Solidariteit met het personeel en de vakbonden van de spoorwegen!

De federale regering besliste de dotatie voor de Belgische spoorwegen te verminderen met 3 miljard euro. Bovendien eist de federale regering een verhoging van het jaarlijks rendement met 4 %. Gezien de beschikbare middelen krimpen, betekent dit dat het personeel de rekening krijgt gepresenteerd.

De directies van Infrabel en NMBS willen zo dat het personeel vanaf 1 januari 2016 een tot anderhalf uur per week langer gaat werken. Gratis. Bovendien willen de goedbetaalde managers van Infrabel en NMBS dat het personeelsbestand krimpt met 6000 mensen. De overblijvers zullen langer en harder moeten werken. Deze personeelsinkrimping is een loutere doorrekening van de besparingen en heeft niets te maken met efficiëntiewinst. Dit zal leiden tot kwaliteitsverlies voor de treinreizigers,door op bepaalde treinverbindingen te rijden zonder treinbegeleider. Terecht onderstrepen de vakbonden: de treinbegeleider = uw veiligheid!

Tegelijk worden het personeel en de vakbonden van de spoorwegen geconfronteerd met steeds scherpere aanvallen via de massamedia. Compensatiedagen voor gepresteerde overuren worden ten onrechte voorgesteld als zuivere vakantiedagen. Vergoedingen voor het (noodgedwongen!) uitoefenen van hogere functies worden ten onrechte voorgesteld als loonsverhogingen. Glijdende werkuren – een voorbeeld van flexibiliteit! – worden ten onrechte voorgesteld als zuivere vrije tijd. Sommige premies en vergoedingen worden met de vinger gewezen, terwijl verzuimd wordt te spreken over de lage basislonen. Ook wordt beroep gedaan op plat populistische afgunst over zogenaamd ‘chique’ bedrijfsrestaurants of over het gratis reizen in 1ste klasse, terwijl de (gewone!) bedrijfsrestaurants nog niet eens overal beschikbaar zijn en het gros van het personeel enkel gratis reist in 2de klasse.

Erger is dat heel deze hysterische haatpropaganda verhindert dat het grotere plaatje in beeld komt.

Zo kiest de federale regering er bewust voor om steeds minder te investeren in het openbaar vervoer, terwijl er elk jaar 4 miljard euro beschikbaar is voor de subsidiëring van bedrijfswagens. Nochtans zorgen deze bedrijfswagens er mee voor dat de Belgische autowegen meer en meer dichtslibben in files van meer dan 100 km lang. Nochtans zorgen deze bedrijfswagens mee voor stijgende uitstoot van CO² en dat in tijden van klimaatcrisis. We zwijgen dan nog over de negatieve weerslag van deze files voor de economie in haar geheel.

Bovendien heeft het spoorwegpersoneel de laatste tien jaar al 7000 jobs ingeleverd, terwijl het aantal reizigers in die periode toenam met 36%! Het aantal investeringen in het rijdend materieel nam in die periode ook systematisch af. Geen wonder dat er dikwijls vertragingen optraden. Geen wonder ook dat de lapmiddelen om daaraan te verhelpen – zoals het verlengen van het traject der treinen om die vertragingen te maskeren – weinig zoden aan de dijk zetten.

De bedoeling lijkt dan ook duidelijk: zorg dat de spoorwegen te weinig middelen krijgen, stel onmogelijke eisen, stel daarna vast dat de spoorwegen ‘niet kunnen voldoen aan de behoeften’ en ga dan over tot privatisering. Dat de reizigers zo van de drup in de regen terecht komen, heeft verder geen belang!

Het mag duidelijk zijn dat het personeel en de vakbonden van de spoorwegen meer dan genoeg redenen hebben om zich te verzetten tegen deze kortzichtige en nefaste politiek. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de regering alles op alles zet om dit verzet nu reeds te smoren in de kiem.

Zo wil de regering een systeem invoeren van zogenaamd ‘minimale dienstverlening’. Daarmee zou zij naar eigen zeggen enkel willen zorgen dat een minimaal aantal treinen steeds zou uitrijden, ook in geval van staking.

De regering laat zich daarbij niet afleiden door een aantal ‘details’. Zo kan men met de voorgestelde ‘minimale dienstverlening’ de veiligheid van de reizigers niet langer garanderen. Evenmin kan men het recht op staken voor alle werknemers van de spoorwegen nog garanderen. Bovendien verbieden internationale verdragen dergelijke aantastingen van het stakingsrecht.

De ware bedoeling van de regering is het breken van de kracht van de vakbonden van het spoorpersoneel!

Het is tijd om in te gaan tegen de hysterische haatpropaganda van de regering. Het is tijd om te beseffen dat een aanval op de collega’s van de spoorwegen slechts een voorbode is van verdere aanvallen op ons allemaal. Het is tijd om op te komen voor echte alternatieven voor de crisis van mobiliteit en milieu:

• schrap de subsidies voor bedrijfswagens!
• investeer in het openbaar vervoer!
• verhoog het aantal en de frequentie van de treinen!
• verbeter de tewerkstelling bij de spoorwegen!
• maak het openbaar vervoer voor de meeste gebruikers opnieuw gratis!
• weiger de privatisering van de spoorwegen!
• steun de stakingen van de spoorwegvakbonden!