Je stem uitbrengen in deze donkere tijden is geen gemakkelijke zaak als je hart uitgaat naar links. Bijvoorbeeld als je gevraagd wordt om voor een burgerlijke partij te stemmen om een kiesoverwinning van uiterst rechts te verhinderen, vooral wanneer die burgerlijke partij de oorzaak is van het uiterst rechtse succes, zoals enkele jaren geleden in Frankrijk, toen Chirac en Le Pen met elkaar streden voor het presidentschap.
Maar er zijn nog moeilijker keuzes. Moet je voor een sociaalliberale partij kiezen als er geen geloofwaardig alternatief is? Ik denk aan partijen zoals de Waalse of de Franse PS. Die hebben een sociaaldemocratische afkomst, maar voeren zelfs geen reformistische politiek meer waar de werkende klasse enig voordeel mee heeft. Laten we een koe een koe noemen: voor die partijen stemmen is stemmen voor een politiek die het kapitaal versterkt. Uiteindelijk versterkt het uiterst rechts (en alle soorten populisme bij de mensen die walgen van de “politiekers” en wiens klassenbewustzijn uitgehold is.
We moeten ophouden partijen als de Nederlandse PvdA, de Vlaamse SP.A, de Duitse SPD enzovoort (om niet eens te spreken van de Griekse PASOK), te beschouwen als linkse partijen. In Frankrijk is dat duidelijk, daar heeft de PS geen basis meer in de wereld van de arbeid. In Wallonië daartegen heeft de PS nog steeds een stevige voet aan de grond in de arbeiderswereld.
Maar toch hebben we het moeilijk om die partijen gewoon de rug toe te keren. Ze maken namelijk deel uit van onze geschiedenis. Maar daar maken we de zaken niet duidelijker mee. De sociaalliberale vijanden van onze liberale vijanden zijn onze vrienden niet. De nevels die het klassenbewustzijn van het werkende (en werkloze) klasse verduisteren, moeten worden weggeblazen.
Maar u moet me ook niet nemen voor een aanhanger van de politiek die Stalin in de dertiger jaren oplegde aan de communistische partijen, die van de zogenaamde “derde periode” waarin de sociaaldemocratische partijen afgeschilderd werden als “sociaalfascisten”, gevaarlijker nog dan de nazi’s. Samen met hen front vormen tegen uiterst rechts was uit den boze, met alle tragische gevolgen van dien. Niets verhindert ons om de straat op te trekken met sociaalliberalen als het gaat om de verdediging van onze rechten en verworvenheden.
In Groot-Brittannië heeft Labour een zware nederlaag geleden. Maar moeten wij daarover treuren? Ik denk van niet.
