Onze vriend en kameraad François Vercammen is vanochtend, dinsdag 16 juni, overleden.
François was al verschillende jaren ernstig ziek. Sinds enige tijd werd hij verzorgd in een instelling. Hij is vredig overleden, in gezelschap van zijn partner, Leen en met affectie omringd door mensen die hem nauw aan het hart lagen .
Het bewuste politieke leven van François was volledig gewijd aan de emancipatie van de uitgebuitenen en onderdrukten.
Geboren in een familie van Antwerpse dokwerkers, werd François zeer jong gewonnen voor het revolutionaire marxisme en de Vierde Internationale. Door zijn diepe kennis van de arbeidersklasse, zijn grote historische cultuur en zijn strategische visie, werd hij zeer snel een leider van onze stroming, eerst in België, later ook Europees.
Binnen de Belgische afdeling van de Vierde Internationale viel François vooral op door een fijnmazige analyse van de kracht en zwakheden van de vakbeweging, bovenal van wat hij het « oppositioneel reformisme » van het ABVV noemde. Talrijk zijn de syndicalisten die geleerd hebben uit zijn uiteenzettingen en analyses, helder zonder in simplismen te vervallen, pedagogisch zonder paternalisme.
Binnen de Vierde Internationale was François, samen met Pierre Rousset, een van de mensen die deelnam aan de oprichting in Amsterdam van het International Institute for Research and Formation, waar hij zijn kennis van de Russische revolutie en het denken van Lenin, waarvan hij een groot bewonderaar was, vervolmaakte.
In zijn laatste actieve jaren besteedde François al zijn krachten en intelect aan de analyse van de “despotische Europese proto-staat” en de opbouw van Europees Antikapitalistisch Links. In die periode reisde hij doorlopend van de ene hoek van het continent naar de andere, om banden te smeden met de Italiaanse PRC, de Schotse SSP, de Deense Roodgroene Alliantie, het Portugese Bloco, de Franse LCR, …
In 2005 had François een belangrijk aandeel in de organisatie van een colloquium ter hommage aan zijn spirituele leermeester, Ernest Mandel, tien jaar na diens overlijden.
Al wie hem kende, herinnert zich François als een warme man, volledig toegewijd aan de zaak van de emancipatie van de mensheid, die enkel misprijzen had voor de eerbetuigingen van de burgerlijke maatschappij en wie die najoeg.
François was een geducht polemist, niet geneigd tot toegevingen, maar die tegelijk in het debat steeds op het terrein van de ideeënstrijd en de principes waaraan hij zijn leven had gewijd, bleef.
Op 3 juli zal in Brussel een hommage worden georganiseerd, in de namiddag (het juiste aanvangsuur ligt nog niet vast) in zaal La Tentation, Lakenstraat 28.
We komen spoedig uitgebreider op het leven en de activiteit van François terug.
In naam van de SAP-LCR drukken wij alvast onze innige deelneming uit aan zijn partner Leen en aan de familie van François.
De strijd gaat door, Swa blijft in ons hart.
