Het is zover. De 100% rechtse federale regering in wording heeft officieel aangekondigd dat ze onze lonen gaat verminderen, onze pensioenen zal aanvallen, massa’s jobs zal vernietigen.Ongewenste vreemdelingen worden verjaagd, gratis arbeid door vrouwen aangemoedigd, “misbruiken” door werklozen en migranten hard aangepakt.
De heilige competitiviteit met de buurlanden wordt hersteld. In ruil krijgen we peanuts: een paar tientallen miljoenen belasting van het patrimonium en de belofte van sociaal overleg dat enkel zal mogen gaan over de uitvoeringsmodaliteiten van al besliste maatregelen. De gevolgen van al deze maatregelen zullen voor 99% van de bevolking decennia lang voelbaar zijn, maar, zo zeggen ze in de Wetstraat, het begrotingsevenwicht moet nu eenmaal in 2018 bereikt worden.
100% rechts, 100% verwerpelijk
De lijst van antisociale maatregelen die bekend raken in de pers wordt steed langer. Een overzicht. Alvast onze excuses aan wie er misselijk van wordt…
Lonen op de schop
Bovenop de indexsprong, die “sociaal gecorrigeerd” zou worden om de laagste inkomens te sparen, een indexsprong waarvan de 2,5 miljard opbrengst integraal naar de bedrijven zou gaan, raken ook de verhoging van de BTW en de accijnzen op diesel, alcohol en tabak rechtreeks aan ons inkomen.
De aangekondigde herziening van de wet van 1996 laat bovendien weinig goeds vermoeden voor de lonen de komende periode. Bij het volgend Interprofessioneel Akkoord riskeren we gekonfronteerd te worden met een wettelijk opgelegde loonstop tot 2018. Daarbovenop komt nog een nieuwe verlaging van de patronale bijdragen van een miljard euro. Middelen die verdwijnen voor ons gezamenlijk uitgesteld loon, de sociale zekerheid. Een maatregel die overigens in het verlengde ligt van wat ook de regering Di Rupo al deed.
Achteruitgang van onze arbeidsvoorwaarden
De privatisering van Bpost en Belgacom zal worden versneld, nog maar eens een stap in het uithollen van het statuut van de werknemers in deze voormalige openbare bedrijven.
De annualisering van de arbeidstijd zal leiden tot ofwel het aanvaarden van het opstapelen van overuren, ofwel verplichte arbeidsduurvermindering met loonverlies wanneer de baas het wil. Of dat in overeenstemming is met ons privé-leven of ons inkomen zal hen worst wezen. Veel werk zal nog precairder worden: studentenarbeid wordt versoepeld en in de horeca wordt het aantal overuren dat gewerkt mag worden verdubbeld, van 180 naar 360.
Onze sociale zekerheid wordt verder afgebroken
De rechtse kamikazeregering zal ons in de nabije toekomst laten werken tot 67 jaar. Nochtans had geen enkele van de partijen van de coalitie een verlenging van de pensioenleeftijd in haar verkiezingsprogramma staan. “Democratie”, zei u? De leeftijdsgrens voor vervroegd pensioen en het vroegere brugpensioen wordt opgetrokken tot 63 jaar en ten vroegste 62 jaar, 60 jaar voor de speciale regime’s (bouw, nachtarbeid) en bedrijven in herstructurering.
De werklozen die ook onder de regering Di Rupo al hard werden aangepakt, krijgen er “enkel” een maatregel bovenop die we sinds WO II niet meer meemaakten: twee halve dagen dwangarbeid, een maatregel die zeker zal leiden tot het verdwijnen van volwaardige, correct betaalde banen.
Onze vrije tijd en onze openbare diensten naar de knoppen
De regering pakt er mee uit dat ze het tijdskrediet om te zorgen voor ouderen en zieke kinderen uitbreidt. Tegelijk schaft ze wel het tijdskrediet zonder motief af. Op die manier wordt ons een kans om wat ademruimte te krijgen in onze beroepsloopbaan afgenomen, terwijl vrouwen – de grote meerderheid bij degenen die tijdskrediet opnemen – meer tijd krijgen om thuis zorgtaken op te nemen.
