De grote meerderheid van de televisieprogramma’s, persartikels en de zogezegde experten die het hebben over de duizenden Syrische vluchtelingen hanteren het zelfde discours: het probleem is de Islamitische Staat (IS). Sommigen gaan zelfs zo ver om een samenwerking te bepleiten met het regime van Assad en haar Russische en Iraanse bondgenoten om het probleem met IS en bijgevolg de vluchtelingen te stoppen. Hoewel deze uitspraken me helemaal niet verbazen, ben ik toch ontgoocheld.
Om het even duidelijk te stellen: IS is wel degelijk een ultra-reactionaire en barbaarse organisatie die ganse bevolkingsgroepen van om het even welke religie of etnie vermoordt en terroriseert. Deze ultra- reactionaire organisatie heeft honderdduizenden, zelfs meer dan één miljoen mensen op de vlucht doen slaan tussen Syrië en Irak (1). Deze beweging moet onophoudelijk bestreden worden, net als de andere religieus fundamentalistische organisaties uit de regio zoals Al Quaida en andere jihadistische en salafistische krachten die ondersteund worden door de Golf-monarchiën of hun private netwerken. Maar alvorens tot de oplossing te komen voor dit type van organisaties, zou ik simpelweg een aantal feiten ter herinnering willen brengen betreffende de redenen die duizenden Syriërs aanzet om te vluchten.
Eerst en vooral dateert het ontstaan van IS in Syrië uit de herfst van 2013, en voor deze datum waren al duizenden Syriërs verplaatst, zowel binnen als buiten het land.
Op 3 september 2013 liet het UNHCR weten dat het aantal Syriërs die gedwongen werden te vluchten op zoek naar een veiliger oord buiten Syrië sinds het begin van de Syrische volksopstand van maart 2011 de drempel van twee miljoen overschreden had. Dit wil zeggen dat gemiddeld 5000 Syriërs per dag op de vlucht sloegen naar één van de buurlanden. Meer dan 97% van de Syrische vluchtelingen vond een anderkomen in landen van de nabij gelegen regio. Daarenboven waren, volgens door het Bureau voor de coördinatie van humanitaire zaken van de Verenigde Naties gepubliceerde statistieken van 27 augustus 2013, 4,25 miljoen mensen binnenin Syrië verplaatst. Wanneer men al deze cijfers in beschouwing neemt gaat het over meer dan 6 miljoen ontwortelde personen.
De redenen die deze duizenden mensen op de vlucht hadden gejaagd, was het regime van Assad, dat een groot deel van de Syrische bevolking die in opstand gekomen was tegen haar tyranie en barbarij vermoordde, bombardeerde en onderdrukte. Ziehier een aantal voorbeelden.
In oktober 2012 werd de volledige wijk van Masaa Al Arbaeen in de stad Hama, waarvan de bewoners beschouwd werden als voorstanders van de oppositie tegen het regime van Damas, vernietigd. 3256 gebouwen werden letterlijk tot schroot herleid.
In mei 2013 werd de historische voetgangersbrug die als overbrugging diende tussen de Eufraat en Deir ez-Zor gebombardeerd door het Syrische regime. Deze brug onderhield de verbinding met de stand Hasakeh. Haar vernieling heeft de toegang gehinderd voor tientallen duizenden mensen.
In juli 2013 werd in de stad Homs, die als bijnaam de hoofdstad van de revolutie kreeg aan het begin van de volksopstand en waar 900 000 mensen leefden in het begin van het jaar 2011, 60 a 70% van de wijk Khaldiyé vernietigd. Het meerdendeel van de huizen was onbewoonbaar geworden. De wijken van het oude Homs werden in ruïnes omgevormd, de vernietiging van de belegerde wijken van Homs gebeurde op een systematische wijze volgens het Syrische Observatorium van Mesenrechten. De stad werd belegerd en kampte met de bombardementen van de troepen van het regim vanaf februari 2012.
Sinds het einde van de zomer van 2012 begon het regime bepaalde wijken van Alepo te bombarderen. Het Palestijns vluchtelingenkamp van Yarmouk in Damascus onderging een strikte belegering sinds de zomer van 2013. Met een verbod op veplaatsingen van personen en voedingsmiddelen naar de opstandige wijken ten zuiden van Damascus, dat opgelegd werd door het Assad-regime en de Palestijnse organisaties die hiermee verbonden zijn. Meer in het bijzonder het PLFP-GC (Volksfront voor de bevrijding van Palestina-Algemeen Commando, geleid door Ahmad Jibril, een oude pro-Syrische afsplitsing van het linkse PLFP, noot van de redactie). Op dit moment verblijven nog slechts tussen de 15 000 en 20 000 mensen in het kamp. Voor 2011 telde Yarmouk een totale bevolking van 250 000 mensen.
Dit alles zonder de massale toepassing van verkrachting te vergeten die door de troepen en milities van het regime op vrouwelijke opposanten en vrouwelijke burgers toegepast werd. Of de aanvallen met chemische wapens door het regime ten aanzien van bepaalde regio’s zoals die uit de regio van Damascus, Ghouta, in augustus 2013.
