De verfilming van het verhaal van de Londense Suffragettes vindt plaats in de jaren 1910 en begint met de vaststelling dat jarenlang vreedzaam protest voor vrouwenstemrecht geen luisterend oor vond bij de politieke klasse. De strategie van de beweging die werd geleid door Emmeline Pankhurst veranderde daarop naar burgerlijke ongehoorzaamheid en directe actie, om op die manier de aandacht op te eisen.
Het hoofdpersonage van de film is de 23-jarige textielarbeidster Maud Watts, een fictief personage dat gespeeld wordt door de 30-jarige Britse actrice Carey Mulligan. Een grote politieke sterkte van de film is dat verschillende vormen van machistisch geweld in het verhaal expliciet worden gemaakt. De kijker volgt hierbij de feministische politisering van het hoofdpersonage dat zich aanvankelijk berust in de patriarchale onderdrukking, maar vervolgens een bewustwordingsproces doorgaat door het contact met een collega-arbeidster die Suffragette is.
In de Londense samenleving van het begin van de 20ste eeuw is gendergeweld alom present. Het tipje van de ijsberg zijn in de film zijn de verkrachtingen van minderjarige arbeidsters door hun mannelijke fabrieksbaas en het volledige hoederecht van de man over de kinderen, met een dramatische afloop in het verhaal. Komen echter ook aan bod: Het alleenrecht van de man over de gezinsfinanciën, ditmaal met een burgerlijke vrouw als slachtoffer, de plicht van de vrouwen alle huishoudelijke taken te verrichten, fysiek huishoudelijk geweld, de ontoegankelijkheid van beroepen zoals arts voor vrouwen en ten slotte het stemrecht. Dit laatste aspect van stemrecht voor vrouwen is precies het centrale ordewoord, “votes for women”, van de Suffragettes: via gelijke politieke participatie zou vooruitgang kunnen worden geboekt in de strijd voor gelijkheid in andere domeinen van het maatschappelijk leven.
De Suffragettes organiseerden zich als vrouwen tegen hun onderdrukking als vrouw. Dat maakt ook de verfilming interessant met vrouwen in alle hoofdrollen. “Suffragette” is daarmee politiek niet enkel interessant door het sterk aantonen van de onderdrukking van de vrouw, maar ook door het krachtige feministische antwoord van een vrouwenbeweging. Het fictieve, maar op echte feiten gebaseerde verhaal eindigt met een hoogtepunt van de Suffragette-beweging: Emily Davison gooit zich tijdens de prestigieuze en wereldberoemde paardenrace “Epsom Derby” voor het paard van de koning, met dodelijke afloop voor haar. Door deze dramatische actie verkrijgt de tot dan toe niet-gehoorde en door repressie bestreden beweging een zichtbare martelaar. Na het verderzetten van de strijd en in de context van het einde van de Eerste Wereldoorlog dwingen de Britse vrouwen in 1918 het stemrecht af.
De film speelt in zalen in Antwerpen, Brugge, Brussel en Gent.
