Het volgende document werd bediscussieerd op het congres van Solidarity, een revolutionair-socialistische organisatie in de VS die vriendschappelijke banden onderhoudt met de 4e Internationale, dat in het weekend van 25-26 juli plaats vond. De tekst werd bij meerderheid goedgekeurd, samen met een bijvoegsel dat stelt dat Solidarity ook vele leden heeft die lid zijn van de Green Party (de Amerikaanse groenen) en dat zij ook hun werk en de campagne van Jill Stein, presidentskandidate van de groenen, steunen. Deze resolutie is bedoeld om een benadering uit te tekenen voor de campagne van Sanders en zijn aanhangers, en niet als een evaluatie van Sanders zelf of zijn politieke opvattingen.
Solidarity begrijpt de strategische noodzaak om een massabasis te organiseren voor onafhankelijke politieke actie door de arbeidersklasse, een alternatief dat werkende mensen, de onafhankelijke sociale bewegingen en organisaties van onderdrukten verenigt die in strijd zijn voor hun eigen gezamenlijke belangen tegen het kapitalisme en zijn politieke vertegenwoordigers. In tegenstelling tot diegenen binnen de linkerzijde die de Democratic Party (DP)beschouwen als een minder kwaad dat van binnenuit kan worden beïnvloed, beschouwen wij de Democratic Party als niet hervormbaar en toegewijd om het neoliberale project van het kapitaal op te leggen. De geschiedenis heeft maar al te vaak aangetoond dat de DP het kerkhof van de sociale bewegingen blijft. Wij verwerpen het idee dat we aangetrokken zijn door de glibberige helling van de DP-politiek.
Niettemin , elke betekenisvolle vooruitgang in de richting van een onafhankelijke politiek van de werkende klasse vereist een breuk van de massabasis van de DP. Als een “besparingen-eerst”-partij heeft het “minste kwaad”-idee veel van zijn pluimen verloren. We gaan absoluut niet akkoord met Bernie Sanders’ benadering van zijn kandidatuur in de Democratische voorverkiezing en zijn pleidooi om de partijnominatie te steunen. Hoe dan ook, het zou een vergissing zijn van links om de enorme betekenis en potentieel niet te erkennen dat samengaat met de miljoenen mensen die zich rond zijn kampanje scharen in het vooruitzicht te strijden tegen de Amerikaanse bedrijfswereld en wat zij beschouwen als de gijzeling van het democratische proces.
Ondanks Sanders’ kandidatuur als Democraat, waarderen wij de betekenis van de massale steun die hij krijgt voor zijn basisboodschap. Dat is de boodschap van Occupy –de 99% tegen de 1%- die bewijst dat acht jaar van verwoestende recessie en toenemende neoliberale besparingen onder aanvoering van de Obama regering, zeer levendig is en diep geworteld is in het bewustzijn van brede lagen van de Amerikaanse bevolking. Dit is zeer zeker het geval bij jonge mensen die nu te maken krijgen met nationale verkiezingspolitiek die geïnspireerd is door Sanders’ boodschap.
We verwelkomen deze opleving van een geest die terug wil slaan, en wij streven ernaar om samen te werken rond punten die hij ter sprake brengt, terwijl wij tegelijk benadrukken dat de DP-richting een doodlopend straatje is; en tegelijkertijd willen we proberen deze mensen te overtuigen van de noodzaak van onafhankelijke politiek en bewegingen op te bouwen die de maatschappij kunnen veranderen. Wij stimuleren leden van Solidaity, zij die we kunnen beïnvloeden, als ook andere socialistische revolutionairen, om wegen te vinden om in verbinding te komen met de miljoenen die aangetrokken zijn geweest door de campagne van Sanders, van wie het merendeel geen geduld zal hebben voor het DP-establishment, en nog minder zichzelf een gevecht zien aangaan om het leiderschap van de partij te bekomen.
Dit is een sleutelpubliek om in contact mee te komen en samen stappen te zetten als we hiermee een doorbraak kunnen bewerkstelligen voor een linkse onafhankelijke politiek. Veel van Sanders’ aanhangers zijn al betrokken in, of kunnen gewonnen worden voor, het organiseren van goed draaiende onafhankelijke anti-besparings- en andere sociale bewegingen, in lokale onafhankelijke verkiezingscampagnes, en in de onvoldragen poging van de Green Party om een nationale onafhankelijke partij/beweging op te bouwen.
Wij steunen de achterban die strijd levert in de arbeidersbeweging, zoals de onafhankelijke “grassroots” Labor for Bernie beweging, die zich rond deze verkiezingen aan het vormen is. Zij bieden de kans om te discussiëren over welk programma en welke doelstellingen de arbeidersbeweging als politieke keuzes nodig heeft. De rebellie en de afkeer voor bureaucratisch gedreven ‘business as usual’ politiek om deals te sluiten stelt de noodzaak, en mogelijkheid, om met de achterban netwerken op te bouwen in de vakbeweging dat een democratisch goedkeuringsproces vergt en dat strijd levert tegen de bureaucraten die er verantwoordelijk voor zijn enkel die kandidaten te steunen die de vakbondspolitiek gunstig genegen zijn. Politieke instemming zal onze vakbonden of de werkende klasse niet “redden”. Maar een gevecht voor interne democratie binnen onze vakbonden, zoals die is uitgebarsten in de AFT (1), kan de macht van de achterban uit bouwen.
