We klagen het al lang aan, maar helaas blijft het duren. Het wordt zelfs erger. De repressie tegen mensen zonder papieren, migranten en vluchtelingen was zelden harder als de laatste maanden.
In Brussel verzamelen honderden migranten die hopen Groot-Britannië te bereiken zich in het Maximiliaanpark (vlakbij het Noordstation). Sommigen verblijven daar een dag of een nacht, andere korter of langer. Sinds het opdoeken van de «Jungle» in Calais, zijn migranten, kandidaat-vluchtelingen, gedwongen andere wegen te zoeken om op hun bestemming te raken, daarom komen een aantal onder hen via Brussel.
Elke dag trekken honderden vrijwilligers naar het park om voedsel, warme kledij, tenten, dekens, enz. te brengen en medische hulp en morele steun te geven. En dat is nu net wat de regering niet bevalt. Charles Michel en zijn bende, Jan Jambon en Theo Francken op kop, vrezen deze solidariteit die mensen met de Belgische nationaliteit in direct contact brengt met mensen die alle redenen hebben om hun land te verlaten (armoede, repressie, seksueel geweld, homofobie, racisme, oorlog,…).
Hun racistische en leugenachtige propaganda rond migranten wordt daar geconfronteerd met de realiteit. De instrumentalisering van de verschillende aanslagen om een racistisch beleid door te voeren tegenover migranten kan niet op tegen de realiteit op het terrein die solidaire mensen ontdekken. De zelforganisatie van de solidariteit met mensen die alles verloren hebben, wordt omvangrijker. Het is het onmiddellijk bewijs dat om de dingen te veranderen, een ander systeem mogelijk is, herverdeling van de rijkdommen kan, de bevolking geen nood heeft aan politici die zeggen wat we moeten doen, dat als we ons organiseren we sterker zijn dan een regering die werkt voor de rijkste minderheid van de bevolking.
Daarom wil de regering deze solidariteitsbeweging zo snel mogelijk breken. De politie is regelmatig ter plekke om de migranten te doen vluchten en uiteen te drijven om zo de zelforganisatie in het Maximiliaanpark te verhinderen.
Dikwijls blijft de politie gewoon ter plaatse, patrouilleren ze gedurende uren te voet in het park terwijl een combi onophoudelijk rondjes maakt rond het park. De agenten voeren controles op het zicht uit en pakken iedereen aan die niet blank is. Als het migranten zijn, worden ze onmiddellijk uit het Maximiliaanpark verjaagd.
Op andere momenten gaat het om heuse razzia’s, die ons aan zwarte momenten in de geschiedenis herinneren. Die van dinsdag 6 en woensdag 7 september zijn er voorbeelden van. Zevloeien voort uit directe orders van de minister van Binnenlandse zaken, Jan Jambon. Deze razzia’s zijn er op gericht migranten te arresteren en hun bezittingen in beslag te nemen (met inbegrip van giften van vrijwilligers). Heel wat dekens, rugzakken, kledij, tenten, worden gewoonweg afgevoerd naar het stort. Nog maar eens waren het de vrijwilligers in het Maximiliaanpark die deze zaken hebben kunnen terugvinden en er een deel van hebben kunnen redden.
Daarentegen zijn de telefoons en smartfoons, dikwijls een van de weinige dingen die vluchtelingen mee nemen uit hun land als ze vluchten, verdwenen. Het gaat hier nochtans om het enige communicatiemiddel dat die mensen hebben om contact te houden met hun familie en vrienden in het land van herkomst. Maar bovenal zijn ze een hulpmiddel dat hen toelaat bewijzen te leveren van hun geschiedenis en wat hen er toe bracht hun land te ontvluchten (foto’s, documenten, berichten, videofilmen, geluidsopnames). Wat gebeurt er met deze telefoontoestellen ? Houdt de politie ze bij? Laat de regering ze onmiddellijk vernietigen ? Niemand die het weet…
We moeten ons dringend organiseren en ons tegen de wetten van deze racistische en antisociale regering verzetten. Enkel een brede beweging die de vrijwilligers, de antiracistische beweging, de NGO’s, de activisten rond het asielbeleid en de vluchtelingen zelf, samen brengt, stelt ons in staat weerwerk te bieden aan deze racistische razzia’s. We hebben de middelen om ons te organiseren tegen de politie die een instrument is van een politiek die de miserie vergroot.
De vakbonden zouden zich ook publiek moeten uitspreken tegen deze razzia’s en de arbeiders en arbeidsters ondersteunen die weigeren om er hulp aan te bieden (in de eerste plaats de werknemers van Net Brussel die weigeren deel te nemen aan het stelen van de bezittingen van de migranten).
Om te besluiten: het is heel belangrijk ons te verzetten tegen deze razzia’s. Maar we moeten ook opkomen tegen het systeem dat deze onrechtvaardigheid en ongelijkheid creeert. Het openen van de grenzen, vrijheid van beweging en het recht op vestiging voor iedereen, gelijke rechten en de regularisering van alle mensen zonder papieren zijn meer dan ooit centrale eisen om tot een betere samenleving te komen en een einde te maken aan de huidige mensonwaardige en moorddadige politiek.
