Het Rode Scherm i.s.m. Filmhuis Klappei, JAK, SAP stelt voor: Het programma van de linkse film 2014-2015
Ter inleiding: beste lezer,
Laat het duidelijk zijn: wij hebben niets tegen liefdesdrama’s, komedies, avonturenfilms, .etc. (toch niet als ze goed gemaakt zijn 😉 ).
Maar enerzijds is daar het feit dat het gros van de films die, vnl. vanuit Hollywood, de wereldbevolking overspoelen, enkel goedkoop entertainment bieden waar je best niet (teveel) bij nadenkt. En anderzijds kunnen we er evenmin om heen dat we in een wereld leven met nogal wat kwalijke toestanden, waarover we best wél nadenken.
Wij willen – in tegenstelling tot wat je, dag in dag uit, in de doorsnee filmzalen te zien krijgt – films vertonen die één of meerdere facetten belichten van die wereld (ecologie, nationalisme, fascisme, sociale strijd, politiek, economie, …), films die op één of andere manier ons vragen doen stellen over waar de maatschappij naar toe gaat, films die er ons toe aanzetten om niet passief te blijven, maar integendeel actief mee te werken om levenskwaliteit in deze wereld te verbeteren!
En, och ja, staar je niet blind op de titel: urenlang hebben we gezocht naar een titel die kort en krachtig de volle lading kan uitbeelden van datgene waar we naar toe willen, maar het is ons nog niet gelukt. Het kan dus nog veranderen.
ROBBE’S CORNER OF … DE TERUGKEER VAN DE KING-KONG (DEEL 1)
Voor de meesten onder ons zal de naam King-Kong niet veel meer betekenen dan de stoere avonturenfilm van Peter Jackson uit 2005, een remake van de klassieker uit 1933 (Merian C. Cooper & Ernest B. Schoedsack). Tussendoor nog eens overgedaan door John Guillermin in 1976 (met Jeff Bridges en het toen debuterende fotomodel Jessica Lange, enzovoort…
Maar (trommelgeroffel) de KING-KONG was natuurlijk ook de naam van het
onafhankelijk cultureel centrum, gelegen in de Keizerstraat te Antwerpen.
Onze King-Kong verleende onderdak aan een dozijntal culturele en politieke organisaties die puur toevallig (!!!!) en volledig los van elkaar in de zomer van ’72 op zoek waren naar een vaste locatie.
De King-Kong was indertijd bekend tot ver over onze grenzen (Amsterdam, Parijs en Londen) omwille van zijn progressieve muziekkeuze (Het jaarlijkse Free Music festival, de Wim Big Band en allerlei muziekconcerten), toneel opvoeringen- en producties (Het Trojaanse Paard, later ‘De Blauwe Maandag’), het grafisch collectief ‘Het Drinkend Hert bij Zonsondergang’en de overrompelende filmprogrammatie gedirigeerd door De Andere Film, Fugitive Cinema.
Als ik er nu terug over nadenk, begrijp ik niet hoe dat geheel zo zonder structuur of enige planning (en zonder subsidies!) is kunnen lukken. En met die enorme impact. Ook politiek.
We hadden ook ons eigen bruin café (inboedel opgekocht voor een appel en een ei – toog met marmeren blad, zitplaatsen met houten “chambrangs” en spiegels, authentieke stoelen en tafels voor + 50 man: ondanks de afwezigheid van sterke dranken hadden we regelmatig toprecettes, vergeleken bij de beste ontvangsten van de stad).
Door de aanwezigheid van de trotskistische boekenwinkel – wat ons allerminst stoorde, en zelfs onze sympathie wegdroeg – waren velen ervan overtuigd dat de King-Kong een creatie was van de RAL (De Revolutionaire Arbeidersliga, later omgedoopt tot, een beetje bombastisch, de ‘Socialistische Arbeiderspartij’ of SAP).
Andere politieke partijen (de KP, de PVDA, de SP en zelfs traditionele centrumpartijen en uiterst rechts) begrepen maar niet hoe een klein partijtje als de SAP via de King-Kong, een dergelijk kwalitatief hoogstand aanbod van cultuur kon leveren zowel op het gebied van muziek, theater, film, grafiek etc…, en daarenboven een serieuze politieke uitstraling had in de vrouwenbeweging (o.l.v. het GROV: Groep Rode Vrouwen), in de Holibi-beweging, maar ook bij de ondersteuning van de dokwerkersstaking (1973 e.v.) tot en met de ondersteuning van grote mijnstaking in Manchester (Scargill vs the Iron Lady, Maggy Tatcher).