Dat komt goed uit, want tegelijk wordt de groeinorm voor de gezondheidszorg met twee miljard verminderd, wat kwalitatief slechtere, duurdere, en dus minder toegankelijke zorg zal meebrengen. Deze logica laat bovendien toe om te besparen op nochtans broodnodige investeringen in openbare voorzieningen als kinderopvang of rusthuizen.
Voorrang aan oorlog, niet aan het redden van het klimaat
Op een moment dat bekend raakt dat 600 000 Belgen geraakt zullen worden door de stijging van de zeespiegel tegen het eind van deze eeuw, heeft de nieuwe regering absoluut niets te vertellen over eventuele maatregelen tegen de klimaatsverandering. Ze neemt ook geen enkel initiatief om de overgang naar een energiesysteem gebaseerd op hernieuwbare brandstoffen te organiseren. Wat ze wel besliste is het openhouden van de verouderde kerncentrales Doel 1 en Doel 2 tot 2025 in plaats van 2015 zoals voorzien was. GDF-Suez zal er wel bij varen.
De rechtse regering houdt zich wel aan een engagement van een andere orde: oorlog voeren samen met de bondgenoten van de NATO. Ze besteden 4 miljard aan nieuwe gevechtsvliegtuigen, 16 miljoen per maand aan de campagne in Irak.
Fort België sterker bewaakt
Rechts zou rechts niet zijn als ze zich niet tegen de migranten zouden richten. In naam van de strijd tegen “misbruiken”, natuurlijk. Leve de stigmatisering! In de toekomst is er geen enkele collectieve regularisering meer mogelijk. Betere informatie-uitwisseling tussen de verschillende departementen moet toelaten de jacht op mensen zonder papieren op te drijven. Er komen meer gesloten centra en er zal ook op privé-bedrijven beroep kunnen worden gedaan om uitwijzingen uit te voeren.
Besparingsbeleid indachtig zullen eventuele beroepsinkomsten van asielaanvragers worden belast en wordt er een “rolrecht” gevraagd voor elke aanvraag tot verblijfsvergunning bij de Dienst Vreemdelingenzaken. Het wordt makkelijker gemaakt om de Belgische nationaliteit te verkijgen op basis van “economische verdiensten”. Rijken, wees welkom! Tegelijk wordt het makkelijker gemaakt de Belgische nationaliteit af te nemen en komt er de mogelijkheid om niet-Belgen de toegang tot het territorium te ontzeggen als straf.
Het regeerakkoord besteedt ook veel aandacht aan het repressieve luik. En het is straffe kost: meer politie en camera’s in de straten, ontruimen van kraakpanden, zero tolerantie voor druggebruik in het openbaar, mogelijkheid om het leger in te zetten voor surveillance-opdrachten, strafbaar maken van deelname aan bepaalde buitenlandse conflicten, enz.
Eenheid tegen rechts? Ja, maar met een linkse koers!
Op het ABVV-congres van afgelopen week beloofde Rudy De Leeuw de start van het verzet. Hij mikt daarbij op een breed front. Een erg breed front zelfs, waarvan ook de PS deel zou uitmaken… Een PS die in Wallonië en Brussel nog steeds mee de macht uitmaakt, en met de regering Di Rupo mee de weg effende voor stevig rechts met haar sociaal onrechtvaardige besparingsbeleid. Op heel wat terreinen zal de regering Michel I niets anders doen dan het vorige beleid voortzetten en uitdiepen (morrelen aan de index, loonstop, een hervorming van het werkloosheidsstelsel die tegen eind 2015 voor 60 000 uitsluitingen zal gezorgd hebben, het buitenspel zetten van de vakbonden en het sociaal overleg, vooral als het gaat over de verlenging van de beroepsloopbaan).
