Enkele honderden betogers, zowel jong als oud, manifesteerden vandaag in Antwerpen voor vrede en tegen haat en islamofobie.
De betoging vertrok op de Bolivarplaats. Vooraf waren er enkele speeches door de organisatoren van deze betoging, die we hieronder publiceren. Daarna startte de manifestatie die over een tamelijk lang parcours trok, en eindigde op het Sint-Jansplein.
Ook de SAP was aanwezig op de betoging. Onze militanten deelden er de sticker uit die men onderaan kan vinden.
Fotoreportage Rafik Khalfaoui
Speech Antwerp For Palestine
Goeie middag allemaal,
Allereerst wil ik jullie bedanken om hier vandaag aanwezig te zijn samen met ons, Antwerp for Palestine. Wij zijn hier vandaag samen gekomen om een duidelijke boodschap de wereld in te sturen, of althans toch in Vlaanderen. Ik wil starten met duidelijk aan te geven dat deze manifestatie noch georganiseerd is naar aanleiding van de gebeurtenissen in Parijs, noch als antwoord op de anti-islam betoging van Pegida. Deze manifestatie is wél een reactie op de wereld waar we in leven. Wij weigeren om langer te zwijgen en te leven in een wereld waarbij extremisten, zowel diegenen die opereren vanuit politieke als religieuze ideologie, denken dat ze de overhand kunnen nemen. Wij geloven niet in maatschappijen die gekenmerkt worden door haat en verdeeldheid, en waarin basiswaarden en normen genegeerd worden. Een maatschappij die een poppenkast is, waarin wij de marionetten zijn en de media ons tegen elkaar uit spelen.
De geschiedenis leert ons dat op momenten van angst en onveiligheid religieuze extremisten, populisten, nationalisten en extreemrechtse partijen hier de vruchten van willen plukken door een wij-zij verhaal te creëren. Samen gaan wij dit niet laten gebeuren: er is enkel wij. Wij zijn allemaal mensen!
In de jaren 30 waren de joden de zondebokken, vandaag zijn het de moslims en morgen misschien de boeddhisten. Wij willen voorkomen dat dit nogmaals gebeurt voor eender welke gemeenschap. We laten ons niet misleiden door de perceptie van de islamofoben op de werkelijkheid. In tegenstelling tot wat er beweerd wordt zijn moslims niet de grootste dreiging voor Europa. Cijfers van Europol toonden aan dat slechts 2 % van aanslagen in Europa werden verricht door moslimfundamentalisten. Een duidelijke boodschap aan de organisatoren van de Vlaamse PEGIDA beweging die morgen wilden isamenkomen. Los daarvan kan men nooit een religie beschuldigen voor hetgeen dat enkele dolgedraaide terroristen doen. Wanneer mensen fouten begaan, zijn zij en slechts zij diegenen die hier verantwoordelijk voor gesteld kunnen worden. En niet de andere, laat ons zeggen 1,5 miljard mensen, die toevallig hetzelfde geloof belijden.
– Aan PEGIDA. Wij doen een warme, ja warme, oproep om af te zien van jullie betogingen en in plaats daarvan jullie oogkleppen af te zetten en rond te kijken om de ware islam te leren kennen.
– Aan de flauwe plezante van Vlaams Belang, wil ik vriendelijk vragen om te stoppen met de angst en onwetendheid in de maatschappij te misbruiken om belachelijke voorstellen te proberen realiseren. Het voorstel van Filip De Winter in het Vlaamse Parlement om hoofddoeken te verbieden achter het stuur heeft nogmaals het lage niveau van jullie partij bevestigd. Stop met jullie islamhaatcampagne en neem de politiek misschien wat serieuzer voor de tijd die jullie nog rest.
