(Protest tegen Geert Wilders, 22 maart 2008 / Foto: Toby Sterling)
Op 13 november spreekt Marine Le Pen op uitnodiging van Wilders in de Nederlandse Tweede Kamer. Het bezoek is onderdeel van Geert Wilders’ strategie om richting de Europese verkiezingen de banden met andere extreem-rechtse partijen aan te halen. Partijleiders die eerder afstand van elkaar namen, zoeken nu toenadering. Het toegenomen zelfvertrouwen van rechts en de zwakte van links om een strijdbaar antwoord te bieden op de crisis zijn twee kanten van dezelfde medaille.
Het bezoek van Le Pen volgt op eerdere kennismakingsgesprekken van Wilders met onder andere Lega Nord uit Italië. Partijlid en voormalig minister Roberto Calderoli vergeleek afgelopen zomer de eerste zwarte minister van het land, Cécile Kyenge, met een orang-oetan. Dat lijkt een logische bondgenoot voor een partij (de PVV, de partij van Wilders) die de Turkse president Erdogan eerder ook een ‘islamitische aap’ noemde (De Roon) en aangaf moeite te hebben met Kamervoorzitter Arib vanwege haar Marokkaanse afkomst (Wilders).
Het bezoek van Marine le Pen deze maand staat dus niet op zichzelf. Extreem-rechtse partijen proberen op deze manier van elkaar te leren. Le Pen leert van Wilders als ze probeert het Front National een respectabeler imago aan te meten door antisemitisme te verruilen voor moslimhaat. Wilders op zijn beurt heeft de mobilisatie op straat rond de verzetstour en de demonstratie op 21 september afgekeken van Le Pen. Dat Wilders ermee wegkomt de aanwezigheid van allerlei neonaziclubs op zijn protest te bagatelliseren, ook richting zijn zionistische vrienden van het CIDI, is tekenend voor zijn snelle verrechtsing.
Zwakte van links
Doordat links geen antwoord heeft op de economische crisis en de bezuinigingen, groeit rechts in aantallen en in zelfvertrouwen. Met een programma van gefaseerd inleveren, is de PvdA (sociaaldemocraten) en de aan haar verbonden vakbondsbureaucratie een belangrijk onderdeel van de neoliberale afbraak. De SP op haar beurt richt zich op regeringsdeelname en houdt zich grotendeels afzijdig van de vakbond. Hierdoor blijft breed verzet tegen de bezuinigingen op werkplekken en op straat uit.
Links gaat mee in de zondebokpolitiek van rechts, in plaats van hier tegenin te gaan. De strafbaarstelling van illegaliteit, een belangrijk punt uit het verkiezingsprogramma van de PVV, werd ingevoerd onder de PvdA. Asscher (minister, PVDA) schuift Oost-Europeanen de schuld in de schoenen van de werkloosheid, terwijl hij tienduizenden banen wegbezuinigt. Tegelijk blijft de SP stil over Wilders’ werkelijke project. Zo worden rechtse ideeën vanzelfsprekender en schuift Wilders verder naar rechts.
Door het hele politieke spectrum wordt gedaan alsof de bezuinigingen uit ‘Europa’ komen. Dit is altijd een deel van de charme geweest van de eurozone voor de Europese heersende klasse. Een aanval op de positie van werkende mensen in de belangen van binnenlandse bedrijven en doorgevoerd door nationale politici, lijkt te worden opgelegd door een bureaucratie op afstand.
De taak van socialisten is om de eurozone te ontmaskeren als project voor de winstgevendheid voor bedrijven. Wilders houdt dit masker op zijn plek als hij zegt dat Europa wordt gedreven door een ‘multiculturele elite’. De duizenden vluchtelingen die jaarlijks sterven aan de grenzen van Fort Europa bewijzen het tegendeel. Doordat Wilders en zijn vrienden doen alsof Europa het probleem is, en niet het systeem, verdeelt hij mensen die dezelfde belangen hebben en maakt hij gezamenlijk verzet moeilijker.
Europese verkiezingen
Met de vorige verkiezingen koos Wilders ervoor zich niet te organiseren binnen het Europees Parlement. In Nederland waren de geesten nog niet rijp voor samenwerking met partijen met fascistische wortels als het Front National. Eerdere extreem-rechtse coalities binnen het parlement zaten elkaar steevast in de haren. Wilders neemt nu zelf het initiatief voor een nieuwe coalitie en probeert zo de controle te houden over de gemeenschappelijke punten van de nieuw te vormen fractie binnen het EP.
Dit zal niet meevallen. Extreem-rechtse partijen opereren in hun eigen politieke context met hun eigen gevoeligheden. Zo gebruikt Wilders de positie van homo’s in Nederland om moslims aan te vallen, terwijl het Front National samenwerkte met de katholieke kerk in de antihomoprotesten van het afgelopen jaar. Maar het virulente racisme tegenover vluchtelingen en moslims en de haat tegenover georganiseerd links is wat de partijen delen.
Wilders’ nieuwe bondgenoten
FPÖ: FPÖ-partijleider Strache publiceerde afgelopen zomer een antisemitische cartoon waarin een stereotiepe Joodse bankier aan een buffet zit, terwijl de bevolking verhongert. Hij komt, zoals meer FPÖ-leden, uit neonazi-kring. Wilders bezocht hem eind augustus, en noemde Strache een ‘erg indrukwekkende man’.
Lega Nord: In augustus bezocht Wilders ook de extreem-rechtse Lega Nord. Parlementslid Roberto Calderoli vergeleek deze zomer de eerste zwarte minister van Justitie, Cécile Kyenge, met een orang-oetan. In 2006 trad hij af als minister van Bestuurlijke Vernieuwing na een rel over zijn T-shirt met een anti-Mohammedcartoon van de Deense krant Jyllands-Posten.
Vlaams Belang:In Antwerpen zocht Wilders VB-leider Filip Dewinter op in juni. Dewinter was toen net terug van zijn reisje naar Syrië waar hij te gast was bij Assad. Zijn partij heeft oude fascistische wortels als Vlaams Blok, en moest deze naam veranderen na een veroordeling wegens racisme.
Front National: Marine Le Pen, dochter en opvolger van Jean-Marie Le Pen, bezoekt Wilders op 13 november. Zij vergeleek biddende moslims met de bezetting door nazi-Duitsland. Haar vader Jean-Marie noemde de Holocaust een ‘detail in de geschiedenis’, en werd in 1987 veroordeeld voor racisme.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op socialisme.nu
