Politiek… politici… het zijn woorden die voor velen een wrange bijsmaak hebben gekregen, op zijn zachtst gezegd. Steeds minder mensen geloven dat we voor wezenlijke oplossingen voor de problemen in onze samenleving bij de politici moeten zijn.
En toch : zonder politici geen beleid. We leven in een democratisch land dus we mogen, nee, we moeten zelfs kiezen voor dat beleid. Daartoe geven we meer of minder bewust op tijd en stond onze stem in het stemhokje … een stem van de stille hoop dat er iets positiefs mee gaat gebeuren, haast tegen beter weten in. Met een beetje geluk worden we dan weer voor een paar jaar geregeerd.
De manier waarop er tegenwoordig aan politiek gedaan wordt in ons land en in de wijde wereld is niet bepaald uitnodigend voor de verontwaardigde, teleurgestelde, rechtvaardigheid en bestaanszekerheid verlangende Jan met de Pet.
Jan kan zijn verontwaardiging misschien nog wel ventileren in zijn vriendenkring, in het beste geval zijn ei leggen ergens bij het middenveld (lees : bij de vakbond eens gaan horen wat zijn rechten nu eigenlijk zijn), meedoen aan een protestactie hier of daar, maar komt toch van een kale kermis thuis.
Ik weet hoe het voelt om Jan met de Pet te zijn … ik ben dat ook heel lang geweest. En omdat ik nogal een terriër ben vond ik mijn uitlaatklep in allerlei vormen van activisme.
Maar enkel met de vuist op tafel slaan en roepen ‘ik ben hier niet akkoord mee’ is me net iets te weinig. Ik wilde mij zo graag écht kunnen inzetten voor verandering… dus besloot ik in 2012 om eens naar de Antikapitalistische Lenteschool van de SAP (Socialistische Arbeiderspartij) te gaan. Ik had inmiddels het boek ‘Hoe durven ze’ van Peter Mertens gelezen en was prettig verrast toen ik hem er live hoorde spreken. De inhoud van de activiteiten op de Lenteschool resoneerde zeer met mijn eigen visie op wat er schort in de samenleving en ik pikte er heel wat zinvolle informatie op.
De SAP is zowel in België als ook op internationaal vlak zeer strijdlustig en solidair met … jawel… met Jan met de Pet, zelfs al heeft Jan een niet zo ‘inlands’ klinkende naam. Bij de SAP hebben vrouwen en het feminisme als vanzelfsprekend een luide stem, … ook daar kan ik me zeer in vinden.
De PVDA anderzijds (waarvan Peter Mertens de voorzitter is) draagt weer op andere manieren mijn goedkeuring weg : de artsen voor het volk, de recente enquête waarin aan 41.420 mensen gevraagd werd wat hun prioriteiten zijn voor een welvarende samenleving, … een heel andere sfeer dan bij de SAP, en toch … zo dicht bij elkaar.
Gaandeweg ontdekte ik dat ik een zogenaamd ‘links’- denker ben. In feite is links de algemene noemer van het ‘tegengewicht’ voor de steeds schrijnender sociale onrechtvaardigheid die door het zogenaamde centrum en rechts gecreëerd of oogluikend toegelaten wordt. Links heet het tegengewicht tegen de neo-liberale krachten en hun tactieken om de macht te grijpen en om over Jan met de Pet te kunnen heersen en zich ten koste van hem te kunnen verrijken.
In onze zogenaamde democratie is maar weinig zin voor ‘broederlijk delen’ meer. Het is veel meer ‘ikke, ikke en de rest mag stikken’ geworden. De solidariteit in onze maatschappij raakt bedolven onder de pletwals van politieke macht en mediamanipulatie. Dit alles druist fundamenteel en compleet tegen mijn dieperliggende visies in, visies die ik zowel privé als in mijn functie als hulpverlener in mijn praktijk hanteer.
De SAP is een kleine partij, de PVDA ook maar iets groter… maar het vervulde mij met vreugde toen ik vernam dat ze voor de komende verkiezingen de handen in elkaar hebben geslagen waarbij kandidaten van de SAP op de lijsten van PVDA kunnen staan. In mijn stille bedenkingen kwam ik tot de vaststelling dat ook ik de PVDA zou willen steunen… ik kwam zelfs tot de conclusie dat als er al een partij bestond voor wie ik bereid zou zijn om het vaandel te voeren het de PVDA zou zijn. Ik was zelf verbaasd over die rare gedachten die in me opkwamen, op het linkse pad.
En toen kwam tot mijn nog grotere verbazing de vraag van de SAP of ik bereid zou zijn om als SAP kandidaat op de kieslijst van de PVDA te staan! Wat een mooie manier om mijn stille engagement voor beide partijen in praktijk om te zetten… ik heb dan ook niet lang moeten nadenken en heb de uitdaging aangenomen.
Ik ben er van overtuigd dat een links antwoord het enige gezonde antwoord is op de mensonterende verrechtsing van onze samenleving. Het is hoogste tijd dat linkse partijen hun handen in elkaar slaan en er voor zorgen dat de stem van Jan met de Pet weerklinkt in ons beleid. Politiek zou geen vies woord moeten zijn, maar een werkwoord, een activiteit uitgeoefend door wijze mensen die de belangen van ELKE burger, en vooral van de zwakste burger – ongeacht zijn aard, afkomst of ras – durven behartigen.
Hiervoor wil ik mij inzetten : voor een politiek en een beleid dat staat voor menselijke waardigheid, solidariteit en welzijn voor iedereen.
Loesja Klimczak is kandidate voor de SAP op de lijst voor het Vlaams Parlement van PVDA+ in Limburg bij de verkiezingen van mei 2014.
Meer weten? Op zaterdag 22 februari stelt de SAP haar campagne en haar kandidaten op PVDA+ voor in Limburg.