– Aan de media. Beste vierde macht, als we het nieuws van de afgelopen twee weken analyseren dan lijkt het wel of er een burgeroorlog aan de gang is. Gebeurtenissen worden zodanig uit proportie getrokken en dit staat in schril contrast met de weinige aandacht die geschonken wordt aan conflicten elders in de wereld. Hierbij verwijzen we onder andere naar de terroristische aanslagen in Nigeria door Boko Haram waarbij in dezelfde week als het Charlie Hebdo gebeuren ongeveer 2000 mensen het leven lieten. Of de 33 doden in Yemen die bijna gelijktijdig vielen met de cartoonisten. Uiteraard moeten we onze Westerse normen en waarden hier beschermen en verdedigen, maar gelden deze dan niet voor buiten Europa? Hebben mensen in andere delen van de wereld niet dezelfde rechten? Niet dezelfde vrijheden? Zijn hun levens minderwaardig? Er zijn delen in de wereld waar mensen dagelijks slachtoffer zijn van terroristische groeperingen. Aanslagen, terreur en onderdrukking maken deel uit van hun dagelijkse leven. Wij eisen dat de berichtgeving en de perceptie strookt met de realiteit! Alsook eisen wij dat de media stoppen met nieuwe woorden in het leven te roepen waardoor ze de polarisatie en misleiding nog meer in de hand werken. Termen hanteren zoals moslimterroristen en moslimterreur zorgen ervoor dat deze twee woorden, die in principe tegenstellingen zijn, niet meer los van elkaar worden gezien. Sinds 9/11 worden deze overmatig en onterecht gebruikt. Onterecht omdat men dat niet doet wanneer het gaat over joden, christenen, atheïsten, boeddhisten en noem maar op. Jullie als neutrale partij moeten stoppen met angst en haat nog meer te verspreiden en niet bijdragen aan het stigmatiseren van hele geloofsgemeenschappen. Een terrorist is een terrorist. Punt. Het behalen van hoge kijkcijfers door sensatienieuws mag niet belangrijker zijn dan het welzijn van onze samenleving.
Daarnaast wil ik mij adresseren tot de federale regering en de politici daarbuiten om niet enkel aan een repressief beleid te doen, maar vooral een beleid waarbij men de voedingsbodem van terrorisme aanpakt. Een beleid waarbij men aandacht schenkt aan structurele fouten en preventief optreedt.
Een oproep:
– aan de eerste minister, Charles Michel, om België niet om te bouwen tot een politiestaat. Een staat waarbij ieder persoon een verdachte lijkt en onze privacy onterecht geschonden wordt.
– Aan minister van Veiligheid en Binnenlandse zaken, Jan Jambon, om uw suggesties tegen islamitisch radicaliseren te herbekijken en u deze keer te laten bijstaan door experten die kennis hebben over de Syrie-strijders. Ook vragen wij u om iets te ondernemen om de schijnbare partijdigheid inzake het Palestijns-Israëlische conflict aan te pakken.
– Aan minister van Buitenlandse Zaken, Didier Reynders, om een grotere inspanning te doen om internationale conflicten op te lossen zodat deze niet als broeihaarden kunnen dienen voor terroristische organisaties.
– Aan de staatssecretaris voor armoedebestrijding en gelijke kansen, Elke Sleurs, om de risicogroepen op een degelijke manier te begeleiden en ondersteunen.
– Aan de Vlaamse minister van werk, Kris Peeters, om de discriminatie op de arbeidsmarkt aan te pakken.
En tenslotte
– Aan de Vlaamse minister van onderwijs, Hilde Crevits, om het probleem van vroege schoolverlaters aan te pakken, opdat deze een toekomstperspectief hebben in België en niet geneigd zijn tot wanhoopsdaden.
Ik sluit af met een vraag aan de burgemeester van Antwerpen, Bart De Wever. Wij vragen u om de veiligheid van iedereen hoog in het vaandel te dragen en deze te garanderen. Wij vragen u om naar buiten te komen met de boodschap dat ’t Stad wel degelijk van iedereen is, van ons. Wij hopen een evolutie te realiseren waarin alle gemeenschappen in vrede en verdraagzaamheid kunnen leven. Meer blauw? Oké, maar geen leger! Dit zorgt slechts voor een averechts effect in onze stad. Wij sporen u ook aan om onderzoek te doen vooraleer u bepaalde uitspraken doet. Zoals reeds vermeld zijn moslimfundamentalisten niet de grootste dreiging sinds de Tweede Wereldoorlog, zoals u beweerde in Terzake. U als burgemeester dient zich bewust te zijn van de verantwoordelijkheid die u draagt voor het welzijn van onze stad. Beste Antwerpenaren, Vlamingen en daarbuiten. Bedankt voor jullie grote aanwezigheid, voor jullie geloof in een samenleving van vrede, verdraagzaamheid en solidariteit!
Dank aan:
Mouvement X, PAJ, Kras, Palestina soldariteit, Vredesactie, intal, en VZW vrede.
