Op 4 december gaat Oostenrijk naar de stembus. In mei 2016 werd Alexander van der Bellen, voormalig lid van de Groene Partij, verkozen als president. Hij kreeg de helft van zijn stemmen – 1,2 miljoen – van mensen die wilden voorkomen dat zijn tegenstander, Norbert Hofer van de FPÖ, president werd.
Nadat de FPÖ de uitslag van de presidentsverkiezingen betwistte vanwege vermeende manipulaties (die nooit zijn bewezen), besloot het constitutionele hof echter om de verkiezingen te herhalen. Oostenrijk vreest, wederom, een fascist en racist als president te krijgen. Kandidaat Norbert Hofer komt uit het neo-nazimilieu. Hij is lid van fascistische studentenverenigingen (de zogenaamde ‘Burschenschaften’) en net als andere FPÖ-leden droeg Hofer de blauwe korenbloem tijdens zijn beëdiging in het parlement, een embleem van de illegale nazi’s in de jaren 1930 en een symbool van antisemitisme.
De FPÖ is in de kern een fascistische partij, maar ze verbergen hun echte bedoelingen achter een liberaal-democratisch masker. Hun parlementaire concurrenten bagatelliseren de FPÖ voortdurend als vooral een populistische partij. Van der Bellen heeft de FPÖ niet bekritiseerd om haar fascistische ideologie, maar om haar anti-EU-standpunt. De regering reageert op de opkomst van de FPÖ door toe te geven aan hun eisen en een racistisch en onmenselijk asielbeleid te voeren.
Deze ontwikkelingen zijn schokkend en wakkeren de woede aan van duizenden mensen. Vorig jaar waren een miljoen mensen actief met hulp aan vluchtelingen bij de Oostenrijkse grens en treinstations. Op 3 oktober 2015 demonstreerden 70.000 mensen in Wenen voor een humaan asielbeleid en bezochten 150.000 het concert “Stemmen voor vluchtelingen”.
Dit was het hoogtepunt van een gigantische beweging in solidariteit met vluchtelingen die cruciaal was voor de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen in Wenen een week na het protest, waar de FPÖ daalde van 35 naar 31 procent. De landelijke regering moest toegeven aan de druk van de vluchtelingen en honderdduizenden vrijwilligers en opende de grenzen een poosje.
In het voorjaar moest de sociaal-democratische kanselier Werner Faymann aftreden nadat hij werd uitgejouwd op de 1 mei-demonstraties, net als de gehate minister van Binnenlandse Zaken Johanna Mikl-Leitner.
Een jaar later bestaan deze solidaire mensen nog steeds, en de beweging komt weer op. Op dit moment veroorzaken pogingen om honderden vluchtelingen naar Kroatië te deporteren enorme verontwaardiging in heel Oostenrijk. Vluchtelingen die, na lange periodes van lijden en onzekerheid, eindelijk in staat waren om te settelen worden weer uit de gemeenschappen getrokken die hen hebben verwelkomd en ze in hun hart gesloten.
Deze onmenselijke deportatiemachine heeft verzet aangewakkerd in het hele land. Dorpen, scholen en ouders hebben met succes de deportaties gestopt van vluchtelingen uit hun gemeenschappen. Dit laat zien dat de antiracistische beweging van cruciaal belang is in de strijd tegen fascisme en dat ze nog steeds een groot potentieel heeft voor verzet en om te voorkomen dat Hofer president wordt. Een platform van 140 organisaties houdt nu een massaal protest een week voor de presidentsverkiezingen sinds 26 november, onder de leus #LetThemStay.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op socialisme.nu.
