• FRANÇAIS (LCR)

sap-rood.org

SAP

antikapitalistische lenteschool 2017
  • home
  • Wie zijn wij?
    • SAP
    • Uitgavenfonds Ernest Mandel
  • België
    • politiek
    • syndicaal-sociaal
    • verkiezingen 2014
  • internationaal
    • Afrika
      • Algerije
      • Burkina Faso
      • Egypte
      • Kenia
      • Marokko
      • Soedan
      • Tunesië
    • de Amerika’s
      • Argentinië
      • Bolivië
      • Brazilië
      • Chili
      • Colombia
      • Cuba
      • Ecuador
      • Guatemala
      • Haïti
      • Honduras
      • Mexico
      • Peru
      • Puerto Rico
      • Venezuela
      • Verenigde Staten (VS)
    • Azië
      • Cambodja
      • China
      • Filippijnen
      • Maleisië
      • Pakistan
      • Thailand
      • Vietnam
    • Europa
      • Italië
      • Luxemburg
      • Nederland
      • Noorwegen
      • Oekraïne
      • Portugal
      • Rusland
      • Schotland
      • Slovenië
      • Spaanse Staat
      • Turkije
    • internationale instellingen
    • Midden-Oosten
    • Oceanië
  • themas
    • antifascisme
    • antiracisme
    • cultuur
    • ecologie
    • economie
    • feminisme
    • geschiedenis
    • biografieën
    • jongeren
    • LGBT+
    • migratie
    • strijd en bewegingen
    • Uitgavenfonds Ernest Mandel
  • onze blogs
    • Ida en Evie schrijven
    • blog Flor Vandekerckhove
    • blog Marijke Colle
    • blog Pips Patroons
  • linkse linkjes
  • e-shop

Israël: een hiërarchie van discriminaties

18 mei, 2015 door Michel Warschawski

jeudi_30_avril_des_juifs_ethiopiens_contre_la_police_a_jerusalem_dr Ethiopische joden, christenen uit Eritrea, Palestijnen met verschillende godsdiensten… Als men over Israël spreekt, weet men meestal dat daar joden en Arabieren wonen, waarbij door de ene groep een koloniale overheersing wordt uitgeoefend over de andere, en dat er een honderd jaar oud conflict bestaat als gevolg van die koloniale agressie. Wat echter veel minder bekend is, zijn de interne tegenstellingen binnen de twee gemeenschappen. Israël is een maatschappij die niet alleen in klassen is verdeeld maar ook in sterk hiërarchisch geordende etnische groepen.

De top van de piramide wordt gevormd door de Asjkenazi, dit zijn joden afkomstig uit Europa en Noord-Amerika. Hun overgrootouders hebben de Staat en de Israëlische maatschappij gecreëerd naar het voorbeeld van hun land van herkomst. Daaronder staan de joden afkomstig uit de Arabische wereld en het Middellandse Zeegebied (de Sefardische joden) aan wie gevraagd wordt zich te “verwesterlijken” om echte Israëli’s te worden. Helemaal onderaan, uitgesloten uit de nationale gemeenschap – want Israël definieert zichzelf als een “Joodse Staat” – en slachtoffer van structurele discriminatie heb je de Arabieren van Palestina. De Palestijnen zijn intern ook verdeeld naarmate de toekenning of beter gezegd de afschaffing van bepaalde rechten: burgerrechten voor wie binnen de grenzen van Israël van voor de oorlog van 1967 woont, levend onder de militaire bezetting op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, dus zonder burgerrechten en tenslotte vluchtelingen die men kan onderverdelen in diegenen die een “normaal” leven leiden in ballingschap en degenen die in kampen leven.

Racisme zonder complexen

De afgelopen weken stonden de Ethiopische joden in het centrum van de belangstelling: een zwarte huidskleur, dat is niet erg joods, en deze gemeenschap is het voorwerp van openlijk racisme en slachtoffer van geweld in de wijken waar ze geconcentreerd zijn, in het zuiden van Tel Aviv. Vorige week kwamen de Ethiopiërs in Tel Aviv massaal de straat op tegen dit geweld. Hun demonstratie is onderdrukt met methodes die gewoonlijk tegen de Palestijnen worden gebruikt. “Men heeft ons als Arabieren behandeld”, zo klaagde een van hun woordvoerders; hijzelf had zijn legerdienst vervuld bij de beruchte grenspolitie die gespecialiseerd is in de repressie tegen de Palestijnen. Van hetzelfde laken en pak … zo hoor ik al zeggen.

