen van islamitische cultuur. Die werden, de spreuk “verdeel en heers” indachtig, opgezet tegen de hindoemeerderheid. In het Midden-Oosten werd de moslimbevolking opgezet tegen de Ottomaanse heerschappij. Denk aan Lawrence of Arabia. Vermits men graag zijn ondeugden op en ander projecteert dachten de Britten dat hun imperialistische concurrenten hetzelfde deden: de tsaar begeerde India en Afghanistan en zette hun bevolking op tegen het Perfide Albion.
Muhammad Ahmed ibn-Abdallah al-Mahdi 1844-1885
Egypte, waar het Suez-kanaal doorheen liep (en nog steeds loopt) was een hoofdschakel in de Britse controle van de zeeroute naar India. De val van de Soedanese stad Khartoem in januari 1885 die het leven kostte aan generaal Gorden, had Londen een zware schok bezorgd. De Mahdi, de door Allah gezonden bevrijder, had de wapenen der barbaren durven opnemen tegen de Westerse beschaving zodat de Britse heerschappij in Egypte werd bedreigd.
In de roman Greenmantle vertrekt de held in 1915 voor een geheime missie tegen de Kaiser en zijn Ottomaanse bondgenoot die een samenzwering beramen tegen het Britse rijk met de moslims als stootkracht. Noteer dat volgens dit soort literatuur de moslims, net zoals de “spleetogen”, niet instaat zijn tot enig initiatief. Daartoe zijn “blanken” nodig, in dit geval Duitsers geflankeerd door een profeet die de allures heeft van een Madhi, een dweper, een godsdienstige geestdrijver, een soort bin-Laden.
Hier volgt een citaat van John Buchan : “De aarde schuimt van een onsamenhangende en ongeorganiseerde intelligentie. Denk eens na over China. Er zijn daar miljoenen handige hersens beneveld door de kunsten van het bedrog. Zij hebben geen leiding, geen, drijfkracht zodat de som van hun inspanning nul is en de wereld China uitlacht .” Toen onze Schotse geopoliticus deze regels schreef had China Mao Zedong verwekt.
Het autocratische rijk der tsaren was in 1915 een bondgenoot van Engeland. Vanaf 1917 was het revolutionaire Rusland een vijand van Engeland. Volgens het ministerie in Whitehall zetten de bolsjeviki de politiek van de tsaren in Azië voort, maar dit keer tegen de wereld van de vrije onderneming in het algemeen. Het klopt dat de Roden er alle belang bij hadden om de moslimbevolking aan hun kant te hebben in een burgeroorlog waaraan Engelsen, Fransen en Amerikanen deelnamen aan de kant van de Witten. De communisten begrepen dat dit de krachtsverhoudingen in hun voordeel kon verstevigen.
De Communistische Internationale organiseerde in 1920 in Bakoe (Azerbaïdzjan) het 1e Congres van de Volkeren van het Oosten. Ze gingen daarbij wel enigszins opportunistisch te werk maar ook met en zekere kolonialistische instelling, als we G. Safarov mogen geloven, de afgevaardigde van Lenin in Centraal Azië. De meerderheid van de congresleden hadden een islamitische culturele achtergrond. Zinovjev, de voorzitter van de Komintern riep op tot de heilige oorlog tegen het imperialisme wat enthousiast onthaald werd met het zwaaien van sabels en pistolen en kreten zoals “Jihad”, “Leve de Opstand van het Oosten” en “Leve de 3de Internationale”. Om haar zuidoostelijke grenzen te beveiligen sloot de Sovjet-Unie in 1921 diplomatieke akkoorden met Turkije, Afghanistan en Iran.
Dit alles sloeg het imperialistische Westen met verbijstering. De Roden brachten chaos teweeg in heel Azië en bedreigden niet minder dan de beschaving, een idee dat gedeeld werd door een zekere Winston Churchill, de gelovige lezer van de Protocollen van de Wijzen van Zion, een antisemitisch gedrocht in elkaar gestoken door de tsaristische politie en moest aantonen dat de Joden een complot smeedden om te heersen over de wereld. Joden en communisten, van hetzelfde laken een broek, dachten Churchill & C°.
Het idee dat de bolsjeviki het Oosten begeerden terwijl voor hen de sleutel in Duitsland lag, is nog steeds niet verdwenen uit de hoofden van een aantal historici. De journalist Peter Hopkins publiceerde twee boeken over de Brits-Russische rivaliteit in centraal Azië, overigens goed gedocumenteerde inzake de spionageactiviteiten en geheime operaties aan beide kanten.
Het eerste werk dateert van 1984 en heeft als titel Setting the East Ablaze. Lenin’s Dream of an Empire in Asia. Het tweede is van 1994 en heet On Secret Service East of Constantinopel. The Plot to Bring Down the British Empire en heeft als onderwerp het Duits-Turks complot in de Eerste wereldoorlog tegen het Britse imperium. Hopkins vermeldt hierin de roman Greenmantle.
Wie gelooft dat Lenin het Oosten in vuur en vlam wilde zetten en droomde van een Aziatisch rijk heeft geen jota verstand van de leninistische revolutionaire oogmerken of die van d Komintern voor Stalin de plak zwaaide. De bolsjeviki wilden geen rijk in het Oosten maar gebieden die geen uitvalsbasis waren van het imperialisme. Ze hadden al werk genoeg om in Europa stand te houden. De opvattingen van Lenin over het zelfbeschikkingsrecht der volkeren volstaan als bewijs, behalve wanneer men een aanhanger is van … de theorie van het complot.
