FAKRA (Feministisch – Antikapitalistisch – Radicaal) is een recent opgericht platform van antikapitalistische feministes. Ze willen links en radicaal weerwerk bieden tegen de rechtse golven in onze maatschappij.
Ook de vrouwen van de SAP en Feminisme YeAh! steunen dit nieuwe initiatief. We nodigen dan ook graag alle linkse en antikapitalistische feministes uit om mee het manifest te ondertekenen dat je hieronder kan lezen. Je kan het manifest elektronisch onderschrijven via de website van FAKRA.
Voor een radicaal antikapitalistisch feminisme
Een miljoenenexplosie van vrouwenverzet vergalde het aantreden van Trump als president van de VS. Deze beweging vanuit heel diverse achtergronden speelt een prominente rol in de protestacties tegen zijn seksistische, racistische en islamofobe decreten. Feministen worden meer dan ooit uitgedaagd globale politieke keuzes te maken.
Een door massabewegingen gedragen links – rechts polarisatie van onder uit is al langer aan de gang in de westerse wereld. Bijvoorbeeld Black Lives Matter, Occupy Wallstreet, de Indignados, Syriza, het #NoDAPL protest tegen de pijpleiding doorheen grondgebied van de Sioux in Dakota enerzijds; de Teaparty, de “manif pour tous”, de “alt-right” e.a. Anderzijds.
Maar klassiek links hangt politiek in de touwen, na jaren rechts achternagelopen te hebben, terwijl uiterst rechts met figuren als Marine le Pen, Geert Wilders, Norbert Hofer, Nigel Farage en rechts met figuren als François Fillon, Mark Rutte, Bart De Wever politiek de wind in de zeilen hebben. De overwinning van Trump is hun triomf!
Dat is de oogst van 30 jaar neoliberaal offensief in naam van TINA (There is no alternative – Er is geen alternatief). Vandaag beleeft de westerse wereld een politiek kantelmoment, gesymboliseerd én geconcretiseerd door het USA presidentschap van Donald Trump.
In Europa liet de sociaaldemocratie jarenlang elke gelegenheid liggen om het TINA verhaal onderuit te halen. Hun derde weg (Tony Blair) of hun actieve welvaartsstaat (Frank Vandenbroucke) kortom hun sociaalliberalisme waren niet meer dan een sociaaldemocratisch afkooksel van TINA. Labour en de sociaaldemocratische partijen lieten hun traditionele basis in de steek en bereidden de weg voor de successen van rechts en uiterst rechts. Hun ontstellende (en onomkeerbare) onbekwaamheid is definitief gebleken bij de laatste bankencrisis (2008) die ze op de kap van de gewone burgers lieten afwentelen.
In de VS doorliep de Democratische Partij een vergelijkbaar parcours, met als triest hoogtepunt de campagne van presidentskandidate, Hillary Clinton, goede vriendin van Wallstreet en het grootkapitaal.
Linkse politieke alternatieven vertolkt door mensen als Jeremy Corbyn in de UK, Bernie Sanders in de VS, Benoit Hamon (en Jean-Luc Mélenchon) in Frankrijk e.a. luiden dankzij hun onverwacht mobiliserende kracht het einde in van de “derde weg” hegemonie binnen de de sociaaldemocratie. Ze verrassen. Het antwoord op de huidige uitdagingen zal niet komen van de sociaaldemocraten, maar het opmerkelijke succes van dissidenten in hun rangen toont wel dat veel mensen op zoek zijn naar een beter alternatief.
Intussen worden we geconfronteerd met het onverkwikkelijke schouwspel van misogyne, racistische, islamofobe, homofobe oude herenclubs aan het roer van grote delen van de westerse wereld. Herenclubs die huiselijk geweld willen normaliseren, abortusrechten inperken, verkrachting banaliseren, medeburgers met een moslimachtergrond criminaliseren…
We kregen beelden van een Trump die misogyne, xenofobe, islamofobe mensenrechten schendende besluiten ondertekent onder het goedkeurend oog van zijn overwegend mannelijke acolieten. Grote industriëlen wrijven zich in de handen, al zijn er ook die vrezen voor de gevolgen van de “muslimban” op hun personeelsbestand. Maar Wallstreet en de dollar stellen het wel.
