Vijf jaar geleden begon de Syrische revolutie, met eisen voor vrijheid, sociale rechtvaardigheid en waardigheid tegen het wrede regime van de familie Assad. De gebeurtenissen maakten deel uit van een breder regionaal revolutionair proces dat aanvatte in Tunesië en oversloeg naar Noord-Afrika en het Midden-Oosten, en een voorbeeld werd voor strijd van onderuit in de hele wereld. Dit jaar in maart, tijdens het staakt-het-vuren, waren er in bevrijd Syrië elke vrijdag opnieuw honderden betogingen met dezelfde eisen. Een goed voorbeeld van het overleven van democratische krachten in het land zijn de recente betogingen in Maarat Al Naaman tegen Assad, Al Nusra en Daesh. Hetzelfde kan gezegd worden van Kanfranbel of van de Witte Helmen die dagelijks hun leven op het spel zetten om mensen te redden van bombardementen.
De bevolking van Syrië werd snel geconfronteerd met de meest gewelddadige contrarevolutie sinds decennia. Het Assad-regime en zijn geallieerden, met name de Iraanse Pasdaran, Russische straaljagers, Hezbollah en andere sektarische milities van Irak en Afghanistan, gebruiken alle soorten wapens om de democratische revolte af te straffen: van vatbommen tot sluipschutters, massa – foltering, blokkades, sektarische slachtingen en chemische wapens. Meer dan 500.000 mensen werden gedood door het regime van Assad en zijn geallieerden, dat verantwoordelijk is voor 95% van de burgerdoden. Meer dan 10 miljoen mensen, ofwel de helft van de bevolking, werd verplaatst of ontvluchtte Syrië naar buurlanden.
In 2011 bevrijdde Assad djihadisten uit zijn gevangenissen en daarna liet hij de groeiende kanker van Daesh ongemoeid, met als duidelijke doelstelling om de geest van de revolutie dat “het Syrische volk is één” zong en het Vrije Syrische Leger te vernietigen en om sektarisme in het land te verspreiden. Assad en Daesh hebben elkaar nodig voor propaganda, maar ook om militaire redenen. Ze dromen er beiden van om over te blijven als de laatste twee opties in Syrië. Ondanks de mythen hieromtrent, heeft Assad Israël toegelaten om meermaals in Syrië toe te slaan zonder een vinger uit te strekken. Zijn regime onderdrukte ook op gewelddadige wijze Koerden in 2004 en is geen echte vriend van enige bevrijdingsstrijd. Er is geen excuus voor Assads misdaden tegen de mensheid.
Deze veelzijdige en extreem gewelddadige contrarevolutie belangt ons allen aan. Elke globale en regionale macht is op één of andere manier gekant tegen een werkelijk democratisch en niet – sektarisch Syrië. Dit geldt ook voor de VS die enkel focust op Daesh en een deal wil sluiten met Rusland, voor de reactionaire regimes van Saudi-Arabië en Qatar die de confessionalisering van de revolutie aanmoedigden, of voor Turkije dat gekant is tegen een Koerdische autonomie in het Noorden, een schandelijk akkoord sloot met de EU om vluchtelingen tegen te houden en aanhangers van Daesh doorlaat naar Syrië. Menselijke solidariteit en internationalisme doen ons begrijpen hoe de contrarevolutie duizenden vluchtelingen de dood instuurt op weg naar Europa, hoe dit de criminele bendes van Daesh voedt en daden van massageweld doet toenemen en hoe de politiestaat en extreem-rechts in veel van onze landen een opmars maken.
Als jonge internationalisten weigeren we te kiezen tussen imperialistische rivalen en de reactionaire alternatieven van Assad en Daesh en bevestigen we onze steun aan de strijdende bevolking van Syrië, aan de overblijvende structuren van zelforganisatie die het overleven en de vrijheden van honderdduizenden Syriërs verzekeren en aan de democratische brigades die overleefden ondanks de erg ongelijke militaire krachtsverhoudingen.
Vandaag leven 1,4 miljoen mensen onder blokkade in Syrië. Ze hebben een tekort aan voedsel, medische zorgen, drinkbaar water en andere basisbehoeften. Ze zijn bovendien afgesneden van de buitenwereld. Sinds midden juli werd de laatste toegangsweg van het oostelijke deel van Aleppo afgesneden door de pro Assad – krachten, waardoor 300.000 mensen dreigen te verhongeren. Tegelijkertijd wordt de stad van Daraya bedreigd door de invasie van de pro – Assad – krachten en dreigt een bloedbad. De VN zelf werkt schandelijk samen met de “kniel of sterf” politiek van het regime Assad door geen humanitaire hulp te verlenen.
De enige stap voorwaarts bestaan erin komaf te maken met het regime van Assad en een seculier en democratisch regime te ondersteunen dat sociale rechtvaardigheid verzekert voor de bevolking en zelfbeschikking voor het Koerdische volk. Het 33e Internationaal Jongerenkamp, dat dit jaar plaats vond in Catalonië, beantwoordt de roep van het Syrische volk voor solidariteit en eist:
– Een onmiddellijke stopzetting van alle bombardementen, in het bijzonder van medische installaties;
– Een onmiddellijke stopzetting van de blokkade;
– De opening van de grenzen en materiële steun aan de vluchtelingen;
– Onmiddellijke toegang voor humanitaire hulp in de gebieden onder blokkade: zend hulp, geen bommen;
– Alle nodige materiële hulp voor de democratische structuren en krachten van Syrië.