Maar wat valt er te zeggen vanaf het ontstaan van IS in oktober 2013 in Syrië? Was dit nog steeds het geval? Ja, uiteraard. Laten we eens naar de cijfers kijken voor de eerste zes maanden van het jaar 2015. Helikopters van het Assad regime hebben 10 423 vaten springstof gedropt op diverse regio’s van het land. Terwij het de regimetroepen zijn die bijna 90% van de burgers vermoord hebben over dezelfde periode, 7 keer meer dan IS.
In maart 2015 hebben mensenrechten NGO’s onderzoek gedaan naar de verschrikkelijke gewelddadigheden van het regime: om en bij de 13 000 Syriërs zijn in de kerkers omgekomen sinds de opstand. Tienduizenden anderen bevinden zich nog steeds in de regeringsgevangenissen, en velen zij spoorloos verdwenen.
In mei 2015 werden een honderderdtal mensen, voornamelijk burgers, omgebracht tijdens een luchtaanval van de Syrische luchtmacht op een markt in de stad Douma.
De barabarij heeft meerdere gzichten in Syrië, en deze van het Assad regime is de ergste. Het regime van Assad en haar bondgenoten (Iran, Rusland en Hezbollah) zijn voor het grootste deel verantwoordelijke voor de meer dan 200 000 doden in Syrië en de ongeveer 10 miljoen externe en interne vluchtelingen sinds het begin van de opstand in maart 2011.
Conclusie
Wat is dan de oplossing? De oplossing is niet een samenwerking met autoritaire regimes zoals dat van Assad. De oplossing is natuurlijk dat men zich dient te verzetten tegen IS en andere reactionnaire en djihadistische kachten, waarvan men dient te herinneren dat het Assad regime de ontwikkeling bevorderd heeft bij het begin van de volksopstand terwijl democratische en proressieve krachten vermoord en onderdrukt werden; maar evenzeer en vooral tegen het barbaars, crimineel en autoritair regime van Assad. Deze is de bron van de catastrofe in Syrië en de vlucht van miljoenen Syriërs. Deze twee barbaarse actoren voeden elkaar en dienen te worden geneutraliseerd indien men een democratische, vrijzinnige en sociale samenleving hoopt op te bouwen in Syrië of elders.
Hiervoor dient men democratische en sociale volksbewegingen te ondersteunen die zich verzetten tegen deze twee contrarevolutionaire krachten en tegen de verschillende vormen van imperialismen (VS, Rusland) en regionale sub-imperialismen (Iran, Saoedie-Arabië, Qatar, Turkije) die tegen de belangen van de strijdende volkeren uit de regio vechten.
Deze activisten bestaan nog steeds in Syrië, en gaan door ondanks de moeilijkheden dag na dag tegen het Assad-regime en de islamitische fundamentalistische krachten te strijden (2). Laten we bijvoorbeeld ook het geval van Irak nemen, het land waarin IS zijn oorsprong vindt. De laatste weken ontwikkelde zich een volksbeweging die het door Iran ondersteund regime van Bagdad in vraag stelde. Men kon tijdens deze manifestaties inderdaad oproepen horen voor een vrijzinnige en niet confessionele staat, tegen de verdeeldheid tussen Soennitische en Sjiitissche volkeren, voor vrouwenrechten en gelijkheid, en een duidelijke aanklacht tegen de confessionnele politieke partijen. De betogers beschuldigden ook het Iraaks confessionneel regime dat het ook deel verantwoordelijk was door haar ontwikkelingspolitiek van IS. Met kon het van de plakkaten aflezen: “Het parlement en IS (of Daesh) zijn twee zijden van hetzelfde stuk”, “Daech is geboren in de schoot van jullie corruptie”.
Los van de situatie in het Midden-Oosten en in Noord-Afrika, vergeten we hierin best de rol niet van de imperialistische westerse staten. De racistische en op veiligheid gefixeerde politiek van de Europese Unie (EU) betreffende migratie is eveneens verantwoordelijk voor de dagelijkse drama’s van vluchtelingen die via weg, zee of lucht Europa trachten te bereiken.
De politiek van sluiting van de grenzen dwingt honderdduizenden mensen op de vlucht voor ellende en oorlog illegale en gevaarlijke manieren te gebruiken om te trachten Europese landen te bereiken. Men moet tezelfdertijd de imperialistische politiek als de oorlogen die door deze staten gecreëerd worden veroordelen. Deze zijn ook verantwoordelijk voor de politieke en economische problemen die aan de oorsprong liggen van de vlucht van migranten en vluchtelingen.
Het is op basis van dit begrip, dat men uit de nachtmerrie zal kunnen raken van dictaturen en fundamentalismen van alle soorten, en vooral miljoenen mensen de kans zal kunnen geven een waardig en vrij leven te leiden.
Noten:
- Zie de artikels op https://syriafreedomforever.wordpress.com/ die steeds IS of andere religieus fundamentalistische organisaties in de regio veroordeeld hebben.
- Zie hiervoor de talrijke artikels en posts op https://syriafreedomforever.wordpress.com/ die dit volksverzet aantonen.
Joseph Daher is actief bij de Syrische Revolutionair Linkse Stroming en het Zwiterse Solidarités.
