Donderdagmorgen vanaf 06.00 uur stond er een stakingspiket aan de toegangspoorten van het chemisch bedrijf Lanxess Rubber. Lanxess Rubber telt 425 werknemers en is één van de twee ondernemingen van de Duitse chemiegroep in ons land. Enkele mensen van de SAP brachten een bezoek aan het piket.
Zowel het ABVV als het ACV hadden een week vroeger een stakingsaanzegging ingediend die zou aflopen op donderdag 6 maart. De directie had hier echter niet op gewacht, maar reeds de toegang tot het bedrijf afgesloten vanaf woensdagnacht. Strikt genomen was dit dan ook geen stakingspiket, want in de praktijk had de directie een lock-out georganiseerd.
In de voorbij dagen hadden de stakers niet gewacht op het verlopen van de stakingsaanzegging, maar de installaties vooraf gepland stilgelegd. Volgens de directeur Philippe Van Wassenhove “is alles heel veilig” en is de fabriek op een veilige manier achtergelaten door de directie, maar volgens de arbeiders aan de stakerspiketten is dit helemaal niet het geval!
Vooraf was een verzoeningsvoorstel met een grote meerderheid door de arbeiders verworpen en dit ondanks een uitgelekte poging tot bedrog door de liberale vakbond ACLVB. Van hen was dan ook om begrijpelijke redenen niets te zien aan de poort. De cao voor de bedienden werd wel goedgekeurd.
Aanleiding van dit conflict waren de vastgelopen cao-onderhandelingen, maar bovendien ook een diepgaand wantrouwen van de arbeiders in de directie. Arbeiders vertelden ons aan het piket dat het conflict niet enkel rond de cao draait, maar ook omdat de directie niet luistert naar de verzuchtingen van de mensen. Op vragen van het personeel betreffende glijdende arbeidstijden en afspraken en gebruiken rond de verlofprocedure waarvan het personeel wenst dat dit ook in de cao komt, wil de directie niet ingaan. Hierdoor zat de situatie dan ook muurvast.
Dit is het zoveelste conflict dat ontstaat uit vastgelopen cao-onderhandelingen in de sector scheikunde. En dit is geen toeval.
De cao-ronde 2013-2014 is in een verschrikkelijk moeilijke context tot stand gekomen. Door de arrogante houding van de patroons, die zich gesterkt voelden door de houding van de regering, is de strijd rond een Interprofessioneel Akkoord op niets uitgedraaid. De regering Di Rupo heeft dan éénzijdig een nulnorm opgelegd voor de sectorbesprekingen.
De opstelling van Essenscia, het syndicaat van het patronaat in de scheikunde, heeft er voor gezorgd dat er op sectorvlak geen cao mogelijk was. Hierdoor bleven bijvoorbeeld de minimumlonen bevroren op een belachelijk laag peil (zo rond de 10,5 €). En dit op een moment dat er in de meeste bedrijven van de sector van crisis geen sprake was en de kaderleden royaal bediend werden.
Maar ook werden in alle bedrijven de brugpensioenen (SWT) voor ploegenarbeiders geblokkeerd. Slechts in het najaar van 2013 is hierover een mini-akkoordje afgesloten. Hierdoor zijn honderden arbeiders verplicht geweest om meerdere maanden te wachten op hun welverdiend brugpensioen. We spreken hier over arbeiders en arbeidsters die meer dan 20 jaar volcontinu gewerkt hebben. Dit feit is bijvoorbeeld ook mee de oorzaak van het conflict bij Agfa-Gevaert.
Na het afspringen van de sectorbesprekingen zijn in de verschillende bedrijven onderhandelingen gestart. Met een vertraging van meer dan 6 maanden… Afhankelijk van de verhoudingen op het terrein werden deze met een wisselend succes afgerond.
Maar eind december 2013 zaten nog talrijke bedrijven zonder akkoord, een jaar na het verlopen van het vorige akkoord. Het is duidelijk dat deze situatie verre van ideaal is.
In de meeste bedrijven zijn er akkoorden afgesloten voor een termijn van 2 jaar. Dit betekent ook dat de volgende reeks onderhandelingen zal starten begin 2015.
Als we willen vermijden dat deze op een gelijkaardige manier verlopen, zal er vanaf het najaar een volgehouden mobilisatie nodig zijn rond het volgende Interprofessioneel Akkoord en voor het afsluiten van een sectorakkoord met inhoud.
De arbeiders van Lanxess Rubber laten in ieder geval weten door te gaan met hun actie tot de directie met betere voorstellen afkomt.