Maar zoals in elke situatie van apartheid, is de hiërarchie binnen de groepen eindeloos. Er zijn de inwoners die noch Jood, noch Arabier zijn: de legale migranten (Filipino’s en Indiërs voor huishoudelijke arbeid, Thai voor landarbeid) en de illegalen en ook nog de vluchtelingen die asiel aanvragen (vooral uit Zuid-Soedan, Ethiopië en Eritrea). Deze laatste groep worden als “infiltranten” beschouwd, er wordt door een speciale politie-eenheid  jacht op hen gemaakt en tot hun asielaanvraag wordt onderzocht, worden ze in een detentiekamp opgesloten.

Een staat die de internationale akkoorden niet eerbiedigt

Hoewel Israël de internationale akkoorden inzake vluchtelingen heeft ondertekend, verwerpen de instanties systematisch de asielaanvragen en wijzen ze de mensen uit naar Afrika (het is welbekend dat alle zwarten broeders zijn!)… en naar andere landen waar ze geen enkel recht hebben. Het toppunt van schijnheiligheid is dat men hen, onder de dreiging van onbeperkte detentie, een verklaring van “vrijwillig vertrek” laat tekenen. De organisaties die deze vluchtelingen steunen en de mensenrechtenorganisaties, hebben hiertegen beroep aangetekend bij het Opperste gerechtshof. Maar dit heeft de detentie, de “vrijwillige” uitwijzing en het niet eerbiedigen van de internationale akkoorden als legaal erkend.

Deze behandeling van vluchtelingen door het Israëlische regime is des te stuitender omdat nog niet zo lang geleden, onze eigen grootouders vaak staatlozen waren, uitgesloten van alle rechten door diegenen die de Endlösung in gang hadden gezet. We zouden hebben kunnen hopen dat hun kleinkinderen de les van verdraagzaamheid en tolerantie hadden geleerd. Maar om Benyamin Netanyahu te parafraseren, “ze zijn vergeten wat het betekent jood te zijn”…

Michel Warschawski is directeur van het Alternative Information Center in Jeruzalem. Dit artikel verscheen oorspronkelijk op de site van de NPA. Nederlandse vertaling door Marijke Colle.

Print Friendly, PDF & Email

Categorie: Israël

 Facebook Twitter Flickr YouTube E-mail
hallo kameraad
lid-wrden
strijdfonds

zoeken

FeMiNiSmE–YeAh!archief Ernest Mandel IRJ 2017
Anticapitalista

cultuur

Film: Der Junge Karl Marx van Raoul Peck

Door Michael Löwy

De film Der Junge Karl Marx die de grote Haïtiaanse filmmaker Raoul Peck aan de jonge Marx wijdde, is een echt meesterwerk. Het is tevens het werk van een cineast die kant koos: die van de onderdrukten en uitgebuitenen die strijden voor hun emancipatie. Vandaar zijn belangstelling voor een zekere … [Meer lezen ...]

Tags

abortus asiel asielzoekers BBTK-SETCa Bechdel beweging bezuinigingen cinema culture ecologische economie Fellini Feminisme film FN FOD Financiën Gender IIRE indignados K&SR klimaatsverandering klimaattop COP 19 kolonialisme koopkracht overheidsdienst politiek Racisme Soberheid sociaal sociale Sorrentino staking stakingsrecht storm Taubira theorie Ulrike Meinhof vakbeweging vluchtelingen vrouwen werkloosheid
…en presto, het grooit!

"Van ieder naar zijn vermogen, aan ieder naar zijn behoeften."
--Karl Marx

Internationaal Revolutionair Jongerenkamp

IRJ 2017
Viva la IV!

Onze oude website kan je nog steeds hier raadplegen.

kalender artikels

mei 2025
Z M D W D V Z
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
« okt    

image bank

  • DSC_0141
  • DSC_0140
  • DSC_0139
  • DSC_0137
  • DSC_0138
  • DSC_0136
  • DSC_0135
  • DSC_0132
  • DSC_0133

categorieën

andere hulpmiddelen

  • archieven
  • sitemap
  • folders te downloaden

SAP-LCR