Laat ons duidelijk zijn: tegen de rechtse pletwals is zo breed mogelijke eenheid noodzakelijk. Maar eenheid om wat te doen? Het komt er op aan de sociale achteruitgang een halt toe te roepen en zo de weg vrij te maken voor een andere politiek. Dat kan enkel lukken door een massale mobilisatie van de werkende bevolking, op nationale schaal. Volgehouden verzet tegen alle besparingsmaatregelen en voor een sociaal noodplan, daar hebben we nood aan.
Dit kan enkel lukken in gemeenschappelijk front ACV-ABVV, Vlamingen en Franstaligen, van basis tot top. De arbeidersbeweging moet alle partijen die zich tot de linkerzijde rekenen aanspreken op basis van haar eigen syndicaal programma voor een breuk met het beleid van sociale afbraak, zonder toegevingen te doen.
Tegenover zulke aanpak helpt het nieuw leven inblazen van de Socialistische Gemeenschappelijke Actie (SGA, de samenwerking van PS, sp.a, socialistische mutualiteiten en het ABVV) door de top van het ABVV enkel de sociaaldemocratie om haar blazoen op te poetsen in de hoop opnieuw mee op het federaal niveau mee te mogen regeren en het bezuinigingsbeleid mee uit te voeren eenmaal rechts het vuilste werk heeft opgeknapt.
Bovendien, in plaats van het ACV te helpen zich los te maken van de CD&V die het moeilijk heeft om zich als sociaal gezicht van een coalitie met de N-VA voor te stellen, speelt zulke strategie ook in de kaart van de leiding van Beweging.net (het vroegere ACW) en haar “politieke vrienden”, voor wie de regeringsdeelname voorrang heeft op het verdedigen van de belangen van de werkende bevolking. De aanpak van de SGA verdeelt de arbeidersbeweging, en riskeert ook de communautaire verdeeldheid te vergroten.
Hoog tijd voor sociaal verzet en een links politiek alternatief
De federale regering is nog niet helemaal gevormd, maar we weten al welke taken er voor het echt linkse politieke en sociale verzet klaar liggen. Om te beginnen moeten we overal het sociale verzet helpen organiseren en ondersteunen om de besparingen op onze kap tegen te houden en de rechtse regering zo snel mogelijk ten val te brengen. Er is nood aan een antwoord op niveau van de aanvallen, waarbij we zelf in het offensief moeten durven gaan rond onze eigen eisen.
De syndicale linkerzijde doet er goed aan zich te herinneren dat indertijd de regering Tindemans werd verjaagd door een golf van “vrijdagstakingen” die wekelijks in gemeenschappelijk vakbondsfront in een Waalse en Vlaamse provincie samen werden georganiseerd. We hebben meer dan ooit nood aan een strijdbaar aktieplan dat vertrekt van de verzuchtingen en eisen van de werkende klasse. Om de eisen en het actieplan uit te werken en hard te maken, hebben we meer dan ooit brede democratie in onze vakbonden nodig. Dat is wat de SAP-LCR, samen met anderen, zal verdedigen op de Protestparade van 19 oktober.
We zullen er ook die andere hoogstdringende kwestie naar voor brengen: het werk maken van een gemeenschappelijk politiek antikapitalistisch alternatief in België, waarvoor de samenwerking in PTB-GO (Gauche d’Ouverture), en het succes dat deze meebracht qua verkozenen, een aanzet betekende die niet mag verkwanseld worden. De PVDA draagt hier een grote verantwoordelijkheid.
De heersende klasse loopt vandaag over van zelfvertrouwen om hard en snel de werkende bevolking, met of zonder job, met of zonder papieren, te raken. De regering is enkel een werktuig in haar dienst, een kaart die kan worden getrokken wanneer het hen uitkomt en kan worden weggegooid als ze uitgespeeld is. De partijen die mee het kapitalisme in krisis beheren zijn geen geloofwaardig alternatief voor de gewone mensen. Aan ons allen om mee een echt links alternatief op te bouwen. Het is dringend en hoogstnodig!
