In Ohio, Kentucky, Michigan en Tennessee (vier staten van de V.S. ten zuiden van de grote meren) is het homohuwelijk niet toegestaan. Dit verbod wordt betwist door het Hoog Gerechtshof in de zaak Obergefell tegen Hodges. Het argument dat door de vier staten wordt aangehaald en dat aanvaard werd door het Hof van Beroep in de herfst 2014, is een zogezegd “biologisch” argument. Het beschouwt het huwelijk als “een aanmoediging voor twee mensen die zich voortplanten, om samen te blijven met als doel nakomelingen te kweken; de staat aanvaardt gewoon het feit dat homoseksuele koppels niet op dezelfde wijze kinderen hebben als heteroseksuele koppels (…) die verklaring volstaat opdat de betrokken staten hun gezag behouden in een kwestie die van bij het begin door hen werd geregeld.” (*)
De katholieke kerk deelt (niet verwonderlijk) deze redenering. “Het is een kwestie van biologie; alleen seksuele relaties tussen een man en een vrouw kunnen tot een natuurlijke geboorte van kinderen leiden.”
Maar als men deze redenering logisch doortrekt moeten alle niet vruchtbare koppels uitgesloten worden van het recht te huwen! Zover kunnen onze tegenstanders van het homohuwelijk natuurlijk niet gaan, want dat zou allerlei gevolgen hebben die indruisen tegen de rechten van de mens en een inbreuk zijn op de bescherming van de privésfeer (zoals een vruchtbaarheidstest voor elk koppel dat wil trouwen).
Niet alleen zulke absurde vruchtbaarheidstest levert voor deze homofoben problemen op. Bijvoorbeeld in het geval van heteropartners die duidelijk niet vruchtbaar zijn en die willen trouwen. Dat is het geval is voor alle vrouwelijke senioren ouder dan 65 jaar. Volgens de Amerikaanse volkstelling van 2009 gaat het om zowat 80.000 heterokoppels. Moet nu, in navolging van de redenering inzake homohuwelijk, het recht op een huwelijk worden ontkend voor alle onvruchtbare senioren? Natuurlijk gebeurt dat niet en dus worden homosenioren (dat is 2-4% van de 65-plussers die willen trouwen) gediscrimineerd tegenover de 15% andere senioren.
In een aantal staten gelden nog andere wetgevingen in verband met het huwelijk, met name voor huwelijken tussen nicht en kozijn (neef). In Arizona, Illinois, Wisconsin, Utah en Indiana zijn huwelijken tussen dergelijke nauw verwante partners (met gemeenschappelijke grootouders) alleen toegelaten wanneer de partners niet meer vruchtbaar zijn. Die regel heeft zeker te maken met de angst voor de negatieve erfelijke gevolgen van dergelijke huwelijken, voor de “gezondheid van het ras”, een angst indertijd in het leven geroepen door de pseudowetenschappelijke eugenetica, een ideologie die nog niet helemaal is uitgestorven. Volgens de wet moet een vrouw die met haar neef wil trouwen in Ohio onder ede bevestigen dat ze ouder is dan 65 jaar!
Als Ohio het argument van de voortplanting blijft hanteren tegen het homohuwelijk, dan moet ook elke aanvraag van vrouwen ouder dan 65 jaar geweigerd worden, wat in tegenspraak is met de wetgeving voor een mogelijk huwelijk tussen neef en nicht waar precies het leeftijdsargument wordt aangehaald.
Vele tegenstanders van het homohuwelijk zijn ook tegenstanders van in vitro fertilisatie waarbij lesbische koppels een eicel laten inplanten bevrucht door het sperma van een donor. Voor hen is een dergelijke “onnatuurlijke” geboorte geen argument om het huwelijk te aanvaarden van koppels van hetzelfde geslacht. Homofoben en andere fundamentalisten vinden dat homokoppels de (heilige?) instelling van het huwelijk niet mogen “misbruiken”.
Er is maar één oplossing om uit deze kromme redeneringen te stappen, namelijk dat alle “biologisch” onvruchtbare koppels het recht hebben om te trouwen, same sex koppels, homo’s, lesbiennes en trans inbegrepen!
(*) Door mij vertaald uit het Engels