Eigenlijk heel simpel: omdat de King-Kong echt wel het werk was van mensen die de cultuur bedreven, maar dan wel met een kritische kijk op de maatschappij waarin we leefden!…
(Wordt vervolgd. Volgende aflevering: achter de schermen van de King-Kong, de brandstichting, …) Robbe De Hert (amp: arm maar proper).
Vrijdag 26 september 2014
TINKER TAILOR SOLDIER SPY
Inhoud
Na een mislukte geheime operatie in Budapest wordt ‘Control’ (John Hurt), hoofd van Britse geheime dienst (the circus) samen met zijn directe medewerker George Smiley(Gary Oldman) op verplichte rust gesteld.
Eén jaar later, Control is ondertussen gestorven wordt George Smiley door een kabinetsmedewerker van de Britse regering gevraagd om een onderzoek te leiden. De vrees bestaat dat er in de top van de Britse geheime dienst (the circus) een mol van de Russische geheime dienst zit.
Smiley aanvaardt maar belandt al snel in een ingewikkeld web van intriges.
John le Carré
Deze film is gebaseerd op het gelijknamige boek van John le Carré, pseudoniem van David John Moore Cornwell. Cornwell werkte in de jaren 50tig en 60tig voor de Britse geheime diensten MI5 en MI6.
Terwijl de boeken van Ian Fleming en de hierop gebaseerde James Bond films de heersende maatschappelijke waarden (“fighting for king, country, … and capital”) bevestigen en aldus een maatschappij integrerende invloed op de lezer proberen te hebben, is dit niet het geval bij de werken van John le Carré.
Zijn spionageromans zijn moreel complexer. Ze leggen de dubbelzinnigheden bloot van de gevestigde orde en zijn geheime diensten. Niet alleen aan de vijandige buitenlandse mogendheid maar ook aan de eigen staat worden duistere praktijken, corruptie en aantasting van basisnormen en waarden toegedicht.
Ernest Mandel schrijft in “Uitgelezen Moorden” over de romans van John le Carré:
“Nu wordt “onze” gevestigde orde als (bijna) even slecht afgeschilderd als de “hunne”. Nog erger, terwijl de held de Vijand bestrijdt is hij er zich niet alleen ten volle van bewust dat hij een dubieuze zaak verdedigt, maar verwacht hij ook regelmatig verraden of in de rug gestoken te worden door de meesters.” E. Mandel, ‘uitgelezen moorden’ p. 125
Het is de permanente aanwezigheid van deze verraderlijke sfeer die deze verfilming ( uit 2010) zo aantrekkelijk maakt.
Vrijdag 31 oktober 2014
PROMISED LAND (straight to video)
Inhoud
Steve Butler (Matt Damon) groeide op als zoon van een boer in de staat Iowa en zag zijn geboortedorp en zijn vaders boerderij economisch te gronde gaan toen een nabijgelegen bedrijf zijn deuren sloot. Van daar zijn bijna dwangmatige overtuiging industrialiseren voor de landelijke gemeenschap de enige uitweg uit een armoedig bestaan en hard labeur is.
Hij werkt met een fanatieke begeestering als vertegenwoordiger voor een aardgasbedrijf dat op basis van fracking aardgas wint en probeert, samen met zijn collega Sue Thomason (McDormand), in een landelijk plaatsje de mensen te overtuigen om hun gronden te verkopen zodat het bedrijf nieuwe bronnen kan aanboren.
Het stadje is hard getroffen door de economische malaise van de afgelopen jaren en de twee buitenstaanders zien kansen dat de lokale bevolking hun zakelijk aanbod zal aanvaarden.
Wat een eenvoudige taak lijkt, wordt echter bemoeilijkt door de enorm gerespecteerde leraar Frank Yates (Hal Holbrook) die vraagtekens plaatst bij de baten voor de gemeenschap en wijst op de schadelijke milieueffecten van fracking.
En dan verschijnt ook nog de vlotte milieuactivist Dustin Noble (John Krasinski) op het toneel.
‘Promised Land’ kant zich duidelijk tegen de milieuvervuiling die de fracking industrie (het winnen van aardgas door water, zand en een cocktail van giftige chemicaliën onder druk in de bodem te spuiten) veroorzaakt.
Maar eigenlijk bekritiseert deze film nog vooral de wijze waarop grote, machtige kapitaalgroepen te werk gaan om hun zin te krijgen en het samen leven verstoren in de gemeenschappen waar ze actief zijn.