Onbeschaamd en aan een adembenemend tempo treden Trump en C° een aantal onaantastbaar geachte westerse waarden met de voeten, behalve die éne écht onaantastbare waarde, het geld, en de vrijheid om ten koste van mensen en milieu dat geld binnen te rijven. Hoe ironisch!
Het werd dan ook het moment waarop de maat vol was. Niet voor de Amerikaanse democraten of Europese sociaaldemocraten. Wel voor de miljoenen vrouwen die wereldwijd het voortouw namen in gigantische protestbetogingen bij het aantreden van dat akelige seksistische heerschap Trump. Feminisme is meer dan ooit de drijvende kracht van dat protest gebleken.
Feminisme is een potentiële drager van een globaal maatschappelijk alternatief
De diversiteit en het zusterschap van die beweging is hartverwarmend. Sommigen van ons vonden die roze zelfgebreide mutsen niet zo’n geweldig idee. Maar we kunnen ze ook zien als een “geuzensymbool”. Sommigen van ons waren de pro – Clintonstemmen een doorn in het oog. Maar we kunnen ze ook zien als contra – Trump stemmen. Sommigen van ons vonden die hoofddoeken met de Amerikaanse vlag maar niets. Maar we kunnen ze ook zien als een wil om verdeeldheid geen kans te geven.
Laten we het grootse en overweldigende van die protestbeweging als vertrekpunt nemen! Laten we de intersectionele vrouwensolidariteit waarvan ze getuigt in ons hart dragen. En laten we de solidariteit en het protest van de vele mannen evenmin vergeten.
Schampere reacties in de media zijn niet uitgebleven, genre: Wat zal het uithalen? Feit blijft dat feminisme de grootste massamobilisatie van de laatste jaren in de VS en Europa op de been bracht! Dat zat er zeker aan te komen: zoveel feministische initiatieven tegen de kaping van het feminisme, tegen geweld op vrouwen, voor gelijkheid, tegen discriminatie en hoofddoekverboden, tegen seksisme enz..
Het essentiële is die aanhoudende en groeiende mobilisatiekracht, die een enorme stimulans kreeg toen plots het ware gelaat van het patriarchaat omgezet werd in concrete politieke besluiten van een bende walgelijke heren. Maar het is niet omdat vrouwen het voortouw nemen dat het om een strijd van vrouwen tegen mannen gaat.
We leven nog altijd in een mannenwereld. Rechts en links domineren voornamelijk mannen. Rechts en links trekken patriarchale machtsstructuren en traditionele man – vrouw opvattingen de verhoudingen tussen mensen behoorlijk scheef. Maar het is ook duidelijk dat de systemische backlash tegen feministische verworvenheden vandaag georganiseerd wordt door rechts, praktisch en theoretisch. Het is absoluut geen toeval dat het eerste krachtige antwoord daarop van het feminisme en van vrouwen is gekomen, overigens met mannen in hun kielzog.
Het feminisme is een potentiële drager van een globaal maatschappelijk alternatief. Potentieel want feministische eisen en feministische principes zijn als dusdanig niet immuun voor de dominante neoliberale logica. Ze worden dan ook effectief gekaapt door een elitair wit etnocentrisch zich superieur wanend feministisch discours. Een feminisme dat drager is van een globaal maatschappelijk alternatief kan niet anders dan intersectioneel, antiracistisch, anti-imperialistisch, anti – homofoob, anti – islamofoob, anti – transfoob, pro – choice, internationaal, egalitair, solidair en voor vrijheid zijn. Kortom het is een antikapitalistisch radicaal feminisme.
Zo’n feminisme heeft zijn plaats naast en met de vele feministische stromingen, die met hun verschillende boodschappen samen mobiliseren tegen een gemeenschappelijke vijand en rond gemeenschappelijke thema’s en eisen.
Wij willen het in al zijn mogelijke nuances een sterke stem geven.
