Mark Selleslagh, nationaal secretaris van de LBC, reageerde verontwaardigd over het Vlaamse kinderopvangbeleid.
“De zaak van kinderopvang “Baby-Bell” in Roeselare is exemplarisch. Het zette van de ene dag op de andere de kindjes en hun ouders voor een gesloten deur. Eén dag later weer open. “Hiep Hiep Hoera!”, zo begint het opiniestuk van Marc op DeWereldmorgen.
Een terechte verontwaardiging over de vrijheid die de private zorg (sic!) zich veroorlooft om van de ene dag op de andere de deur te sluiten. Nog meer verontwaardiging bij hem over het feit dat de herauten van de vrije markt, Unizo op kop, hierover blijkbaar niets te zeggen hebben en zich in stilte hullen. Terecht merkt hij op dat wanneer een werkgever tot een totale lock-out overgaat de politieke klasse zich niet roert.
“Bij ons kan dat nooit gebeuren”
Marc Selleslagh verwijst in zijn opiniestuk naar feiten die in het buitenland al zijn gebeurd, waar kinderdagverblijven werden gesloten en bejaarden hun boeltje moesten pakken. Maar ook in ons land zijn er voorbije jaren al zulke situaties geweest:
Juni 2002: De Witte Lelie in Herselt: 41 bejaarden op straat
Maart 2004: Home Harwick in Oostende: 17 bejaarden op straat
Mei 2007: Rio Sol in St.-Lambrechts-Woluwe: 26 bejaarden op straat
Juni 2009: La Forêt in St.-Pieters Woluwe: 42 bejaarden op straat
Zij waren niet de eersten en zij zullen niet de laatsten zijn…
Als het kapitalisme ons niet langer verzorgt…
Deze nefaste ontwikkelingen drukken ons met de neus op de feiten: de zorg wordt best niet aan de “vrije markt” overgelaten. Wil je meer lezen over alternatieven voor de zorgsector? In mijn voorstellingspamflet vind je heel wat ideeën.
