De Griekse regering heeft, spijts haar volgehouden inspanning, gefaald om het vertrouwen te winnen van de instellingen (EU, IMF) en de gunst van de hegemonische bourgeoisieklassen in Europa.
De beloftes om de schuld “volledig en op tijd” terug te betalen en te verzaken aan unilaterale daden, alsook aan gelijk welke maatregel die tegen de kapitalistische normaliteit zou ingaan, waren niet voldoende. SYRIZA nam zelfs meer maatregelen en hervormingen aan die volledig in overeenstemming waren met de memoranda (privatiseringen, latere pensioenleeftijd, feitelijke loon-en pensioenverlagingen, stijgende BTW op massaconsumptiegoederen, enz.) De EU en het IMF willen, hoe dan ook, samen met hun partners in Griekenland, enkel harde maatregelen, maar willen tegelijkertijd elke hoop (of illusie) kapotmaken die weerspiegeld werd in de verkiezing van de regering die verkozen werd met de slogan dat men de memoranda ging stopzetten, zelfs toen deze slogan de allereerste dag na de verkiezingen werd ingetrokken.
De leiding van SYRIZA zat dus op een dood spoor. Ze wilde haar politiek doodvonnis niet tekenen, het is te zeggen, een zo schaamtevolle overeenkomst tekenen dat de partij hetzelfde lot zou beschoren zijn als de sociaaldemocratische PASOK van George Papandreou, en onder druk van de eisen van de arbeidersbeweging heeft de regering een referendum gelanceerd. We hebben geen illusies over de intenties of de mogelijkheden van SYRIZA om in conflict te treden met de belangen van het kapitaal en de kapitalistische instellingen. Hoe dan ook, een NEE-stem tegen de voorstellen van de Trojka kan onder geschikte omstandigheden een nieuwe ronde inluiden van de politieke crisis van het systeem dat ons uitbuit en onderdrukt.
De komende dagen zullen de traditionele partijen van het kapitaal (ND en PASOK), samen met het ultra-neoliberale POTAMI, die allemaal samen heftig reageren tegen eender welke belasting op bedrijfswinsten en hoge inkomens en zelfs lagere lonen eisen, op eender welke manier beginnen tieren over de zogenaamde ramp die ons zal overkomen wanneer het voorstel van de instellingen zou worden verworpen.
Zij zullen in het wilde weg beginnen chanteren, en zwaaien met de zogenaamde ramp die een mogelijke exit uit de eurozone zou betekenen. De werkende klasse daartegen heeft de werkelijke ramp al aan den lijve ondervonden: besparingen en kapitalistische agressie. De werkende klasse kan niet en zal niet bevreesd worden, omdat zij niets wezenlijks te verliezen heeft bij toezicht op kapitaal of bij een algehele crisis in de eurozone. Integendeel, wanneer het kapitalisme, het systeem dat ons uitbuit, op zijn grondvesten davert, dan zijn wij klaar voor de strijd. Een breuk met de EU en het IMF zou ons vertrouwen schenken en de wil om te strijden, geen wanhoop of angst.
Deze breuk kan niet louter en alleen door het uitbrengen van een stem veroorzaakt worden. Noch kunnen verkiezingen het magisch antwoord geven die ons afhelpen van de besparingen, noch zal het door het referendum zijn. De volgende dagen zal je ons in de straten vinden, om ons te verzetten tegen de reactionaire, pro-kapitalistische manifestaties zoals “Wij blijven in Europa”, maar ook omdat we er zeker van willen zijn dat er een werkelijke breuk komt en dat het referendum niet enkel een onderhandelingsmanoeuvre van Tsipras en de leiding van Syriza zou zijn.
Even terzijde, laten we ons geen enkele illusie maken: als er geen massamobilisaties waren geweest, niet enkel de meest recente, maar vooral die van alle voorbije jaren, dan zou er geen boel met de instellingen zijn geweest en zouden de memoranda gewoonweg gepasseerd zijn.
Ons NEE tegen de voorstellen van Trojka is in geen enkel opzicht een vertrouwensstem voor de regering SYRIZA-ANEL.
Trouwens, hun eigen voorstellen –de tekst van 47 pagina’s en de amendementen die nadien werden voorgesteld zijn eveneens volledig onaanvaardbaar en vertegenwoordigen een nieuw memorandum, misschien iets milder, maar ze bevatten nieuwe besparingen en privatiseringen. Eigenlijk zijn in bepaalde gevallen de regeringsvoorstellen nog reactionairder dan die van de instellingen: verdediging van bewapeningsprogramma’s, behoud van de belastingvrijstelling voor reders.
Wij zullen eveneens NEE zeggen tegen deze voorstellen en dit door onze strijd.
Op zondag 5 juli stemmen wij NEE.
Nee: om zo tot een breuk te komen, en niet tot het begin van een nieuwe ronde van onderhandelingen
Nee: in de straten en niet enkel in het stemhokje
Nee: tegen deze en eender welke overeenkomst
Nee: tegen de Euro, de EU en het IMF, en niet enkel tegen hun voorstellen
Nee: tegen de Trojka, maar ook tegen gelijk welke beheerder van hetzelfde systeem
Het CC van OKDE-Spartakos, Griekse afdeling van de 4e Internationale, 28 juni 2015
