De vakbondsmilitanten gaven massaal gehoor aan de oproep van het gemeenschappelijk vakbondsfront om op 24 november in vier provincies van het land te staken (Antwerpen, Henegouwen, Limburg en Luxemburg). In Henegouwen werd de actie bijzonder goed opgevolgd. Een verslag van onze correspondenten ter plaatse.
Charleroi: massaal in staking
Vanaf zondagavond stonden de stakingsposten klaar aan het station Charleroi Zuid, geen enkele trein reed uit. Vanaf middernacht stelden de stakers zich op om de uitgang van het sorteercentrum van Bpost te blokkeren, op de industriezone van Heppignies. Voor het ochtendgloren stonden er piketten voor alle bedrijven en waren de industriezones afgezet. Er was veel volk op de pikketten, niet enkel vakbondsmilitanten, maar ook veel gewone leden. Van Fleurus tot Gosselies, via Heppignies, Ransart en Jumet, was alles afgezet. De beweging was algemeen, er waren heel weinig werkwilligen. De grootwarenhuizen en scholen waren dicht, het gebouw van de belastingen lag plat, er was geen bus te zien in de straten. De toegang tot de luchthaven van Gosselies is geblokkeerd: reizigers mogen door, maar te voet. Een paar mensen reageren opgewonden, maar er is ook veel begrip voor de acties.
Op het moment dat we dit schrijven lopen er nog steeds groepen stakers door de straten van de stad en de omgeving. Dikwijls in gemeenschappelijk front, de vakbonden beslisten immers, voor de allereerste keer, een gezamenlijk stakingscentrum op te zetten, op 24 november bij het ACV, op 15 december bij het ABVV. Daar komen de vragen toe om pikketten te versterken, en wordt dat gezamenlijk, in eenheid, georganiseerd. Er is koffie, croissants, veel ambiance, maar ook uiterste vastberadendheid. Of het nu aan de stakersposten of in het actiecentrum is, levendige discussies zijn er overal: over de regeringsmaatregelen, over de politiek à la Reagan-Thatcher, over de rol van de PS, die de weg voor rechts effende, over het actieplan van de bonden en het vervolg, over de achteruitgang van de arbeidsomstandigheden, over het alternatief dat we willen,…
Mons: “We gaan de strijd nog moeten opvoeren”
Ook in de streek van Mons reden er geen treinen en bleven de meeste bussen in het depot. De administratieve gebouwen van de Stad Mons waren al van heel vroeg in de ochtend geblokkeerd door stakers, ondanks de aanwezigheid van directieleden die “de lijst kwamen opnemen van werkwilligen”. De administratieve gebouwen van de NMBS, de Waalse vervoersmaatschappij TEC en de Forem (tegenhanger van de VDAB) waren geblokkeerd, dikwijls al vanaf 4u s’ochtends.
Ook het winkelcentrum van Grands-Près en omgeving waren onbereikbaar. Aan verschillende toegangen tot de stad stonden filterblokkades. Al deze acties vonden op een rustige, gezellige manier plaats: ziekenwagens, verplegend personeel of artsen werden direct doorgelaten. Ondanks alles waren er toch een paar incidenten in de regio, toen een paar aoutomobilisten door de stakersposten wilden rijden, wat voor een paar gewonden onder de stakers heeft gezorgd.
In Frameries waren de industriezone van Crachet en het rond punt van Quatre Pavés afgezet door de stakers. Bij Doosan, een bedrijf waar momenteel de procedure Renault loopt, hadden strijdbare arbeiders hekkens opgesteld over de baan. Die van Bridgestone haddden dan weer alle ingangswegen tot de industriezone afgezet.
La Louvière: goede mobilisatie, veel stakersposten
Ook in La Louvière werd de staking een succes. De ACOD organiseerde een algemene vergadering voor alle sectoren. De zaal zat bomvol en er was een grote wil om de strijd verder te zetten. De komende maandagen worden er intersectoriële vergaderingen met beslissingsrecht voorzien om de nationale stakingsdag van 15 december zo goed mogelijk voor te bereiden, maar ook om het verdere verloop van de acties daarna te bekijken. Overal was veel vastberadendheid te merken, nogal wat aanwezigen merkten op dat we het niet bij het huidige actieplan mogen laten en de acties nog moeten opdrijven.
Het is hoog tijd om in actie te schieten, er kan geen sprake zijn om nu te “landen”, dat is het idee van de stakers. Iedereen is zich heel bewust van de inzet: niet alleen van de regeringsmaatregelen, maar ook van de mate waarin heel de positie van de vakbeweging onder vuur ligt. De Wever-Michel willen het syndicalisme duurzaam buiten spel zetten en verzwakken. Het patronaat steunt voluit de regering en de regering steunt voluit op het patronaat. In bepaalde bedrijven is het aandeel interimarbeiders en mensen die voor onderaannemingen werken al zodanig hoog dat de krachtsverhoudingen nu al enorm achteruit zijn gegaan. Bij AGC-Fleurus bijvoorbeeld werkt vandaag meer dan een derde van de arbeiders met een interimcontract. We mogen niet meer plooien, anders riskeren de krachtsverhoudingen volledig ten gunste van de bazen om te slaan. Dat gevoel leeft heel erg.
Ons pamflet werd heel goed ontvangen en lokte heel wat discussie uit met vakbondsmilitanten. We hadden een tiental video-interviews met militanten en vakbondsverantwoordelijken. Wat ze vertelden, zegt veel over de strijdbaarheid en de luciditeit van de mensen die in Henegouwen de beweging tegen Michel-De Wever en hun asociaal beleid trekken.
