Deze verklaring werd aangenomen door de slotmeeting van het Internationaal Revolutionair Jongerenkamp in Canoves, Catalonië op 30 juli 2016.
Sinds enkele jaren verkeert het kapitalistisch systeem in één van de belangrijkste economische en politieke crisissen uit zijn geschiedenis.
In deze crisis hanteren de Europese burgerijen besparingsmaatregelen om competitief te blijven. Om sociale conflicten te vermijden, wordt doorheen Europa racisme aangemoedigd als tactiek om de werkende klasse te verdelen en mensen af te leiden van de politiek van vernietiging van sociale welvaart. De crisis heeft de mogelijkheid gecreëerd om reactionaire ideeën en krachten te doen groeien en extreem-rechtse bewegingen zijn erin geslaagd om het publieke debat te domineren. Rechts-liberale partijen evenals sociaal-democraten reageren door de eisen en de thema’s van extreem-rechts in hun eigen programma’s op te nemen. Dit lijkt enkel te leiden tot de legitimatie van de posities van extreem-rechts in het denken van grote delen van de bevolking.
Om tijdens de crisis aan de macht te blijven, gaan imperialistische landen steeds meer vernietigende strijden aan voor de controle over grondstoffen en voor toegang tot nieuwe markten om hun winsten te verzekeren en te vergroten. Dit zorgt voor regionale instabiliteit, vooral in het Midden-Oosten. Op internationale schaal verandert dit grondig de krachtsverhoudingen tussen landen.
Tegelijkertijd heeft dit geleid tot een toename aan militaire interventies in de regio met als gevolg humanitaire noodtoestanden en de vlucht van miljoenen mensen. Dit komt bovenop een toename in het aantal andere migranten die ontsnappen aan allerlei vormen van dagelijkse onderdrukkingen.
Het eerste type onderdrukking is de dominantie van het globale Zuiden door het globale Noorden, met als uitkomst grote armoede en miserie.
Als een historisch product van kolonialisme worden een groot aantal landen bestuurd door dictators en gewelddadige regimes die hun bevolking vervolgen en aanzetten om te vluchten. Zoals steeds ondergaan vrouwen en holebi’s de grootste onderdrukking. In sommige landen kunnen mensen zelfs de doodstraf krijgen omwille van hun geaardheid. Wereldwijd worden vrouwen op dagelijkse basis bedreigd door aanranding, verkrachting en feminicide. Bovendien bieden staten op veel domeinen onvoldoende bescherming tegen deze bedreigingen. Dit is waarom vluchtelingen bereid zijn om hun levens te riskeren in de zoektocht naar een beter leven. Wanneer ze echter aankomen in de Europese landen, worden ze in kampen opgesloten, lastig gevallen en vervolgd. Bovendien worden hun situatie en aanwezigheid gebruikt om militaire interventies te rechtvaardigen.
Op Europese schaal worden de EU-instellingen gebruikt om het migratiebeleid van de verschillende landen de coördineren. Om de arbeidsmarkt niet te destabiliseren, proberen deze instellingen de immigratie naar Europese landen te controleren. Migrantenarbeid.st.ers zijn altijd gebruikt geweest als goedkope arbeidskrachten en als een excuus om lonen en werkomstandigheden van alle werknemers en werkneemsters aan te vallen. De oprichting van Frontex en de massieve stijging van zijn budget in de laatste jaren tonen dat de vluchtelingenkwestie één van de prioriteiten is geworden: grenzen worden gemilitariseerd en migranten gecriminaliseerd, in het bijzonder in grenslanden waarlangs vluchtelingen de EU binnen treden zoals Griekenland, Hongarije of Italië.
Wat te doen?
Ondanks het reactionaire offensief hebben we in sommige landen een belangrijke solidariteit van de bevolking gezien. Betogingen werden georganiseerd en vele mensen namen deel in liefdadigheidsbewegingen.
De uitdaging is nu om een politieke dimensie te geven aan deze solidariteit en een stap verder te gaan dan de humanitaire aspecten. Dit wordt bemoeilijkt door een paternalistische vorm van racisme die breed verspreid is in de steunbeweging en waarbij migranten worden gezien als inferieure mensen die hulp nodig hebben. Deze uitsluitend humanitaire visie heeft een economisch voordeel voor de staten omdat deze mensen vrijwillig en gratis de taken van de staat overnemen.
We moeten daarentegen ruimte verdedigen voor de zelforganisatie en zelfbeschikking van migranten omdat dit de enige manier is om hen toe te laten om zichzelf te emanciperen. Dit is nog belangrijker voor vrouwen en holebi’s, wiens situatie onzichtbaar is gemaakt in het denken van mensen en binnen het discours en debatten. Ze ondergaan een segregatie en isolatie van de rest van de bevolking. Migranten worden vaak afzonderlijk gehuisvest volgens hun gender, wat problemen meebrengt voor transgenders.
We moeten onze analyse en onze antwoorden op deze problemen uitdragen. We moeten mensen overtuigen van de nood om rechts en alle racistische aanvallen te bevechten. We moeten strijden tegen onze eigen regeringen en hun imperialismen. We moeten vechten tegen het structurele racisme van de staat. Dit zijn onze prioriteiten.
Onze eisen
In deze situatie zijn er enkele dringende eisen waar revolutionairen voor opkomen:
– We weigeren de opdeling tussen politieke en economische vluchtelingen. We moeten erkennen dat migratie vaak het gevolg is van de catastrofale effecten van het kapitalistisch systeem.
– De onmiddellijke regularisatie van alle mensen zonder papieren.
– De sluiting van alle onmenselijke vluchtelingenkampen, de ontmanteling van Frontex en een einde aan alle discriminerende en gewelddadige maatregelen tegen migranten zoals bijvoorbeeld het Dublin-systeem.
– Het recht voor iedereen, en in het bijzonder migranten, op toegang tot waardige huisvesting, onderwijs, gezondheidszorg en andere basisbehoeften.
– Een einde aan het politiegeweld en de gedwongen uitzettingen.
– Het recht tot hereniging voor alle families.
– Het instellen van een economische, medische en psychologische ondersteuning voor alle vrouwen.
– Het aanvaarden van alle specifieke redenen die vrouwen en holebi’s aanzetten tot vluchten als motieven voor asiel.
Deze eisen zijn noodzakelijk maar kunnen niet effectief zijn indien ze geen deel uitmaken van een perspectief om te breken met het kapitalistische systeem en een alternatieve samenleving zonder uitbuiting en onderdrukking uit te bouwen. Daarom eisen we:
– Open grenzen en zelfbeschikking voor iedereen om te kiezen waar te wonen en werken. We eisen humanitaire corridors naar Europa omdat geen enkele dood in de Middellandse zee aanvaardbaar is.
– Toename van de sociale rechten en van de werkomstandigheden van alle werknemers en werkneemsters. Bijvoorbeeld door een belangrijke inkorting van de werkdag, opdat iedereen in betere omstandigheden kan werken en leven zonder een concurrentie in te stellen tussen migranten en plaatselijke bevolking.
– We verdedigen een ecologische en sociale planning van het productiesysteem onder controle van de werkende bevolking, om de oorlogen te stoppen die ingegeven worden door de steeds toenemende nood aan grondstoffen door het kapitalistische productieve systeem.
Het 33ste Internationaal Revolutionair Jongerenkamp van de Vierde Internationale herbevestigt onze internationale solidariteit met alle migranten en onze wil om samen dit racistische, oneerlijke en gewelddadige systeem te vernietigen en een nieuwe alternatieve samenleving zonder uitbuiting en onderdrukking te vestigen.
