In De Morgen van 06/05/14 (1) zien we de uitspraak van een vrouwelijke rechter in de VS dat een meisje van 14 niet verkracht kan worden omdat ze al drie sekspartners heeft gehad, al een baby kreeg en dat de 20-jarige verkrachter geen typische aanrander is. Het verhaal is uiteraard een verhaal uit tweede hand. Maar het klinkt o zo bekend. Wat leert ons een dergelijk bericht?
De personages in dit verhaal zijn: een jong meisje, een veel oudere verkrachter en een rechter van het vrouwelijk geslacht.
Verkrachting
Verkrachting is iemand met geweld dwingen tot seks. Het gaat om seksueel geweld. Hoeveel partners de verkrachte persoon heeft gehad doet er niet toe. Ook een prostituee kan verkracht worden. Ook iemand die aanvankelijk instemde met vrijen maar tot ongewenste seksuele handelingen gedwongen wordt. Ook iemand die schaars gekleed is of gedronken heeft of zich seksueel uitdagend gedraagt. Sleutelwoorden zijn geweld (dwang) en ongewenst.
Het jonge meisje
Waarom zou een jong meisje met seksuele ervaring geen slachtoffer van verkrachting kunnen zijn? Omdat die seksuele ervaring haar verdacht maakt? Omdat jonge meisjes onschuldig en ongerept horen te zijn? Omdat haar seksuele ervaring haar hoe dan ook schuldig maakt? Schuldig aan het verstoren van de gangbare seksuele moraal, waaraan een netjes gehuwde vrouw met seksuele ervaring zich niet schuldig maakt? Is het meisje daarom loslopend wild en de gehuwde vrouw niet? Is het meisje een seksueel bezoedeld wezen, dat het klappen van de zweep kent en dat nog wat bezoedeling bij kan nemen, zonder fysisch en psychisch gehavend te worden en de gehuwde vrouw niet?
Het moet zijn dat dit soort bedenkelijke overwegingen het brein van de rechter helemaal heeft doen tilt slagen: de promiscuïteit van het meisje dient om het essentiële feit van de seksuele geweldpleging te minimaliseren.
De 20-jarige verkrachter
Wat is een typische aanrander of verkrachter? Wanneer noemen we een jongeman een verkrachter? Wanneer hij iemand verkracht heeft, punt uit zou men denken. Of pas wanneer hij het profiel heeft van “een typische verkrachter”, wat dat ook moge zijn. Zoiets als die mythische gore vent in de bosjes?
En wanneer is een jonge man die een jong meisje verkracht geen typische verkrachter? Als het jonge meisje al seksuele ervaring heeft gehad?
De rechter die ook nog vrouw is
Het krantenbericht over deze zaak vermeldt, met foto en al, dat het om een vrouwelijke rechter gaat. Waarom? Verwacht men automatisch van een vrouw meer solidariteit of begrip voor een vrouwelijk slachtoffer? Gaat het er bij rechtspraak dan niet vooral om een zo objectief mogelijk oordeel te vellen, ongeacht het geslacht van de rechter?
Veel belangrijker dan het geslacht van de rechter, dat er niet zou mogen toe doen, is het feit dat de heersende seksistische dubbele moraal eens te meer het objectief denkvermogen van een rechter vertroebeld heeft. Meisjes en vrouwen die niet in de pas lopen hebben het zelf gezocht als ze verkracht worden. Meisjes en vrouwen die in de pas lopen zijn de échte slachtoffers. Waarom?
Zouden de trots en de positie van de vader of echtgenoot daar voor iets tussen zitten? Meer dan het welzijn van de meisjes en vrouwen zelf? Het valt te vrezen! Onze samenleving is nog door en door patriarchaal en bij dergelijke uitspraken komt dat duidelijk aan de oppervlakte.
Noot:
