Jo Cox, vijfde van links (Foto: Labour Friends of Palestina).
Socialist Resistance betoont haar medeleven en solidariteit met de familie, vrienden en kameraden van Jo Cox, het vermoorde Labour-parlementslid. We hebben veel gemeen met het idealisme dat door haar politieke engagement doorscheen. Ze sprak ontroerend in het Britse parlement over migranten en hoe ze haar eigen kinderen in de gezichten van de baby’s in vluchtelingenkampen herkend had, hoewel we niet eens was met haar steun voor luchtaanvallen, verhief ze haar stem luid voor de verdediging van Syriërs tegen aangevallen door jihadistische slagers en de moordenaars van Assad. Ze was een vriend van het Palestijnse volk en aarzelde niet met de Palestijnse vlag in haar hand voor het Britse Parlementsgebouw gefotografeerd te worden. Hoewel ze Jeremy Corbyn niet heeft gesteund, heeft ze hem genomineerd voor de stemronde voor de leiderschap van de Labour Party, omdat ze begreep hoe belangrijk het was dat de standpunten die hij vertegenwoordigt in het debat konden geuit worden. Haar dood op zo’n jonge leeftijd is een verlies voor de progressieve politiek in Groot-Brittannië en een onvergelijkbaar groter verlies voor haar familie.
Jo was de 59e vrouw die dit jaar in Groot-Brittannië door een man gedood is. Geweld van mannen tegen vrouwen is een chronisch kenmerk van de Britse samenleving en we kunnen het niet uitsluiten als één element in de motivatie van de moordenaar.
Er lijkt minder twijfel over de andere motieven die hem dreven. Van de man die is gearresteerd, wordt gesteld dat hij aan psychische problemen leed en iets als “Brittannië eerst” bij het uitvoeren van de aanval te hebben geschreeuwd. Indien hij “Allah akbar” had geschreeuwd was de verslaggeving door zijn geloof in plaats van zijn geestelijke gezondheid gedomineerd. Er wordt ook gezegd dat hij een lange geschiedenis van banden met gewelddadige, ultrarechtse racistische groepen heeft en van hen handleidingen voor het opmaken van wapens had gekocht.
Degene die Jo Cox gedood heeft, deed dat om politieke redenen . Mensen met psychische problemen wonen niet in quarantaine afgezonderd van de rest van de samenleving. Het politieke debat in Groot-Brittannië werd afgelopen maanden beheerst door één onderwerp: immigratie, en in het bijzonder hoe de immigratie aan het Britse lidmaatschap van de Europese Unie is gekoppeld .
“Ik denk dat het legitiem is om te zeggen dat als mensen het gevoel krijgen dat ze de controle volledig hebben verloren – en we hebben de controle volledig verloren als leden van de Europese Unie – en als mensen het gevoel krijgen dat het kiesrecht er niets aan verandert, dan is het geweld de volgende stap”, Nigel Farage, leider van UKIP op 18 mei 2016 op de BBC.
De racistische roddelpers blijft leugenachtige, sensationele voorpagina’s brengen, die meedogenloos gevuld worden met sensationele verhalen over “zwermen” immigranten, “verkrachtende immigranten”, ” jobstelende immigranten”, enz. . En op hetzelfde moment hebben toonaangevende actievoerders voor Brexit precies dezelfde dingen in iets beleefder taal gezegd. De uitzondering daarop is Farage, die grijnzend voor een poster stond die je doet denken aan het aanzetten tot een Nazi-pogrom, en dat op de ochtend waarop Jo Cox werd vermoord.
Farage, Gove, Johnson en Hoey gebruiken de EU referendum als een referendum over immigratie en racisme. Kameraden van de linkerzijde die beweren dat een stem van mensen uit de arbeidersklasse voor Brexit, uitingen van anti-establishment protest zijn, zijn zich niet bewust dat ze daadwerkelijk in de slipstream van een racistische, hard-rechtse campagne worden meegesleept. Welke andere betekenis kan je anders geven aan de kreten van Engelse voetbalfans die “ f** k off-Europa, we stemmen allemaal OUT” roepen, of die vluchtelingenkinderen lastigvallen door er munten naar te slingeren?
Maar deze vergroving van de politiek is niet alleen tot Johnson en Farage beperkt. David Cameron, Zac Goldsmith en het merendeel van de Tory-leiding hebben geprobeerd om de kandidaat voor Labour voor de burgermeesterschap van Londen, Sadiq Khan, tijdens de verkiezingscampagne als een terroristisch sympathisant te besmeuren. Cameron gebruikt precies diezelfde zin om Jeremy Corbyn voor zijn principiële verzet tegen luchtaanvallen op Syrië te beschrijven.
Corbyn heeft de dood van Jo Cox als “een aanval op de democratie uit een bron van haat” beschreven. Hij heeft gelijk. En de mensen die zich aan deze bron van haat hebben gelaafd zijn al die politici die gebruik van racisme en anti-immigrantenretoriek in het debat over het referendum hebben binnengebracht en degenen die proberen om afwijkende meningen te stigmatiseren door het smijten met beledigingen. We moeten ons hier duidelijk van afzetten.
De krachten van de uiterste rechterzijde en van xenofobe vijandigheid tegenover migranten zijn aangemoedigd en gestimuleerd geraakt door de Leave-campagne. Een Brexit-stem zou een ramp zijn voor de arbeidersbeweging en voor alle migranten en minderheden in het Verenigd Koninkrijk. De arbeidersbeweging en de linkerzijde moeten wat op het spel staat in de moord van een prominente Labour politica door een racist begrijpen en de moed hebben om dit carnaval van reactie uit te dagen door voor een massale Remain-stem te pleiten. Jo Cox begreep dit.
Socialist Resistance is de Engelse zusterorganisatie van de SAP.
