Wanneer het beleid zich feministische begrippen als seksisme, gender, empowerment en gelijkheid toe-eigent en ze uitholt, wensen wij meer te doen dan ons mateloos maar machteloos te ergeren;
Wanneer geen van de traditionele partijen ook maar énig ernstig feministisch weerwerk levert, wensen wij geen van hen nog onze stem te geven.
Wanneer zich aan de serieuze linkerzijde een kans voordoet om de stemmen te verenigen van al wie zich ergert, kwaad maakt, verontwaardigd is over het gangbare beleid en op zoek is naar een alternatief en een politieke vertolking daarvan in het parlement, willen wij daar aan mee te werken;
Wanneer de best geplaatste lijst om vandaag zo’n doorbraak te proberen te verwezenlijken de PVDA+ is, kiezen wij ervoor die lijst te steunen met onze kandidatuur, ondanks soms diepgaande en hopelijk ooit nog op te klaren meningsverschillen.
Een kleine ingewikkelde stap…
Wij bevinden ons dus in de plus van de PVDA+ lijst, als onafhankelijke kandidaten gevraagd door de SAP. Een wat ingewikkelde constructie maar dat is misschien eigen aan elke prille en voorlopig electorale samenwerking, waarin ieder zijn ideologische eigenheid vertolkt. Het kan een belangrijke stap naar meer worden. Maar laten we eerst voor die verkiezingen gaan.
Feministische motivatie
Qua algemene motivatie voor deze late politieke opwelling sluiten we ons aan bij de verklaringen van de SAP/LCR en vervolledigen ze met onze feministische motivatie.
Vrouwen hebben wereldwijd te kampen met een specifieke seksistische discriminatie. Seksistisch betekent: onderdrukking gebaseerd op geslacht/gender. Dat betekent niet dat die discriminatie eenvormig is, wel dat ze alle vrouwen treft. Alle vrouwen! Hoe ziet een feministische visie eruit die de emancipatie van alle vrouwen omarmt? Ze onderkent dat vrouwenonderdrukking verweven is met andere vormen van discriminatie zoals racisme, klasse-uitbuiting, armoede, milieuverloedering, seksuele geaardheid en dergelijke meer.
Deze opvatting zit in het hedendaagse “kruispuntdenken”, maar zat ook al in onze goeie oude feministisch-socialistische opvatting dat feminisme moet gaan over de “bevrijding van alle vrouwen uit alle vormen van discriminatie, uitbuiting en onrecht”.
Het woord “vrouwenbevrijding” is niet meer in. Het wekt meewarigheid, angst of ongeloof op. Misschien omdat men niet meer gelooft in de totale maatschappijvisie die er uit voortvloeit: een visie op een democratisch-socialistische samenleving, dat wil zeggen zonder klassen, zonder uitbuiting, zonder discriminatie. Of om het positief te formuleren een samenleving die de mensen samen zelf, vrij en solidair en als gelijken vorm geven, waar iemands geslacht er niet toe doet, noch in de sociaal-economische takenverdeling noch in de intieme relaties.
Velen zullen zo’n visie utopisch noemen. Maar je kan het ook zo bekijken: die visie is het resultaat van het radicaal doordenken van de principes van gelijkheid, vrijheid en solidariteit, die toch ook de feministische maatstaf (zouden moeten) zijn om de samenleving van vandaag te beoordelen en acties te ondernemen.
Welk feminisme?
Het expliciteren van een gekozen feministische visie is meer dan ooit belangrijk. Er bestaan immers vele feministische stromingen en visies, net omdat het vertrekpunt de strijd tegen de achterstelling van vrouwen betreft.
In het huidige neoliberale klimaat dreigen rechts-liberale invullingen van feminisme de overhand te halen, ironisch genoeg vaak verwoord door mondige heren à la Dirk Verhofstadt, die gewagen van een superieur westers emancipatiemodel.
Maar er is meer. In naam van allerhande feministische principes voeren onze beleidsmakers – en sommige middenveldorganisaties – een emancipatiebeleid, dat pretendeert universeel te zijn. Universeel omdat het open staat voor iedereen, het zou volstaan de “juiste” keuzes te maken, zoals bijvoorbeeld een voltijdse baan of geen hoofddoek dragen, maar in werkelijkheid is het vooral op maat gesneden is van de (hogere) middenklasse vrouwen.
Als linkse feministen/socialisten mogen we de kaas niet van ons brood laten eten door die zelfverklaarde verlichte feministen! Onze visie doet er toe. Ze is het precieuze kind dat niet met het badwater mag weggespoeld worden.
Ter rechterzijde is een bepaald nefast feminisme geïntegreerd en wordt het ruim gepropageerd, ter uiterst linkerzijde is ons feminisme daar nog niet aan toe. Jammer maar helaas. Want feminisme als allesomvattende bevrijdende maatschappijvisie zal meebepalend zijn voor onze toekomst.
In het kader van de komende verkiezingen gaan Ida Dequeecker en Evie Embrechts verschillende teksten publiceren rond feminisme, socialisme, de huidige stand van zaken en het verzet.