Onze taak als socialisten in de arbeidersbeweging heeft als strategie om breuken aan te wakkeren in de slaafse lijn van de vakbonden met het establishment van de Democraten. Een barst door bijval door Sanders is een goede zaak. Wij staan niet onverschillig tegenover dit gevecht. Een massale, onafhankelijke, klassenpartij zal in dit land niet tot stand komen zonder de inzet van de vakbondsmilitanten die de kampanje van Sanders steunen. Dit is eveneens het milieu van vakbondsactivisten die de noodzakelijke taak begrijpen om de politieke capaciteiten van de werknemers op te bouwen- wat ver weg ligt van welke electorale revolte dan ook.
Wij juichen bewegingen en mobilisatie-inspanningen toe rond specifieke kwesties die uit de Sanderskampanje zouden ontspruiten. Er is nu een oproep door jongeren die actief geworden zijn door de kampanje voor een “million students” -mars in Washington in de herfst, die zich opbouwt via Sanders’ oproep om openbare universiteiten en hogescholen vrij van inschrijvingsgeld te maken.
We hebben al de opkomst gezien van een breed verzet tegen besparingen en een zeer duidelijk politiek alternatief van de werkende klasse op nationaal niveau. Een effectieve linkse politiek, een dat kan winnen en een links programma kan opleggen, vereist een organisatorische infrastructuur en een politieke cultuur die vandaag nog niet bestaan. Door een gemis aan een goedlopende, succesvolle onafhankelijke linkse politiek moeten we ons tevreden stellen met de realiteit die niet rooskleurig is, door de controle door het bedrijfsleven van de politiek wat zich weerspiegelt in vaag populisme en vaak ook in de Democratic Party.
Wij erkennen dat verkiezingsinitiatieven zoals die van Kshama Sawant in Seattle, wijlen Chokwe Lumumba in Mississippi, de Vermont Progressive Party, de Richmond Progressive Alliance, United Working Families in Chicago, de campagne van Howie Hawkins’ Green Party, en vele anderen, een uitdaging vormen voor het establishment van de Democraten. Wij steunen de inspanningen van pro-werkers en vakbondskandidaten als onafhankelijken of op de kieslijsten van niet-bedrijfsgebonden partijen.
Wij zijn geïnteresseerd in het werken met mensen die zich aangetrokken voelen tot een kampanje die waarschuwt dat “de beste president in de wereldgeschiedenis…zal niet in staat zijn de zware crisis waarmee we geconfronteerd worden het hoofd te bieden, tenzij er een massale politieke beweging is, tenzij er een politieke revolutie in dit land plaatsvindt.”
Wij ondersteunen Sanders’ oproep om een goed draaiende beweging op te bouwen die verder reikt dan deze verkiezingsronde. Ja, we verwachten van Sanders’ kampanje niet dat die een blijvende organisatie van onderuit zelf zal opbouwen. De bal ligt in ons kamp. We moeten deze potentiële kans grijpen en ons richten tot mensen die door Sanders’ kampanje opgewonden geraken met de boodschap: “ Laat ons dit moment niet verkwanselen wanneer mensen samen komen rondom een anti-bedrijfsleven-, anti-besparingsprogramma door op het einde te janken om op Hillary te stemmen en het bijltje er bij neer te leggen. Laat ons onze kracht opbouwen.” De tragedie zou niet zijn dat velen de hendel voor Clinton zouden overhalen, maar wel het verloren gaan van deze massale schreeuw, waardoor er niets meer overblijft van onze inspanningen van onderuit.
Ondanks dat Jesse Jackson 8 miljoen van de stemmen kreeg in 1988, koos hij ervoor om de ogenschijnlijke onafhankelijke Rainbow Coalition organisatie te ontbinden nadat hij de Democratische nominatie had verloren. De niet goed draaiende coalitie ging niet verder door te ageren rond zaken van economische en raciale rechtvaardigheid nadat de kampanje stopte.
Links moet vandaag de aanhangers van Sanders aansporen om het gevecht gaande te houden door anti-besparingsstrijd, en sociale bewegingen te vervoegen of door lokale, multiraciale coalities op te bouwen, alsook onafhankelijke electorale instrumenten, die na de presidentsverkiezingen verder kunnen bestaan.
Wij gaan akkoord met Howie Hawkins wanneer hij zegt: “ We moeten spreken waarom onafhankelijke politiek de beste weg is om vooruitstrevende macht op te bouwen, over de Democratic Party als het historische kerkhof van de progressieve bewegingen, en over de noodzaak van een progressief alternatief wanneer Sanders plooit voor Clinton en haar aanbeveelt. Ik verwacht niet dat er voor de voorverkiezingen velen overtuigd gaan worden om de kampanje van Sanders te verlaten. Maar ik verwacht dat velen van hen een Plan B willen na de voorverkiezingen, als een alternatief voor Clinton.”
Noot:
1) American Federation of Teachers
Dit artikel verscheen eerder op solidarity-us.org. Nederlandse vertaling door Bruno De Wit.
