Terwijl iedereen zich afvraagt wat de beste manier is om het FN te verslaan in Frankrijk, radicaliseert in eigen land de regering Michel voor onze ogen.
Al verschillende weken ondergaan mensen zonder papieren een echte aanval. Terwijl op 28 maart tegelijk een grote manifestatie plaats vond in solidariteit met mensen zonder papieren, waaraan ook heel wat mensen zonder papieren deel namen, werd een immense politie-operatie georganiseerd in de omgeving en bij de haltes van het Brussels openbaar vervoer. Officieel was er geen enkel verband, de politie was immers op zoek naar personen in bezit van “verdovende middelen” of “wapens”. Resultaat van de operatie was echter wel de arrestatie van “30 mensen zonder geldig vervoersbewijs” en “een honderdtal personen in een illegale situatie”, volgens de politiechef ban Brussel. Naar deze verklaarde zijn dit “normale cijfers”. Zulke operaties samen met de MIVB worden al sinds 2012 georganiseerd. Het zijn in de feiten echte razzia’s op mensen zonder papieren. Dit soort acties wordt al jaren regelmatig georganiseerd.
Zulke razzia’s worden ook gehouden daar waar mensen zonder papieren zich bevinden, in gebouwen die ze bezetten. Sinds september zijn er al minstens 7 uitzettingen gebeurd door de politie uit gebouwen die door mensen zonder papieren werden bezet. Hierbij worden dikwijls meerdere mensen opgepakt. Tientallen activisten en leiders van verschillende collectieven zijn zo al gearresteerd. Verschillenden onder hen zijn uit België uitgewezen. Anderen zitten nog steeds opgesloten in gesloten centra. De twee groepen van het collectief “Voix des Sans-Papiers” (Luik en Brussel) riskeren binnenkort uit hun gebouw te worden gezet.
De racistische radicalisering treft niet enkel mensen zonder papieren. Recent stelden de MR en de N-VA de invoering van een “burgerschapexamen” voor. Onder de pistes die door de MR worden bestudeerd behoren onder meer het “delen van onze waarden” en het slagen van een examen “kennis van ons land” als voorwaarde tot het verkrijgen van de Belgische nationaliteit. De N-VA wil nog verder gaan en wil deze test ook opleggen aan jongeren met de dubbele nationaliteit zodra ze meerderjarig worden op 18 jaar en de dubbele nationaliteit afschaffen.
Begin april ontsloeg UNIA (het interfederaal agentschap voor gelijkheid van kansen) onder druk van de N-VA en de regering Michel Rachida Lamrabet na een interview dat ze aan Knack gaf. Daarin klaagde ze het verbod op het dragen van een hoofddoek of een boerka aan en de paternalistische aanpak om dit op te leggen aan vrouwen zonder zich te bekommeren om wat ze hier zelf over denken.
Enkele dagen geleden organiseerde Theo Francken, staatssecretaris voor Asiel en Migratie, een peiling op zijn Facebook – pagina. Vraag was welke mensen van welke nationaliteit of religie eerst gered moesten worden en welke mochten verdrinken in geval ze in problemen zouden raken bij het vluchten uit hun land. Een ronduit racistische peiling waarvan Charles Michel het niet nodig vond haar te veroordelen.
Al maanden laat de Federatie Wallonië – Brussel toe dat het inschrijvingsgeld voor studenten van buiten de EU drastisch wordt verhoogd. Studenten van de ULB en de UCL zijn momenteel in actie tegen deze maatregel en beslisten de rectoraten van hun universiteiten te bezetten uit protest tegen deze racistische maatregel.
Al deze feiten (en er zijn er nog een hoop andere) zijn geen ontsporingen, maar schrijven zich in in een veralgemeende racistische politiek van deze antisociale regering. Deze maatregelen en verklaringen richten zich niet enkel tegen vreemdelingen, maar tegen al wie racisme moet ondergaan, of ze nu Belgisch zijn (al dan niet van vreemde origine), de dubbele nationaliteit of een andere nationaliteit hebben, van een andere religie zijn,…
Verschillende antiracistische bewegingen zijn op het terrein actief. Helaas gebeurd dit in verspreide slagorde. Dit is des te meer te betreuren in de strijd van de mensen zonder papieren. De coördinatie van mensen zonder papieren is een collectief dat probeert hen samen te brengen, maar de steun aan hun strijd gebeurt nog steeds verspreid. Om de antiracistische strijd te versterken is er dringend nood aan eenheid van deze bewegingen en steun aan de zelforganisatie van de getroffen groepen. We moeten hier dringend werk van maken! De SAP wil hier met alle energie aan mee werken.
