Vanaf 22 april 2016 werd het klimaatakkoord van Parijs opengesteld voor ratificatie in de zetel van de VN in New York. Ik maak van die gebeurtenis gebruik om een kritische mening te geven over de rol van het IPCC (International Panel on Climate Change van de VN) in de uitwerking van strategieën om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen.
De inhoud van dit artikel zal bij sommige van mijn vrienden niet in goede aarde vallen. Ik denk dat het IPCC in feite medeplichtig is aan het bedriegen van de publieke opinie door de regeringen. Het IPCC beweert objectief te zijn, maar dat is niet het geval.
Het bedrog bestaat erin dat men ons wil doen geloven dat een omslag van het klimaat kan worden vermeden zonder dat de economische groei wordt in vraag gesteld. Het laatste rapport van het IPCC bevestigt dat, in het bijzonder in volume 3 over het afzwakken (“mitigation”) van de uitstoot. Men bespreekt er stabiliseringsscenario’s die beweren dat het nog mogelijk is beneden een opwarming van 2°C of zelfs 1,5 °C, te blijven op voorwaarde dat de uitstoot wordt verminderd vanaf 2020.
Het probleem is echter dat in 95% van deze scenario’s men rekent op het massale gebruik van hypothetische technologieën die gevaarlijk en betwistbaar zijn, namelijk door een massaal gebruik van ecosystemen om zoveel mogelijk CO2 te absorberen enerzijds en anderzijds het verbranden van biomassa met opvang en geologische opslag van CO2 (CCS = carbon capture and sequestration). Het optimaal punt wordt bereikt wanneer de twee methodes samen worden gebruikt maar dit heeft ernstige sociale gevolgen ( concurrentie tussen energie en voedsel productie) en hety principe van de voorzorg wordt niet geëerbiedigd (men kan niet met zekerheid zeggen dat veiligheid van de geologische opslag op lange termijn zeker is).
Deze technologieën verschijnen ten tonele in de modellen omdat ze pogingen om de bescherming van het klimaat te verzoenen met economische groei, zonder dewelke het kapitalisme niet kan bestaan, mogelijk maken. Een objectieve wetenschappelijke benadering zou erin bestaan een andere weg te onderzoeken: minder produceren ( door eerst en vooral nutteloze en schadelijk productie af te schaffen) en meer verdelen…
De fout van het IPCC is dat het van bij het begin dergelijke hypothese uitsluit en vertrekt van de veronderstelling van “een zuivere marktwerking en een markt gestuurd concurrentie gedrag” die alleen maar kijkt naar kost efficiëntie. Met ander woorden: het kapitalisme. Het valt te betreuren dat specialisten die zo veel hebben gedaan voor de bewustwording, nu verstrikt geraken in een situatie waarin ze natuurwetten en sociale wetmatigheden verwarren.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in “Politique,revue de débats”, mei-juni 2016
