Afgelopen zondag organiseerde Hart boven Hart in een 13-tal steden in Vlaanderen samenkomsten, marsen en symbolische acties in solidariteit met de slachtoffers van de aanslagen in Parijs en tegen de haat. In Antwerpen en Gent kwamen 400 à 500 mensen samen, in kleinere steden als Kortrijk, Brugge, Sint-Niklaas, Aalst, Leuven, Hasselt, … telkens een 100, 150 mensen. Niet massaal, maar in het huidige klimaat (om van het weer nog te zwijgen…) zeker niet slecht.
Op al deze acties werd een statement van Hart boven Hard voorgelezen. Verder waren er toespraken en muzikale momenten. Op veel plaatsen werd ook een minuut stilte in acht genomen. Gelijkaardige acties in Brussel en Merchtem werden verboden, net als een soortgelijke mars in Roeselare. Vorig weekend waren in Gent en Antwerpen al honderden mensen samengekomen, in Molenbeek kwamen afgelopen week meer dan 2000 mensen uit de gemeente zelf en de rest van het Brusselse samen.
De boodschap was er een van een sterk afwijzen van het terrorisme van IS, maar ook van islamofobie, racisme, het alles op een securitair beleid zetten. Ook was er een stevige boodschap tegen het deelnemen aan de oorlogen in het Midden-Oosten, en de steun die aan een reeks regimes uit de regio nog steeds wordt verleend. Een stevige blinde plek in de verklaring van Hart boven Hard en de meeste speeches was evenwel het ontbreken van een even sterke aanklacht tegen de terreur van het regime van Assad in Syrië, dat toch ook een zeer sterke verantwoordelijkheid draagt voor de groei van IS.
In de huidige context waarin het loden deken van “Fase 4” van de terrorisme-dreiging in Brussel, en “Fase 3” elders in het land, en de securitaire en anti-democratische maatregelen die er mee gepaard gaan, alle activiteiten van democratische en sociale bewegingen dreigen te verstikken, is elke samenkomst, elke actie, elke demonstratie die hier tegen in gaat, des te belangrijker en waardevoller.
Gewild of niet, het betekent ook dat alle acties en mobilisaties die plaats vinden, of het nu de Klimaatbetoging van 29 november in Oostende is (na het verbod van de betoging in Parijs) of de 24-urenstaking van maandag 23 november in Henegouwen, een “dubbel” karakter krijgen: die van sociaal of ecologisch protest rond hun eigen eisen, die ze terecht niet inslikken of “opschorten” onder druk van terroristen of repressieve aanpak van de overheid, en die van breed democratisch protest tegen dezelfde terreur en repressie. Ze verdienen dan ook, meer dan ooit, en dringender dan ooit, alle steun, en zo groot mogelijke deelname.
Intussen is het ook cruciaal dat de linkerzijde, de arbeidersbeweging, de sociale bewegingen, … zich klaar en duidelijk uitspreken tegen alle beperkingen van de democratische rechten, te beginnen bij ons recht om te manifesteren, actie te voeren, samen te komen, maar ook tegen het alles zetten op meer geld voor politie en leger, het ongeoorloofd aanpakken van elementaire rechten die in het pakket “maatregelen” van de regering vervat zitten (en die nooit zullen volstaan om de voedingsbodem voor de jihadisten en terrorisme weg te nemen, noch zelfs onze veiligheid kunnen waarborgen). En ja, louter verklaringen en analyses schrijven zullen niet volstaan, liefst vroeger dan te laat zullen we hiervoor op straat moeten komen. Met of zonder toelating!
Een fotoreportage (met dank aan Myriam Joos, Ellen Verryt, Jaouad Karim, Raoul Flies)
Antwerpen
Sint-Niklaas