Toespraak van Ludo De Brabander, woordvoerder van Vrede vzw
De gebeurtenissen van de afgelopen weken hebben ons met verstomming doen slaan. Geweld is nooit een goed antwoord om je gelijk te halen of politieke doelstellingen te verwezenlijken. Het brutale geweld zoals we dat in Parijs hebben gezien, is absoluut onaanvaardbaar en moeten we ondubbelzinnig veroordelen. Net zoals onze verontwaardiging en ons verzet ook moeten gelden voor de gewelddadige interventies in Afghanistan, Irak en Libië. Of zoals we op straat dienen te komen om de Israëlische terreur tegen de Palestijnen aan te klagen en te veroordelen.
In elk geval mogen we niet aanvaarden dat onze regeringen het geweld tegen burgers, waar dan ook in de wereld, de ene keer krachtig veroordelen, terwijl ze op een ander moment in een andere situatie oorlog en geweld steunen of – erger nog – er zelfs aan deelnemen.
Want laat ons eerlijk zijn er hangt heel veel hypocrisie in de lucht. De internationale politieke elite die tijdens de betoging in Parijs collectief het geweld tegen de redactie van Charlie Hebdo (terecht) veroordeelde, horen we amper als Gaza wordt platgebombardeerd of wanneer de hele bevolking daar aan een moordende blokkade wordt onderworpen. Regeringen die zich vandaag verontwaardigd tonen over het wapengeweld, behoren tot grootste wapenhandelaars. Ons land is een van de belangrijkste Europese leveranciers van wapens en munitie naar Saudi-Arabië, een repressieve islamitische staat die radicale salafisten in de regio militair steunt. De regeringen die vinden dat geweld geen antwoord kan zijn hebben Afghanistan, Irak en Libië met hun militaire interventies compleet ontwricht en de voedingsbodem helpen creëren waarop de internationale gewelddadige Jihad welig kan tieren.
Wat is de betekenis van de verontwaardiging over de Syriëstrijders als sommige van onze politieke leiders tegelijk oproepen om de oppositie in Syrië te bewapenen? Hoe eerlijk zijn zij die toelaten dat ‘onze bondgenoten’ gewapende extremisten van IS, Jabhat al Nusra of Ansar al Sham bevoorraden, het conflict blijven voedenen weigeren werk te maken van een politieke oplossing. Hoe groot is onze verontwaardiging over het oorlogsleed als de Verenigde Naties moeten smeken om financiële steun om de Syrische vluchtelingen de winter door te helpen? Het gaat om de helft van het bedrag van de negen maanden die voorlopig zijn voorzien voor de Belgische operatie in Irak.
Veiligheid komt zelden uit de loop van een geweer. Internationale veiligheid heeft te maken met een beleid dat echt op mensenrechten is gestoeld, met eerlijke handel, met de strijdt tegen sociale uitbuiting en milieuvernietiging. We moeten durven kijken naar hoe de maatschappij mensen ziek maakt en tot geweld drijft. Veel geweld kan voorkomen worden als we er in zouden slagen iedereen gelijke kansen op de arbeidsmarkt of in het onderwijs te bieden. Veiligheid zal er maar zijn als we streven naar solidariteit, als we het sociaal weefsel koesteren en onze sociale zekerheid beschermen. Veiligheid is het resultaat van het werken aan een cultuur van vrede, respect en solidariteit.
Laat ons waakzaam zijn. Laat ons niet collectief in de angstpsychose leiden door politieke krachten die misbruik willen maken van wat in Parijs en Verviers is gebeurd. Want in naam van de vrije meningsuiting worden sommige meningen meteen ook de mond gesnoerd of kondigt men beperkingen aan op het recht om te betogen. Laat ons waakzaam zijn ook voor de polariserende krachten, extremistische salafisten en islamofoben, racisten en extreemrechts die politiek garen proberen spinnen van de strijd tegen de terreur. We mogen niet toelaten dat men zijn heil zoekt in een ongezonde versterking van het veiligheidsapparaat en dat de oplossing te vinden is met meer blauw en kaki op straat. We moeten er alles aan doen om de veiligheid te waarborgen maar dat mag niet gebeuren ten koste van onze rechten, onze privacy. Laat ons niet vergeten welke tol deze wereld al heeft betaald in naam van de strijd tegen de terreur.