De film zorgde ook in de Verenigde Staten voor controverse. De New York Times schreef in januari 2013 bij de vertoning van de film in Oneata, Otsego county,New York die bovenop een gasrijke laag ligt het volgende:
“Truthful or not, the opponents of hydraulic fracturing are winning. … The number of Otsego towns with bans or moratoriums on fracking has risen in just 18 months to nine, from five, including the city of Oneonta and the surrounding town. And the share of the land under lease to gas companies for future exploration has dropped as well. But the movement has not relented. At the Southside Mall, “Promised Land” viewers wore buttons against hydraulic fracturing, and windows throughout the town display signs warning of its alleged environmental consequences.
Proponents have responded with homemade placards extolling the virtues of gas: “Let’s boost our local economy” and “Support safe drilling and pipelines, jobs.”
Een film die dus discussie uitlokt en – om één of andere reden, ondanks Matt Damon en andere acteurs – niet werd vertoond in de Vlaamse filmzalen.
PROGRAMMATIE HERFSTSEIZOEN:
- vrijdag 26 september 2014: “Tinker Tailor Sodier Spy”
- vrijdag 31 oktober 2014: “Promised Land”
- donderdag 27 november 2014:”Taking Sides”: Na de bevrijding (1946) zijn de geallieerde legers op zoek naar ex-nazi-sympathisanten, zoals dat de befaamde dirigent Willem Fürtwangler (rol van Skargard). Harvey Keitel is de niet aflatende
Regie: Istvan Szabo (Mefisto, Kolonel Redl)
- vrijdag 19 december 2014: “Goodbye Lenin”: Moeder, een fervente aanhangster van het DDR- socialisme, ontwaakt uit een lange, lange Intussen is de fameuze Berlijnse muur (1989) gevallen. De kinderen doen er alles aan om dat historisch gebeuren te camoufleren. Naast “Das Leben der Anderen” en “Der Rote Kakadu” een van de beste films over de ex-DDR.
(2003), regie van Wolfgang Becker met Daniël Brühl (alom tegenwoordig in de Duitse en USA-film: o.a. “Rush”, als Nicky Lauda en “Salvador”.
WAAR, WANNEER?
FILMHUIS, KLAPPEISTRAAT 2, 2060 ANTWERPEN TELKENS OM 20U15
PROGRAMMATIE VOORJAAR 2015:
- In de eerste drie voorstellingen van het voorjaar 2015 plaatsen we de vrouw centraal in onze filmkeuze. We doen dit in samenwerking met vrouwen uit de Fem-Soc beweging aan wie we gevraagd hebben om telkens de film in te leiden. Na de film is ook een debat voorzien.
Mogelijke films: Made in Dagenham, Fried Green Tomatoes, La Source des Femmes, Harlan County, Silkwood, Rosenstrasse, The Group, … .
- Later in het voorjaar zijn de mogelijkheden open: The shadowmakers; Scandal; The Parallax View; Celluloid Closet (sterke collagefilm over Hollywood en homofilie); Night train to Lissabon (Portugal voor de Anjerrevolutie, met Jeremy Irons); Soleil Trompeur; Una Giornata Particolare; De Handen boven de Stad, van Francesco Rosi (Cadaveri Excilenti) een Italiaanse onderzoeksfilm; Das Leben der Anderen; Doubt; La Notte Di San Lorenzo; Stachka; The Secret Life of Words; Enemy at the Gate (Tony Scott), Hellegat (Patrick Le Bon) met Ann Nelissen en Jos Verbiest; Il Vangelo Secondo Matteo; Hidden Agenda (Ken Loach); Le Couperet; Edge of Darkness;; Bread and Roses; The Wind that Shakes the Barley; La Promesse; The Defiant Ones; The World The Flesh and The Devil; A dry white season; Mc Cabe and Mrs Miller; Queimada; etc…
ELKE MEDEWERKING IS WELKOM!
Om mee onze “alternatieve” filmclub te runnen, het programma te inspireren en te verspreiden, enz.
CONTACT
- Email : in.exile@gmail.com p/a FILMHUIS, Klappeistraat 2, 2060 Antwerpen
- Filmhuis Klappei: 03/272.51.10 – voor info vragen naar Karel)
Tel. Gert Buscops: 0479/52.93.48
MEEWERKENDE ORGANISATIES
- Fimhuis Klappei; http://www.klappei.be
- JAK: Jonge Anti Kapitalisten; http://www.anticapitalisme.be ; antwerpen@gmail.com
- SAP: Socialistische Arbeiders Partij; http://archief.sap-rood.org
Getekend ‘De Bende van Vier’: Gert Buscops, Robbe De Hert (amp), Marc Mortier en Johan Seynaeve.
Je kunt de folder van de filmvertoningen in formaat pdf hier downloaden
