Tegen de achtergrond van een ernstige economische en sociale crisis, wil het Iraanse regime een compromis bereiken met de imperialistische mogendheden. Dit is de betekenis van de nieuwe onderhandelingsronde tussen de Islamitische Republiek Iran en de “Groep van 5+1”(de vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad en Duitsland).
De bevolking leidt onder de economische politiek van het regime die gekenmerkt wordt door cliëntelisme, corruptie onder de verschillende componenten die onderling de macht verdelen en het parasitisme van de Revolutionaire Wachten die ongeveer 40% van de economie in handen hebben. Hieraan dient nog het gewicht van een misdadig embargo gevoegd te worden, opgelegd door de grote mogendheden.
Zo bedroeg de groei van het BBP in 2012 -5,2%. De werkloosheid die volgens verschillende officiële statistieken schommelt tussen de 15 en 20%, bedraagt in werkelijkheid eerder 35% en de inflatie nadert de 40%. De koopkracht van de bevolking daalde met 72% tussen 2005 en 2012. Meer dan 50% van de 77 miljoen Iraniërs leeft onder de armoedegrens.
Nochtans hebben de sancties, opgelegd door de imperialistische mogendheden, het kernprogramma van Teheran niet gestopt. Die sancties hebben de machthebbers en de Revolutionaire Wachten juist de mogelijkheid gegeven zich te verrijken via de zwarte markt en smokkel.
Compromis met de grote mogendheden
Maar het regime wordt geconfronteerd met haar interne tegenstellingen die zo’n vorm aannemen dat ze het land in een crisis storten, met een verwerping door een breder en breder deel van de bevolking, en met de veranderingen die het Midden-Oosten kenden als gevolg onder meer van de koloniale politiek van de staat Israël, de imperialistische oorlogen in Irak en Afghanistan, de Arabische revoluties en de Syrische situatie.
De combinatie van deze crises en de impasse van het imperialisme hebben een nieuwe periode geopend in de betrekkingen tussen de Islamitische Republiek Iran en de grote mogendheden. Het regime in Teheran heeft ambities als regionale mogendheid en hoopt een ‘win-win’compromis te bereiken met de Verenigde Staten. Dit gebeurt door een nieuwe fase van onderhandelingen en compromis met de grote imperialistische mogendheden rond kernenergie, de geleidelijke opheffing van de sancties en de Syrische kwestie. Dit vormt de achtergrond van de onderhandelingen die hernamen op 20 november in Genève.
De onderhandelingen zullen ongetwijfeld lang en moeilijk zijn maar het is duidelijk dat zowel de VS als de Iran tot een compromis willen komen. Frankrijk heeft dan weer niet dezelfde onmiddellijke belangen, vandaar haar maximalistische opstelling. Fabius en Hollande doen zich vandaag voor als de woordvoerders van de kolonialistische staat Israël en Saoedi-Arabië, symbool van integrisme en archaïsme in de regio.
Het Iraanse volk heeft niets te verwachten van de imperialistische mogendheden en de theocratische dictatuur die de Islamitische Republiek is. Sinds de verkiezing van Rohani zagen we een nieuwe golf van repressie tegen arbeiders die opkwamen voor hun rechten. Dit gaat gepaard met een reeks executies van gevangenen, meer bepaald van Koerdische politiek gevangenen. Meer dan ooit hebben de progressieve krachten onze solidariteit nodig!
